نتایج جستجو

بِهِ وَ مَنْ هُوَ مُستَخْفِ بِالَّيْلِ وَ سارِب بِالنهَارِ»: كلمه «سرب» - به فتحه سين و را - و همچنين كلمه «سرب»، به معناى در سرازيرى رفتن، روان شدن اشك، و

بر او مخفى نيست و بمجازات خواهيد رسيد و ظهرى منسوب بظهر است و در مقام نسبت فتحه ظاء بدل بكسره شده است و در خاتمه آنحضرت حجّت را بر آنها تمام فرمود باين تقريب

طورى كه در بين مفسران معروف است - درخت «مَرخ» - به فتحه ميم و سكون را و خاء - و درخت «عَفار» - به فتحه عين - است، كه اين دو درخت، چنين وضعى دارند كه هرگاه

چنين آمده. و در بعضى قرائت هاى متروك، به جاى «يُبدِءُ»، «يَبدَءُ» - به فتحه يا و فتحه دال - آمده. و به هر حال آيه شريفه، شدّت بطش خداى تعالى را تعليل مى كند،

است ، البته اين كلمه به فتحه خاء و فتحه طاء يعنى (خطوات ) نيز قرائت شده ، كه معنايش بنابراين قرائت دفعات ميشود، چون خطوة به فتحه خاء، به معناى دفعه و يك

خير و احسان و همين كلمه با فتحه باء، صفت مشبهه از آن است ، و معنايش ‍ شخص خير و نيكوكار است . و كلمه (قبل ) با كسره اول و فتحه دوم به معناى جهت است ، قبله

شود، راغب گفته : «خلق و خلق » - به فتحه خاء و ضمه آن - در اصل يكى بوده ، مانند شرب و شرب و صرم و صرم و ليكن خلق - به فتحه خاء - مختص به هيئتها و اشكال و صور

و اطمينان دارم. «أوثَقتُهُ»، به معناى اين است كه او را بستم. «وَثاق»، به فتحه واو، همچنين «وِثاق» به كسره واو، دو اسم اند، براى وسيله هايى كه با آن ها

نه قدر به فتحه آن . و ليكن به طورى كه اهل لغت تصريح كرده اند قدر به سكون ، و قدر به فتحه به يك معنا است ، همچنانكه نعل به سكون و نعل به فتحه يك معنا مى

الْبرْقَ خَوْفاً وَ طمَعاً وَ يُنشِىُ السحَاب الثِّقَالَ كلمه «سحاب » - به فتحه سين - چون جمع بود صفت آن را نيز جمع آورده ، فرمود: «ثقال » و «يريكم » از

نباید زیان‌خورده بشود. (لا) حرف نهی است و (تُضَآرَّ) فعل مضارع مجزوم است و فتحه به جای جزمه آمده است. «فِصَال»: از شیر بازگرفتن طفل. «تَرَاضٍ»: خوشنودی.

حُمُرٌ مُختَلِفٌ ألوَانُهَا وَ غَرَابِيبُ سُود» - كلمۀ «جُدَد» - به ضمّۀ جيم و فتحه دال - جمع جُده - به ضمّۀ جيم - است ، كه به معناى جاده و راه است. و دو كلمۀ

و حزنا(( - به طورى كه گفته اند - لام عاقبت است . و كلمه ((حزن (( - با دو فتحه و ((حزن (( - با ضمه و سكون - به يك معنا است ، مانند ((سقم (( و ((سقم (( و

و نيز در قرآن كريم آمده : «بغير عمد ترونها». و بعضى گفته اند: عمد - به دو فتحه -، اسم جمع عماد است نه جمع . و غرض اين آيه ياد دادن دليل ربوبيّت پروردگار

الخَمر: وى، در شام در اثر ميگسارى بمُرد»، احتمال دارد كه اين كلمۀ «خمر» - به فتحۀ «خاء» و تشديد «ميم» - باشد كه نام محلى از اطراف مدينه است. و احتمال هم دارد

إِلَيْك جَنَاحَك مِنَ الرَّهْبِ ...»: كلمه ((رهب (( به فتحه راء و سكون هاء - و همچنين ((رهب (( - به دو فتحه - و نيز ((رهب (( - به ضمه راء و سكون هاء - همه به

مدبر است. معنى «عالَمين »: «و امّا كلمه عالَمين»: اين كلمه جمع «عالّم» به فتحه لام است، و معنايش آنچه ممكن است كه با آن علم يافت است، كه وزن آن وزن قالب،

كسره ميم و سكون ثا خوانده شود به معناى شبه (مانند) است ، و اگر بفتحه ميم و فتحه ثا خوانده شود معناى شبه (شباهت ) را مى دهد، و منظور از مثل كه براى چيزى مى

است كه بار ايشان در روز قيامت بد بارى است . و كلمه ((حمل (( با كسره حاء و فتحه آن به يك معنا است چيزى كه هست اگر با كسره خوانده شود مراد از آن بارى خواهد

داخل آن نجات نمى يابد. «فى عَمَدٍ مُّمَدَّدَةِ»: كلمۀ «عَمَد» - با فتحه عين و فتحه ميم - جمع عمود (ستون) است، و كلمۀ «مُمَدَّدة» اسم مفعول از مصدر تمديد