نتایج جستجو

إِلَيْنَا نَحْفَظ رُدّت أَخَانَا بِضَاعَتُنَا هٰذِه نَبْغِي نَزْدَاد مَا کَيْل بَعِير أَبَانَا ذٰلِک يَا در حال بارگیری...

تصور ظلم و جور غالبا نشود به خلاف كيل كه بسيارى اوقات كم فروشى واقع شود با استقامت آلت، چنانچه اكتفاء فرمود به ايفاء كيل از امر به تعديل، زيرا ايفاء تصور

است. امكانِ كم فروشى يا حساسيّت در كيل بيش از وزن است، لذا در يك آيه فقط از كيل و در آيه پس از آن، ابتدا مجدداً از كيل و سپس وزن، سخن به ميان آمده است. در

آیات شامل این کلمه «مِکْیال» از مادّه «کِیْل» و «مِیْزان» از مادّه «وَزْن» به معناى پیمانه و ترازو است، و کم کردن آنها به معناى کم فروشى و نپرداختن حقوق

چنان كه گفته شد نقصان كيفى است. لا هم ه فى شىء ب من انس وزن قسط ف ربب ان ها کيل کون قوم اول وفى عثو خوف درهم ثمن الذين ارض فسد ل عدد قسطس ليس رهق عمل نا شرى

رُدَّتْ إِلَيْنا وَ نَمِيرُ أَهْلَنا وَ نَحْفَظُ أَخانا وَ نَزْدادُ كَيْلَ بَعِيرٍ ذلِكَ كَيْلٌ يَسِيرٌ (65) قالَ لَنْ أُرْسِلَهُ مَعَكُمْ حَتَّى تُؤْتُونِ مَوْثِقاً

من هو فی ضلال مبین). یعنی، اگر ما به خدا ایمان آورده‌ایم، و او را ولی و و کیل و سرپرست خود برگزیده‌ایم، دلیلش روشن است، او خدای رحمان است، رحمت عامش همه

اساسی بعثت پیامبران از جمله موسی اشاره می‌کند که به آنها گفتیم: «غیر مرا و کیل و تکیه‌گاه خود قرار ندهید» (أَلَّا تَتَّخِذُوا مِنْ دُونِی وَکِیلًا). این

است. امكانِ كم فروشى يا حساسيّت در كيل بيش از وزن است، لذا در يك آيه فقط از كيل و در آيه پس از آن، ابتدا مجدداً از كيل و سپس وزن، سخن به ميان آمده است. در

مَعَکُم وَ أُرْسِلَه بِه أَبَاکُم إِلاّ قَبْل لَن مَا تَعْلَمُوا قَال يَسِير کَيْل فَرّطْتُم لَم يُحَاط فِي بِکُم أَ يُوسُف فَلَمّا کَبِيرُهُم در حال بارگیری

لما عند بعد کتب هل اوى هو قد بدل قبل قرآن غفر نزل حرث رهق هذه خلق ثلث مئى کيل ضعف صلح الذى مهد سجد شکر رتل لو جند سمو عصى زلف مقت انس

امر کتب هن حفظ رحم شىء صدق ربب اول ارض بل جعل نظر کرم زوج عن عمل يمن دون کيل انت اوى ارث کذب دنو اخو شطن قنت انا ائى خشع او غضض يوم ورث عند التى فعل دعو

لَحَافِظونَ»: «اكتيال » به معناى گرفتن طعام است با كيل ، در صورتى كه با كيل معامله شود، راغب گفته : كيل به معناى پيمان كردن طعام است ، وقتى گفته مى شود:

يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ...» سازگار نيست. لا ب ف من هم ه قوم قسط کيل فى وزن اول خسر ها وفى ل يوم خفف وضع ما کون ثقل انس فلح ان کم شىء طغى طغو حقق

انا صلح قسط عرف ذکر اتى الى عمل حرض وزن اجر الذين اول لدى کسو خير ظلم ربب کيل اذا سبل ضرر عسى ف قول وفى صحب جزى جنن على سرع قتل رزق کتب غفر عدل ولد شدد

است. امكانِ كم فروشى يا حساسيّت در كيل بيش از وزن است، لذا در يك آيه فقط از كيل و در آيه پس از آن، ابتدا مجدداً از كيل و سپس وزن، سخن به ميان آمده است. در

نذر عذب غنى هم أما اذا ايى صدق کذب لسن هدى امن اتى خفى هل لم نفع نصب حتى کيل رسل بخل هو قبض کبر احزاب فرغ يوم نظر جهر جنب سبل يا کيف رود ربب ذرو عمل رحم

تمام مى‏گيرند. هم ب کم من ما وله اله ه الله نا عهد انن ف لا ل ى نفس الذين کيل على الى ک عمل کون فى کلل ثم يوم الک اجر ظلم اذا ربب علم ان ها لئک قول الذى

و مجزى آنان. جمع ميان حفيظ و و كيل جهت اختلاف معنى است، چه حافظ شى‌ء كسى باشد كه جلب خير و دفع ضرر نمايد از او. و و كيل كسى است كه جلب خير كند به او. وَ

مدّت را به انجام رسانيدم بر من تعدى و تحميلى نباشد و خدا بر آنچه مى‌گوييم و كيل است [موسى‌] گفت: «اين [قرار داد] ميان من و تو باشد كه هر يك از دو مدت را به