ص ٧١

إِذْ قَالَ‌ رَبُّکَ‌ لِلْمَلاَئِکَةِ إِنِّي‌ خَالِقٌ‌ بَشَراً مِنْ‌ طِينٍ‌

ترجمه

و به خاطر بیاور هنگامی را که پروردگارت به فرشتگان گفت: «من بشری را از گل می‌آفرینم!

|آن‌گاه كه پروردگارت به فرشتگان گفت: من آفريننده‌ى بشرى از گل خواهم بود

آنگاه كه پروردگارت به فرشتگان گفت: «من بشرى را از گِل خواهم آفريد.

(یاد کن) هنگامی که خدایت به فرشتگان گفت که من بشری از گل خواهم آفرید.

[یاد کن] هنگامی را که پروردگارت به فرشتگان گفت: همانا من بشری از گل خواهم آفرید.

پروردگارت به فرشتگان گفت: من بشرى را از گل مى‌آفرينم.

چنین بود که پروردگارت به فرشتگان فرمود همانا من آفریننده انسانی از گل هستم‌

[ياد كن‌] آنگاه كه پروردگار تو به فرشتگان گفت: من آدميى از گِل مى‌آفرينم.

وقتی (این گفتگو در ملأ اَعلی و عالَم بالا درگرفت) که پروردگارت به فرشتگان گفت: من انسانی را از گِل می‌آفرینم.

چون پروردگارت به فرشتگان گفت: «من بی‌گمان آفریننده‌ی بشری از گل هستم‌.»

هنگامی که گفت پروردگارت به فرشتگان من آفریننده بشری از گِل‌

ص ٧٠	آیه ٧١	ص ٧٢
سوره : سوره ص نزول : ٣ بعثت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ٩ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«إِذْ قَالَ رَبُّکَ ...»: بیان گفتگوئی است که در ملأ اعلی و عالم بالا در گرفته است. «بَشَراً»: مراد آدم است. «طِینٍ»: گِل.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

وَ إِذْ قُلْنَا لِلْمَلاَئِکَةِ اسْجُدُوا... (۲)

تفسیر

• آيات ۶۵ - ۸۸ ص
• تقرير احتجاجات متعدد بر وحدانيت خداى تعالى كه آيه :قل انما انا منذر و ما من اله الا الله ... متضمن است
• توضيح درباره ارتباط آيه : اذقال ربك للملئكة انى خالق بشرا من طين باقبل
• وجه تسميه انسان به بشر و بيان مبداء خلقت انسان
• وجه اينكه فرمود آدم را با دو دستم آفريدم
• معناى جمله : استكبرت ام كنت من العالين كه استفهام توبيخى از ابليس درباره سجدهنكردنش براى آدم است
• اشاره به اينكه عين خواسته ابليس فانظرنى الى يوم يبعثون اجابت نشده و او الى وقتاليوم المعلوم مهلت داده شده
• مبداء ارتكاب معاصى ، انكار مالكيت مطلقه خدا و حكمت او است
• قضاء الهى درباره ابليس و پيروان او
• قرآن ذكرى است جهانى و اخبار آن اختصاص به زمان معين ندارد
• رواياتى درباره مخاصمه ملا اعلى ، استكبار ابليس و اباء او از سجده بر آدم ، و اوصافمتكلفين

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - خداوند، پیش از آفرینش انسان، فرشتگان را از آن باخبر ساخت. (إذ قال ربّک للملئکة إنّى خلق بشرًا)

۲ - مجادله و گفتوگوى فرشتگان با خدا، در ملأ اعلى درباره آفرینش انسان (بالملأ الأعلى إذ یختصمون ... إذ قال ربّک للملئکة إنّى خلق بشرًا) برداشت یاد شده مبتنى بر این نکته است که «إذ» ظرف زمان ماضى بوده و متعلق به «إذ یختصمون» باشد.

۳ - داستان آفرینش انسان و مجادله و گفتوگوى فرشتگان با خداوند در این باره، شایان یاد و یادآورى است. (إذ قال ربّک للملئکة إنّى خلق بشرًا) برداشت یاد شده بر این اساس مبتنى است که «إذ» متعلق به فعل مقدر همچون «أذکر» باشد.

۴ - گِل، خمیرمایه آفرینش انسان (إذ قال ربّک للملئکة إنّى خلق بشرًا من طین)

۵ - ارتباط داشتن آفرینش انسان با ملأاعلى (عالم فرشتگان) (بالملأ الأعلى إذ یختصمون ... إذ قال ربّک للملئکة إنّى خلق بشرًا) گفتوگوى خداوند با فرشتگان در ملأ اعلى (عالم فرشتگان)، درباره آفرینش انسان، مى تواند گویاى برداشت یاد شده باشد.

۶ - اهمیت آفرینش انسان در مجموعه نظام هستى (بالملأ الأعلى إذ یختصمون ... إذ قال ربّک للملئکة إنّى خلق بشرًا من طین) از مجموع آیات مربوط به آفرینش انسان و جهان به دست مى آید که خداوند، تنها آفرینش انسان را با فرشتگان در میان گذاشت و نه موجودات دیگر را. بنابراین از این نکته، مى توان برداشت یاد شده را به دست آورد.

موضوعات مرتبط

• انسان: انسان از گِل ۴; اهمیت خلقت انسان ۶; خلقت انسان ۱، ۵; عنصر خلقت انسان ۴; مجادله درباره خلقت انسان ۲
• خدا: مجادله با خدا ۲، ۳
• خلقت: خلقت از گِل ۴
• ذکر: ذکر خلقت انسان ۳
• ملائکه: تعلیم ملائکه ۱; عالم ملائکه ۵; گفتگوى ملائکه با خدا ۳; مجادله ملائکه ۲، ۳