نتایج جستجو

اى پادشاه عده اى از قوم ما كه از آئين و دين ما برگشته اند و به خدايان ما دشنام مي‌دادند، اينك نزد تو آمده اند و به ديار تو پناهنده شده اند. از تو مي‌خواهيم

و پيغمبر قبول فرمود و قبيله خزرج از انصار زيد بن ارقم را ملامت نمودند و دشنام دادند كه چرا چنين افترائى بسيّد آنها بسته و او نزد پيغمبر صلّى اللّه عليه

یعنى کسانى که نماز می‌خواندند و روزه می‌داشتند و نسبت به امیرالمومنین‌ على دشنام و ناسزا مى گفتند، نازل شده است که هیچ اعمالى از آنان مورد قبول قرار نخواهد

یعنى کسانى که نماز می‌خواندند و روزه می‌داشتند و نسبت به امیرالمومنین‌ على دشنام و ناسزا مى گفتند، نازل شده است که هیچ اعمالى از آنان مورد قبول قرار نخواهد

تو آقا و بزرگتر مائى برادرزاده‌ات عقلاى ما را سفيه خوانده و خدايان ما را دشنام ميدهد ما خدمت تو رسيديم براى آنكه حكم كنى ميان ما و او و او حضرت رسول را

آیه برآشفتند و داد می‌زدند و می‌گفتند: محمد به خدایان ما سخن زشت مى گوید و دشنام مى دهد. پیامبر بعد از قرائت آیه به راه افتاد، کفار در گفتگوى خود باقى بودند

یعنى کسانى که نماز می‌خواندند و روزه می‌داشتند و نسبت به امیرالمومنین‌ على دشنام و ناسزا مى گفتند، نازل شده است که هیچ اعمالى از آنان مورد قبول قرار نخواهد

و پيغمبر قبول فرمود و قبيله خزرج از انصار زيد بن ارقم را ملامت نمودند و دشنام دادند كه چرا چنين افترائى بسيّد آنها بسته و او نزد پيغمبر صلّى اللّه عليه

افرادی که سطح فکر و اخلاق آنها بسیار پایین است، رو برو می‌شوند، از آنها دشنام می‌شنوند، هدف تهمتشان قرار می‌گیرند، سنگ در راهشان می‌افکنند. راه پیروزی

تُبّعاً فإنّه کان قد أسلم...; از رسول خدا(ص) روایت شده است که فرمود: تُبّع را دشنام ندهید; زیرا او تسلیم [امر خدا] شده بود...». اقوام پیشین: تاریخ اقوام پیشین

آن مذمت بتان يا از مخالفت و رغبت به آنان است. لَأَرْجُمَنَّكَ‌: هر آينه دشنام دهم تو را يا سنگسارت كنم تا هلاك شوى، يا از من دور شوى و گرد من نگردى. و

شخص گفت؟ الحال دوست دارم با من بيائيد برويم نزد او، تا بشنويد جواب مرا از دشنام او. گفتند: مى‌آئيم، و دوست داشتيم جواب او را مى‌دادى پس حضرت حركت كرد و مى‌خواند:

كند. ناگاه ابن نبتل وارد شد، و ازرق بود. حضرت فرمود: چرا تو و اصحاب تو مرا دشنام مى‌دهيد؟ او سوگند خورد و ياران خود را آورد، سوگند خوردند كه هرگز اين بى‌ادبى

را به سبب احترام بر آنها، و استخفاف ننمايند اولياء مرا به كشتن يا زدن يا دشنام و اهانت و عدم متابعت و اعراض از مواعظ ايشان، زيرا خاصه ذات احديت من است سطواتى

ضلالت آنان؛ و اين موجب شود تشويش قلوب و ايجاد حرارتى در نفوس را به حدى كه دشنام و زدن و كشتن در ميان آيد بين طايفه مبطل و محق، در اين صورت لازم آيد جلوگيرى

و نميشنوند اهل بهشت در آن كلام لغو و بيهوده و بى‌فائده و زيادى و باطل و دشنام و امثال اينها را بلكه ميشنوند تحيّت و درود و سلام ملائكه و خودشان را بيكديگر

و نميشنوند اهل بهشت در آن كلام لغو و بيهوده و بى‌فائده و زيادى و باطل و دشنام و امثال اينها را بلكه ميشنوند تحيّت و درود و سلام ملائكه و خودشان را بيكديگر

بن حجّاج، از امام كاظم (ع) كه در باره دو مردى كه به هم دشنام مى‏دادند فرمود: آنكه آغاز به دشنام كرده است ستمكارتر است و گناهِ‏ خودش و طرفش به گردن او است

بنامش نخواند و جلوش راه نرود و پيش از او ننشيند و باعث دشنام او نشود (كارى نكند كه مردم پدرش را دشنام دهند). على بن ابراهيم، از محمد بن عيسى بن عبيد، از يونس

و پيغمبر قبول فرمود و قبيله خزرج از انصار زيد بن ارقم را ملامت نمودند و دشنام دادند كه چرا چنين افترائى بسيّد آنها بسته و او نزد پيغمبر صلّى اللّه عليه