نتایج جستجو

[انفال:35]. نماز و عبادت مشركان در كنار كعبه جز صفيرزدن و كف زدن نبود. از ابن عباس نقل است كه قريش عريان و كف زنان و صفيرزنان كعبه را طواف مى‏كردند. ظاهرا مراد آن

عذاب: عذاب دردناک ۱۵; مراتب عذاب ۱، ۱۵; موجبات عذاب اخرو ۱، ۱۵ کعبه: فضیلت کعبه ۴; قداست کعبه ۴ کفر: آثار کفر به خدا ۱; گناه کفر به خدا ۱ گناهان کبیره :۱۴

عمل ۶ کافران: شیوه برخورد با کافران ۴ ; گمراهى کافران ۳ کتمان حق: ۵ کعبه: ۵ بناى کعبه ۲ گمراهى: ۳ موانع گمراهى ۸ محمّد (ص): مسؤولیت محمّد (ص) ۱ مسلمانان:

شدند، واقعه را پرسيد. گفتند مقصد آنان زيارت خانه كعبه است. عرق نخوتش به حركت آمد. در مقابل خانه كعبه در صنعاء كنيسه بساخت از رخام ملون، در و ديوار آن را

نماز به طرف كعبه، مِمَّنْ يَنْقَلِبُ عَلى‌ عَقِبَيْهِ‌: از آن كس كه باز گردند بر پاشنه‌هاى خود يعنى برگردند از كعبه. تبصره: تحويل قبله از كعبه به بيت المقدس،

بذكر شمّه‌ئى از تشريفات خانه كعبه باين تقريب كه ياد كن وقتى را كه مرجع قرار داديم و تعيين نموديم براى ابراهيم محلّ خانه كعبه را كه در آن خانه‌ئى بنا كند

مسجد کعبه محترم). قسم می خورم به این شهر، قسم به اين شهر. سوگند به این شهر می‌خورم‌ سوگند ياد مى‌كنم به اين شهر- مكه-. سوگند به این شهر (مکّه که کعبه در

جسارت كرد. او لشكرى فيل سوار را تا نزديك مكه آورد تا به انتقام آن جسارت، كعبه را خراب كند. جلد 10 - صفحه 595 خداوند نيز پرندگانى را كه در منقارشان سنگريزه‌اى

است كه تراشيده به صورت و نقشى در مى‏آوردند بلكه انصاب سنگهايى بودند دراطراف كعبه. راغب گفته: آن سنگها را پرستش كرده و روى آنها قربانى مى‏كردند. فرق مابين

۱۴; منشأ تغییر قبله ۱۴; وحیانیت تغییر قبله ۱۴ قرآن: پیشگویى قرآن ۸ کعبه: قبله بودن کعبه ۵ گناه: گناه آگاهانه ۲۰; ظلم گناه ۲۰ محمّد(ص): محمّد(ص) و قبله اهل

جسارت كرد. او لشكرى فيل سوار را تا نزديك مكه آورد تا به انتقام آن جسارت، كعبه را خراب كند. جلد 10 - صفحه 595 خداوند نيز پرندگانى را كه در منقارشان سنگريزه‌اى

نماز و نحو ‌آن‌ نه‌ ‌براي‌ اينست‌ ‌که‌ خداوند ‌در‌ طرف‌ كعبه‌ ‌باشد‌ بلكه‌ ‌براي‌ احترام‌ كعبه‌ ‌است‌ ‌که‌ بيت‌ اللّه‌ الحرام‌ و قبله‌ مسلمين‌ ‌است‌، و

[بقره:196]. وآن چنين است كه شخص از ميقات احرام بسته وارد مكّه مى‏شود هفت بار كعبه را طواف كرده در مقام ابراهيم«عليه‏السلام»نماز طواف مى‏خواند آنگاه ميان دو

خدا حق شناس و داناست. سعی صفا و مروه از شعائر دین خداست، پس هر کس حجّ خانه کعبه یا اعمال مخصوص عمره به جای آورد باکی بر او نیست که سعی صفا و مروه نیز به

«حراض» را كه «سقام» نام داشت بست و پناهگاه آن ساخته بودند و آن را با حرم كعبه برابر مى‏نهادند و آن بت قربانگاهى داشت كه ذبايح را در آن سر مى‏بريدند و نام

جمرات منى به آنها هم بّكه گفته مى‏شود. در الميزان فرموده: مراد از بّكه زمين كعبه است به واسطه ازدحام مردم، بّكه ناميده شده است. طبرسى از امام باقر «عليه السلام»

لَمْ يَدْخُلِ الْكَعْبَةَ حَتَّى اَمَرَ بِالزُّخْرُفِ فَنَحَّى» آن حضرت وارد كعبه نشد تا فرمود كه تصاوير و نقوش را از آن كنار كردند. در مجمع گويد: «زُخْرُفاً»

ندارند[بقره:127]. آن در آيه جمع قاعده به معنى پايه هاست يعنى آنگاه كه ابراهيم پايه‏هاى كعبه را بالا مى‏برد. وَ الّذِين لَهُم کَذَبُوا لِيُؤْذَن اللّه الْأَعْرَاب مِن

ادب آن بود كه موسى در آن جا بى كفش باشد لذا امر به خلع نعل شد، مقدّس بودن كعبه شريف و مساجد و مشاهد مشرفه همه از اين باب است، شرافت مكان به سبب عبادت مخصوص

كتاب، تورات موسى است كه در صفحه گسترده نوشته شده بود و منظور از بيت معمور كعبه و از سقف مرفوع آسمان است [انبياء:32]. و از بحر مسجور (درياى گداخته) مطلق