نتایج جستجو

بهانه جویی تازه‌ای زدند. چنانکه قرآن در این آیه می‌گوید: آنها از روی سخریه و استهزا «گفتند: چرا معجزاتی (همچون معجزات موسی و عیسی) از سوی پروردگارش بر او نازل

به کافران هر عصر است. ۷ - کافران عصر بعثت، درخواست کننده عذاب الهى، از سر استهزا و ناباورى (للذین ظلموا ذنوبًا ... فلایستعجلون) نهى الهى (فلایستعجلون) مى رساند

یارى یکدیگر (احشروا الذین ظلموا و أزوجهم ... ما لکم لاتناصرون) ۲ - سرزنش و استهزا، از عذاب هاى روحى منکران معاد و مشرکان در موقف و بر سر راه دوزخ (ما لکم

است: الف) اظهار کردن بر خلاف آنچه در دل است; ب) به شوخى گرفتن چیزى و برخورد استهزا آمیز کردن با آن. برداشت یاد شده براساس معناى اول است. ۲ - شرک پیشگان صدراسلام،

إن کنتم صدقین) سیاق آیه نشان مى دهد که درخواست کافران، از روى ناباورى و استهزا بوده است، و پاسخ خداوند به آنان در آیه بعد - که نظر به عذاب دنیوى دارد -

خوردن بود. (فراغ إلى ءالهتهم فقال ألا تأکلون) استفهام در «ألا تأکلون» براى استهزا است. ۳ - وجود غذا در بتکده، به هنگام رفتن مردم از شهر و آمدن ابراهیم(ع)

عالم الغیب خداست! چون در آیات قبل اشاره به این حقیقت ج5، ص305 شده بود که «استهزا و سرکشی این گروه همچنان ادامه می‌یابد تا زمانی که وعده الهی دائر بر عذاب

لاتأتینا الساعة) ۴ - کافران، وقوع قیامت را امرى مسخره دانسته و آن را به استهزا مى گرفتند. (و قال الذین کفروا لاتأتینا الساعة) تعبیر به نیامدن قیامت (لاتأتینا)

حرث در جائى نشسته بود، اكثر صناديد عرب نزد او حاضر، آيتى از قرآن را مورد استهزا قرار داد، وليد در آن وقت مايل به اسلام و قرآن را ستايش مى‌نمود، گفت: اى

گسترده‌ای دارد که هم شامل ورود در مجالس کسانی می‌شود که آیات خدا را به باد استهزا می‌گیرند، تبلیغات ضد اسلامی می‌کنند، و یا شوخیهای رکیک دارند، یا گناهانی

جامعه پس از نوح (أیعدکم ... أنّکم مخرجون) استفهام در «أیعدکم» براى تهکم و استهزا است. ۲ - تبدیل دوباره خاک و استخوان به شکل انسان و دمیده شدن حیات در آن،

ما از مجرمان انتقام مى‌گيريم و آنان را به كيفر مى‌رسانيم. كفّار به عنوان استهزا مى‌پرسند: روز پيروزى شما مؤمنان و انتقام از ما چه روزى است؟ خداوند به اين

«إِنَّكَ لَأَنْتَ الْحَلِيمُ الرَّشِيدُ» 10- تعريف وتمجيد مخالفان، گاهى جنبه‌ى استهزا دارد. «لَأَنْتَ الْحَلِيمُ الرَّشِيدُ» قالُوا يا شُعَيْبُ أَ صَلاتُكَ تَأْمُرُكَ

علیه الذّکر) ذکر نکردن منشأ نزول ذکر و مجهول آوردن فعل «نُزِّل» و نیز با استهزا بیان کردن آن، مى تواند به منظور یاد شده باشد. ۵- نزول وحى از جانب خداوند

يَدْعُوهُ كادُوا يَكُونُونَ عَلَيْهِ لِبَداً»، يا ازدحام مخالفان است براى استهزا و مزاحمت و يا ازدحام عاشقان از جن و انس براى يادگيرى. اخلاص، زمانى به اوج

گونه که تاریخ نیز این نکته را به وضوح تأیید کرد. ۴- قریش و مشرکان از سر استهزا، خواهان عملى شدن عذاب موعود بر خود به دست پیامبر (ص) بودند. (و کذّب به قومک

شد گفتند به او كه: به اين عمل قبيح و فعل شنيع اكتفا نمى‌كنى و معذلك با ما استهزا و سخريه مى‌كنى و مى‌گوئى كه طفل يكروزه جواب به شما دهد؟ پس در صدد آن شدند

هنرنمایى خداوند (من کلّ زوج کریم) قید «کریم» بیانگر برداشت یاد شده است. ۷ - استهزا و ریشخند کردن مسأله معاد از سوى کافران، معلول سطحى نگرى آنان به مظاهر با

... قال لمن حوله ألاتستمعون) استفهام در جمله «ألاتستمعون» مى تواند براى استهزا باشد. ۴ - فرعون، هنگام شنیدن مواضع اعتقادى موسى(ع) اطرافیانش را علیه او

يَدْعُوهُ كادُوا يَكُونُونَ عَلَيْهِ لِبَداً»، يا ازدحام مخالفان است براى استهزا و مزاحمت و يا ازدحام عاشقان از جن و انس براى يادگيرى. اخلاص، زمانى به اوج

] (آیه 24)- سپس می‌افزاید: این وضع کفار و مشرکان که پیوسته مسلمانان را استهزا می‌کنند و ضعیف می‌شمرند همچنان ادامه می‌یابد «تا آنچه را به آنها وعده داده

الف: تحقير: «أَ لَمْ نُرَبِّكَ فِينا وَلِيداً» آيا ما تو را بزرگ نكرديم. ب: استهزا: «لَمَجْنُونٌ» تو ديوانه هستى. جلد 6 - صفحه 311 ج: تهديد: «مِنَ الْمَسْجُونِينَ»

قيامت و شدايد آن مى‌پرسد از كوهها كه اينها چگونه و چه شود. و اين سؤال بر وجه استهزا بوده نسبت به حشر و نشر. خداى تعالى در مقام جواب فرمايد: فَقُلْ يَنْسِفُها

قهر وعذاب است. فَبَدَّلَ‌ ... فَأَرْسَلْنا 2- تغييرات لجوجانه و بر اساس استهزا، قابل بخشش نيست. «رِجْزاً مِنَ السَّماءِ» 3- همه‌ى كيفرها مربوط به قيامت

قال ربّکم و ربّ ءابائکم الأوّلین) ۲ - رهبران و مبلغان دینى نباید در برابر استهزا و جوّآفرینى دشمنان دیانت، دلسرد شده و دست از تبلیغ دین و دفاع از آن بردارند

بر آن مترتب نمى‌شود؛ يا دينى كه پيغمبر ايشان را به آن دعوت نمايند سخريه و استهزا نمايند، يا عيد خود را كه ميقات عبادت است، زمان لهو و لعب خود نموده‌اند به

معنا است; ولى در موارد زینت کردن گردن «جید» استفاده مى شود; ازاین رو بر استهزا و تحقیر او افزوده است. ۴ - جهنم، داراى عذاب جسمى و شکنجه روحى (سیصلى نارًا

تمایل به عذاب ندارد، نشان مى دهد که آنان، تعجیل در عذاب را، از ناباورى و یا استهزا مى خواسته اند. ۵ - عذاب هاى تعیین شده از سوى خداوند براى کافران، داراى اجل

يَدْعُوهُ كادُوا يَكُونُونَ عَلَيْهِ لِبَداً»، يا ازدحام مخالفان است براى استهزا و مزاحمت و يا ازدحام عاشقان از جن و انس براى يادگيرى. اخلاص، زمانى به اوج

يَدْعُوهُ كادُوا يَكُونُونَ عَلَيْهِ لِبَداً»، يا ازدحام مخالفان است براى استهزا و مزاحمت و يا ازدحام عاشقان از جن و انس براى يادگيرى. اخلاص، زمانى به اوج

اسلام، تحقق آيه هشتم را به اثبات رسانده است، زيرا با اين كه دشمن از طريقِ استهزا و اذيّت و شكنجه، محاصره اقتصادى و اجتماعى، تحميل جنگ‌ها، توطئه‌هاى داخلى

درخواست نزول وحى و مقام رسالت از جانب سردمداران مجرم ممکن است تنها از سر استهزا باشد، نه اینکه واقعاً خواهان آن باشند. ۶- انتخاب رسول از سوى خداوند بر اساس

۱۰ - قوم لوط، از سرزنش حضرت لوط(ع) و وعده وى به عذاب، پندنگرفتند و او را استهزا کردند. (فما کان جواب قومه إلاّ أن قالوا ائتنا بعذاب اللّه) ۱۱ - تنها پاسخ

شناخته به صحرا بردم. گفتم: گله گاو خاصه تو، و ديگران حقى ندارند. گفت: مرا استهزا كنى؟ گفتم: سبحان اللّه، قصّه را نقل و رمه را به او دادم. خدايا، اگر اين

يا اقلا جزء سياهى لشگر باشيد و دفاع از جان و مال خودتان كنيد آنها بدروغ و استهزا گفتند اگر ما ميدانستيم اين جنگ است متابعت شما را ميكرديم ولى مى‌بينيم اين

تَجْهَرْ بِصَلاتِكَ‌: و آشكارا مكن به قرائت نماز خود، يعنى بلند مخوان تا استهزا كنند. وَ لا تُخافِتْ بِها: و پنهان مكن صداى خود را به حدى كه مأمومين نشنوند

انگیزه هاى شما با ما یکى نبود. انگیزه هاى شما همواره خدعه و فریب، ریشخند و استهزا و ... بوده است و اینها شما را به این روز هوناک انداخته است. گفتنى است که

است كه گناه ندارد. و ثابت بر گناه در حالى كه استغفار نمايد، مثل كسى است كه استهزا كننده باشد. 5- كيفيت استغفار- در كتاب كافى- شيخ كلينى رضوان اللّه عليه روايت

من العلم ). و همين امر سبب شد تا « آنچه را از عذاب و تهديدهاى الهى به باد استهزا تفسير نمونه ، جلد: ۲۰، صفحه : ۱۹۵ مى گرفتند بر سر آنان فرود آيد» (و حاق

تباهى جوييد در زمين (به اين معنى كه: منع مردمان مى‏كنند از ايمان، و به حق استهزا و ريشخند مى‏نمايند، و راهزنى مى‏كنند و مردم را مى‏ترسانند، و به مؤمنان ضرر

«اما شما آنها را به باد مسخره گرفتيد و آنقدر در اين كار اصرار كرديد كه استهزا كردن آنها شما را به كلى از ياد من غافل كرد» (فاتخذتموهم سخريا حتى انسوكم

در آن روز اعمال بدى را كه انجام داده اند براى آنها ظاهر مى شود و آنچه را استهزا مى كردند بر آنها واقع مى گردد تفسير: آنها كه از نام خدا وحشت دارند! باز

اظهار وحشت مى كند ظاهرا عذاب دنيا است ، و بنابراين ترس او جدى است نه شوخى و استهزا، و بسيارند كسانى كه از مجازاتهاى نزديك مى ترسند ولى نسبت به مجازاتهاى دراز

بيرون مى زند. سپس مى افزايد: اين گروه كه قيامت را انكار مى كنند، يا به باد استهزا مى گيرند، در آن روز كه قيامت برپا مى شود آنها را ندا مى دهد: كجا هستند شركائى

بندند و هر دو دوزخى خواهند بود) هنگامى كه منافقان اين سخن را شنيدند از روى استهزا گفتند: آيا مثال ديگرى براى او جز عيسى پيدا نكرد، در اين هنگام بود كه آيه

اسلام (صلى اللّه عليه و آله و سلم ) را مخاطب قرار مى دادند و از اين راه استهزا مى كردند اين شاءن نزولها با هم تضادى ندارد و ممكن است همه صحيح باشد. تفسير:

سازند! ۱۰ - (با اين حال نگران نباش ) جمعى از پيامبران پيش از تو را به باد استهزا گرفتند اما سرانجام آنچه را مسخره ميكردند دامانشان را گرفت (و عذاب الهى بر

اين نكته قابل توجه است كه يكى از عوامل عدم درك واقعيتها جدى نگرفتن مسائل و استهزا و شوخى با حقايق است ، هميشه بايد با تصميم جدى به بررسى واقعيتها پرداخت تا

آن روى گردان شدند(۵) به تكذيب پرداخته اند، به زودى خبرهاى چيزى كه آن را استهزا مى كرده اند به ايشان خواهد رسيد(۶) چرا به زمين نمى نگرند كه انواع گياهان

است كه آن را جدى نمى گيرند، و با شوخى به آن برخورد مى كنند، گاه مسخره و استهزا مى كنند و گاه خود را به نادانى و بيخبرى مى زنند، و هر روز با يك نوع بازى

راست مى گوييد»؟ خداى تعالى هم، در اين جمله كفار مسخره كننده را، سخريه و استهزا كرده، و به امر آنان بى اعتنايى نموده. و معناى آن اين است كه: اين ها كه مى

السلام ) نقل شده كه چون آيه نخست نازل گرديد و مسلمانان از مجالست با كفار و استهزا كنندگان آيات الهى نهى شدند تفسير نمونه ج : ۵ صفحه : ۲۸۸ جمعى از مسلمانان

آنها در برابر پيامبران ، تازه نيست اين نخستين بار نيست كه يهود، پيامبرى را استهزا مى كنند، آنها در طول تاريخ خود از اين نوع جنايات فراوان دارند، جمعيتى كه

به تفسير نمونه جلد ۲۱ صفحه ۲۰۴ معنى «كره و خرما» است (شايد منظور او نيز استهزا بود) وقتى ابو جهل اين سخن را شنيد از روى سخريه صدا زد، كنيز! «مقدارى كره

ترجمه : ۸ - و اگر مجازات را تا زمان محدود از آنها به تاخير اندازيم (از روى استهزا) مى گويند چه چيز مانع آن شده ؟! آگاه باشيد آن روز كه به سراغشان مى آيد هيچ

بودند نه خصوص مشركين ، هر چند اوصافى كه براى مردم آن روز از غفلت و اعراض و استهزا و غير آن آورده اوصاف مشركين است ولى مقصود خصوص آنان نيست پس نسبت به ((ناس