المائدة ٢٤
ترجمه
| المائدة ٢٣ | آیه ٢٤ | المائدة ٢٥ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«قَاعِدُونَ»: نشستگان.
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
نکات آیه
۱- اصرار و تأکید بنى اسرائیل بر کناره گیرى از پیکار با زورگویان سرزمین مقدس، على رغم فرمان موسى (ع) (قالوا یموسى إنّا لن ندخلها ابداً)
۲- هراس قوم موسى (ع) (بنى اسرائیل) از برخورد و رویارویى با زورگویان قدرتمند حاکم بر سرزمین مقدس (قالوا یموسى إنّا لن ندخلها ابداً)
۳- بى اعتنایى قوم موسى (ع) به فراخوانى یوشع و کالب براى یارى موسى (ع) در مبارزه با جباران (ادخلوا علیهم الباب ... قالوا یموسى إنّا لن ندخلها) بنى اسرائیل پس از شنیدن سخنان یوشع و کالب، حضرت موسى (ع) را مخاطب قرار دادند تا بى اعتنایى و بى توجهى خود را به دعوت آن دو نفر اعلام کرده باشند.
۴- خروج جباران از سرزمین مقدس، شرط اعلام شده از سوى بنى اسرائیل براى ورود به آن سرزمین (إنّا لن ندخلها ابداً ما داموا فیها)
۵- فتح سرزمین مقدس بدون مبارزه، انتظار نابجاى قوم موسى (ع) (إنّا لن ندخلها ابداً ما داموا فیها)
۶- آرزوى پیروزى بدون کوشش و تلاش، نابجا و به دور از خرد (إنّا لن ندخلها ابداً ما داموا فیها)
۷- قوم موسى (ع)، مردمى لجوج، نصیحت ناپذیر و ناسپاس در برابر نعمتهاى الهى (اذکروا نعمة اللّه علیکم ... قالوا یموسى إنّا لن ندخلها ابداً ما داموا فیها)
۸- بنى اسرائیل، گستاخانه خواهان رهسپارى موسى (ع) و خدایش به نبرد با زورگویان سرزمین مقدس (قالوا ... فاذهب انت و ربک فقتلا)
۹- اهانت قوم موسى، نسبت به ساحت مقدس خداوند (فاذهب انت و ربک) گفتن «ربک» و نه «ربنا»، حاکى از جسارت قوم موسى به خداوند است.
۱۰- خداوند، در دیدگاه ناصواب قوم موسى، موجودى جسمانى و داراى حجم* (فاذهب انت و ربک فقتلا) نسبت رفتن و جنگیدن به خداوند با یک تعبیر از او و موسى (ع)، دلالت مى کند که آنها خداوند را موجودى همانند موسى (ع) مى پنداشتند.
۱۱- بنى اسرائیل، با اعلام کناره گیرى از نبرد، خواستار معجزه موسى (ع) و امداد خاص الهى براى فتح سرزمین مقدس (فاذهب انت و ربک فقتلا) امدادهاى الهى و معجزات موسى (ع) براى نابودى فرعونیان در حضور بنى اسرائیل، مى تواند مؤید این احتمال باشد که مراد از «اذهب ...»، توقع و درخواست امداد خداوند و معجزه موسى (ع) براى نابودى جباران است، به گونه اى که نیاز به جهاد و مبارزه نباشد.
۱۲- برداشت نادرست قوم موسى از امدادهاى الهى و شرایط و زمینه هاى آن* (فاذهب انت و ربک فقتلا)
۱۳- اصرار بنى اسرائیل بر کناره گیرى از نبرد با جباران و جاخوش کردن در کاشانه خویش (إنّا ههنا قعدون)
۱۴- توکل بر خداوند، ناسازگار با کناره گیرى از پیکار و کوشش در راه او و بى اعتنایى به تکالیف الهى (و على اللّه فتوکلوا ... فاذهب انت و ربک فقتلا إنّا ههنا قعدون) تصمیم قوم موسى بر خانه نشینى و سپردن میدان جنگ به خداوند و موسى (ع)، نقطه مقابل توصیه یوشع و کالب به توکل بر خدا قرار گرفته است و نشان مى دهد که بر کنار ماندن از وظایف الهى، با توکل ناسازگار است.
موضوعات مرتبط
- آرزو: ى ناپسند ۶
- بنى اسرائیل: اهانت بنى اسرائیل ۹ ; تاریخ بنى اسرائیل ۲، ۴، ۸، ۱۳ ; ترس بنى اسرائیل ۲ ; خدا در بنى اسرائیل ۱۰ ; خواسته هاى بنى اسرائیل ۴، ۵، ۸، ۱۱ ; صفات بنى اسرائیل ۷ ; عصیان بنى اسرائیل ۱، ۳، ۱۱ ; عقیده بنى اسرائیل ۱۰، ۱۲ ; کفران بنى اسرائیل ۷ ; گستاخى بنى اسرائیل ۸ ; لجاجت بنى اسرائیل ۷
- پیروزى: شرایط پیروزى ۵، ۶
- ترس: از جنگ ۲
- توقعات: ناپسند ۵
- توکّل: بر خدا ۱۴
- جنگ: فرار از جنگ ۱۳
- جهاد: ترک جهاد ۱۴
- خدا: اهانت به خدا ۹ ; درخواست امداد خدا ۱۱ ; شرایط امداد خدا ۱۲ ; عصیان از خدا ۱۴ ; نعمتهاى خدا ۷
- سرزمین مقدّس:۲، ۴ ظالمان سرزمین مقدّس ۲، ۴ ۴، ۸ ; فتح سرزمین مقدّس ۲، ۴ ۵، ۱۱
- ظالمان: مبارزه با ظالمان ۱، ۳، ۱۳
- عقیده: باطل ۱۲
- کالب بن یافنا: دعوت کالب بن یافنا ۳
- معجزه: درخواست معجزه ۱۱
- یوشع بن نون: دعوت یوشع بن نون ۳
