نتایج جستجو

ملء ملک من مناة منع منن منى مهد مهل مهن موت موسى مول موه مکن ن نا نبء نبت نبذ نجم نجو نحن نخر نخل ندو ندى نذر نزع نزف نزل نسف نشء نشر نشط نصب نصو نصى نضخ

موت غلظ سوف ردد سقى يعقوب الى جبر سود ثقل خول هون رجع ولى لمس مع کثر بشر نبذ ندى وذر

ويل رسل سبل لقى لقم لن کرم کلل نفع قوم امن جمع قبل يوم رزق قد عن اخر صرخ ها نبذ دحض جوب لئک عظم ظلم روح الک عقم جهد طغو رود ولى جند او دعو کفر عنق انتم شىء

ظلم امن شمس وقع نهر وجد الله ندى جىء لعن برج طرق قدم امم وقى ندو اجر شيد نبذ اذ الى رئى دخل اول ک لما نصر هجر شکک

بشارت به بعثت محمّد(ص) (و لما جاءهم رسول ... نبذ فریق من الذین أوتوا الکتب کتب اللّه وراء ظهورهم) جمله «نبذ فریق» جواب شرط (لما جاءهم) است. ترتب دور افکندن

آیات شامل این کلمه نبذ (۱۲ بار) ه‌ (۳۵۷۶ بار) وَ عَهْدا فَرِيق مِنْهُم عَاهَدُوا کُلّمَا بَل أَکْثَرُهُم الْفَاسِقُون أَ لا يُؤْمِنُون إِلاّ لَمّا بِهَا

آیات شامل این کلمه ف‌ (۲۹۹۹ بار) نبذ (۱۲ بار) خِيَانَة إِلَيْهِم قَوْم عَلَى مِن سَوَاء تَخَافَن إِن إِمّا اللّه لا يَذّکّرُون وَ يُحِب لَعَلّهُم الْخَائِنِين

آیات شامل این کلمه ف‌ (۲۹۹۹ بار) نبذ (۱۲ بار) ه‌ (۳۵۷۶ بار) وَ وَرَاء تَکْتُمُونَه ظُهُورِهِم لا لِلنّاس اشْتَرَوْا لَتُبَيّنُنّه بِه الْکِتَاب ثَمَنا

نفس بل قد ف ى ذلک نا ب ها امر شطن اتى يا صبر هدى انن موسى صدق بصر ملو کذب نبذ دمى دمو ذهب ان بين منن من ما دمم جمل على کون رسل فى اثر بعد ه الله عسى قمص

مادّه «نَبْذ» طبق یک تفسیر، به معناى افکندن خاک در درون گوساله است، و طبق تفسیر دیگر، به معناى رها کردن تعلیمات موسى(علیه السلام)است. ف‌ (۲۹۹۹ بار) نبذ (۱۲

آتش افروخته خداست. ه ما فى ل نن ثم کم ف الله ک نور درى جعل صفر لا حطم اله نبذ کون ظلل انن وله اخر عذب ان فکه سليمان ذلک سکن رئى دخل نا شدد جند ذکر وقد شىء

سمو رسل هما ک جنن امن هامان کذب سليمان جالوت نن تبع نزل کفر ربب علم هدى روح نبذ اخذ الا حزن ان ترک ظنن عدو لما شىء يمم بحر اتى بين غرق قبل هذا جىء سبب غوى

آیات شامل این کلمه نبذ (۱۲ بار) انداختن چيزى از روى بى اعتنايى (راغب) ديگران مطلق انداختن و طرح گفته‏اند ولى قيد بى اعتنايى در اغلب آيات ملحوظ است مثل

زيد الا کم فقر يقن درى عهد فرر اول زبن رکب رحم وحد طمع وزر الى کفر طوع قتل نبذ کثر مرء اتى مع دخل قضى درک

دستهايتان مسح نمائيد... ف ه فى هم ب ل من لا کم لقى ما انن صعد طيب موه نسف اخذ وجد نبذ غشى غشو مسح لم اله خوف سحل جند يمم قذف هو خبث نن نسو على نظر ارض لوم کيف عدو

منهم) برداشت فوق بر اساس معنایى است که «راغب» در کلمه «نبذ» بیان کرده است. او در «المفردات» مى گوید: «نبذ» انداختن و دور افکندن چیزى است به خاطر کم ارزش شمردن

بَيْن عَرَبِيّا لَمّا مَعَکُم أَنْزَلْنَاه ثُم لَتُؤْمِنُن لِيُنْذِر يَدَيْه نَبَذ رَحْمَة بِه يُؤْمِنُون حِکْمَة کَانُوا فَرِيق يَلْعَبُون لِتُنْذِر ظَلَمُوا

لَسْت لَتُبَيّنُنّه الدّنْيَا إِذ فَرّطْنَا فَرِيق بِرَبّکُم يَشْتَرُون نَبَذ حِين قَالُوا در حال بارگیری...

کَانُوا شَطْرَه تُطِيعُوا يُدْعَوْن اتّبَعَن فَطَال أَنْفُسِهِم يَجْحَد أَخَذ نَبَذ أَن حَظّ نَزّلْنَا يَشْتَرُون کَان بَيّنَات ظُهُورِهِم قَيّمَة در حال بارگیری

السّعِير لَکُم ذٰلِک لَو آتَيْنَاهُم يَسْتَأْذِن نَبَذَه کِتَاب قُلُوب مِنْکُم نَبَذ عَنْکُم عَهْدا قَد فَتَمَتّعُوا رَحْمَة النّبِي تُکَلّمُون مَعَهُم يَخْشَوْن

إِلَيْک کِتَاب مَوْعِظَة نَزّلْنَا مُخْرَجُون اخْتَرْتُک رَبّي تَعْلَمُون نَبَذ لَتُؤْمِنُن فَجَعَلْنَاهَا فَمَا الّذِي أُوتُوا مُؤْمِنِين نِسَائِهِم فَرِيق

فَلا مُصَدّق مَا کَانُوا أَهْلَه فِي عِنْد النّاس ذِکْرَى بِهَا أَنْزَلْنَا نَبَذ کُنْت أَنْزَل شَهِيدا فَأَفُوز حَتّى لَم قَبْل أَيْن يَخْرُجُون تَشْهَد قُل

ماهى در زمینى خالى از درخت و پوشش گیاهى بیرون افکنده شد. (فنبذنه بالعراء) «نبذ» (مصدر «نبذنا») به معناى افکندن است و «عراء» به سرزمینى خالى از درخت و پوشش

حِينٍ «148» پس ايمان آوردند و تا مدّتى آنان را كامياب و بهره‌مند كرديم. «نبذ» به معناى پرتاب و افكندن و «عراء» به معناى سرزمين بى گياه است. كلمه‌ى «شجر»

گوساله پرستى در بین آنان، از جمله اعترافات سامرى در نزد موسى(ع) (فنبذتها ) «نبذ» در «نبذتها»، ممکن است در معناى حقیقى آن; یعنى، دورافکندن آثار رسالت به کار

وَ فَرِيقاً تَقتُلُون‌َ بقره‌، آيه 82. و اما كتاب‌ ‌را‌ عقب‌ سر انداختند: نَبَذَ فَرِيق‌ٌ مِن‌َ الَّذِين‌َ أُوتُوا الكِتاب‌َ كِتاب‌َ اللّه‌ِ وَراءَ ظُهُورِهِم‌

فَقَالَ هُمَا سِيَّانِ مَنْ كَذَّبَ بِآيَةٍ مِنْ‏ كِتَابِ اَللَّهِ‏ فَقَدْ نَبَذَ اَلْإِسْلاَمَ‏ وَرَاءَ ظَهْرِهِ وَ هُوَ اَلْمُكَذِّبُ بِجَمِيعِ‏ اَلْقُرْآنِ‏

است ، مانند گردن بند و گوشواره و دستبند، و كلمه ((قذف (( و ((القاء(( و ((نبذ(( هر سه به يك معنا است و آن عبارت است از طرح و انداختن . و معناى اينكه گفتند:

كه گوئى اصلا از آن خبر ندارند» (و لما جائهم رسول من عند الله مصدق لما معهم نبذ فريق من الذين اوتوا الكتاب كتاب الله وراء ظهورهم كانهم لايعلمون ). تا آن زمان

الميزان جلد ۱۷ صفحه ۲۵۰ «فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاءِ وَ هُوَ سَقِيمٌ»: كلمه «نبذ»، به معناى دور انداختن چيزى است. كلمه «عَرَاء»، به معناى محلى رو باز است،

انجيل را تصديق دارد، مانند آيه (( و لما جاءهم رسول من عندالله مصدق لما معهم نبذ فريق من الذين اوتوا الكتاب كتاب الله و راء ظهورهم كانهم لا يعلمون (( و آيه

و اين انكارشان از ظلم و گردنكشى بود(( فَأَخَذْنَهُ وَ جُنُودَهُ... كلمه ((نبذ(( به معناى طرح و دور انداختن است ، و كلمه ((يم (( به معناى دريا است ، و بقيه

مال، جاودانه اش مى كند؛ و لام در كلمۀ «لَيُنبَذَنَّ» لام سوگند است، و واژۀ «نبذ» به معناى پرت كردن و دور انداختن چيزى است. و كلمۀ «حُطَمَه» (بر وزن هُمَزَه

يا از نظر تابش آفتاب پاكتر و مناسبتر بود برگزيد. كلمه «انتبذت » از ماده «نبذ» به گفته «راغب » به معنى دور انداختن اشياء غير قابل ملاحظه است ، و اين تعبير

وَ لَمّا جاءَهُم رَسولٌ مِن عِندِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِما مَعَهُم نَبَذَ فَريقٌ مِنَ الَّذينَ أوتُوا الكِتٰبَ كِتٰبَ اللَّهِ وَراءَ ظُهورِهِم كَأَنَّهُم

وَ لَمَّا جَاءَهُمْ رَسولٌ مِّنْ عِندِ اللَّهِ مُصدِّقٌ لِّمَا مَعَهُمْ نَبَذَ فَرِيقٌ مِّنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَاب كتَاب اللَّهِ وَرَاءَ ظهُورِهِمْ