الشعراء ١٩٢

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۷:۱۹ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

مسلّماً این (قرآن) از سوی پروردگار جهانیان نازل شده است!

و به راستى كه اين [قرآن‌] نازل شده‌ى پروردگار جهانيان است
و راستى كه اين [قرآن‌] وحى پروردگار جهانيان است.
و این قرآن به حقیقت از جانب خدای عالمیان نازل شده.
و بی تردید این قرآن، نازل شده پروردگار جهانیان است،
و اين كتاب، نازل شده از جانب پروردگار جهانيان است.
و آن [قرآن‌] فرو فرستاده پروردگار جهانیان است‌
و همانا اين [قرآن‌] فرو فرستاده پروردگار جهانيان است،
این (قرآن) فرو فرستاده‌ی پروردگار جهانیان است (و همه‌ی سرگذشتهای مذکور در آن راست، و احکام آن تا روز قیامت برجا و واجب‌الاجرا است).
و بی‌گمان این (قرآن) همواره فرستاده‌ی تدریجی پروردگار جهانیان است.
و همانا آن است فرودآوردن پروردگار جهانیان‌


الشعراء ١٩١ آیه ١٩٢ الشعراء ١٩٣
سوره : سوره الشعراء
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٥
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«إِنَّهُ»: همانا قرآن. «تَنزِیلُ»: مصدر است و به معنی اسم مفعول است، یعنی مُنَزَّل و فرو فرستاده (نگا: انعام / .

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - قرآن، کتابى نازل شده از جانب خداوند (و إنّه لتنزیل ربّ العلمین) مراد از ضمیر در «إنّه»، مى تواند قرآن باشد و یا بیان سرگذشت امت هاى کفرپیشه تاریخ باشد. برداشت یاد شده بر پایه احتمال اول است.

۲ - تعلق اراده الهى بر نازل کردن تدریجى قرآن (و إنّه لتنزیل ربّ العلمین) به کارگیرى واژه «تنزیل» به جاى «إنزال»، مى تواند اشاره به مطلب یاد شده داشته باشد.

۳ - قرآن، مظهر ربوبیت خداوند (و إنّه لتنزیل ربّ العلمین)

۴ - رشد و تکامل آدمیان، هدف الهى در نازل کردن قرآن (و إنّه لتنزیل ربّ العلمین) «ربّ» به معناى تربیت کننده است و «تربیت» ایجاد حالتى در شىء پس از حالت قبل است تا آن گاه که به حد تمام و کمال برسد (مفردات راغب). بنابراین تعبیر «ربّ العالمین» و انتخاب آن به جاى هر نام و صفت دیگر، مى تواند بیانگر این معنا باشد که قرآن از مقام ربوبیت و براى تکامل خلق نازل شده است.

۵ - بیان دقیق سرگذشت امت هاى کفرپیشه تاریخ در قرآن، نازل شده از سوى خداوند. (و إنّه لتنزیل ربّ العلمین) برداشت یاد شده با توجه به نکته این است که ضمیر «إنّه» ناظر به محتواى آیات پیشین باشد که مربوط به سرنوشت امت هاى گذشته تاریخ است.

۶ - جهان هستى، متشکل از عالم هاى گوناگون (ربّ العلمین)

۷ - جهان هستى، در حرکت به سوى رشد و کمال (ربّ العلمین)

۸ - مجموعه نظام هستى، تحت تدبیر و ربوبیت یگانه خداوند (و إنّه لتنزیل ربّ العلمین) «العالمین» جمع همراه با «ال» و مفید عموم است. بنابراین «ربّ العالمین»; یعنى، پروردگار همه عالم ها.

۹ - مفاهیم معرفتى و احکام تشریعى قرآن، هماهنگ با نظام تکوین* (و إنّه لتنزیل ربّ العلمین) همان طور که گفته شد «العالمین» (جمع «عالم») محلاّ به «ال» و مفید عموم است. بنابراین «العالمین»; یعنى، همه عوالم وجود. قرار گرفتن این واژه در کنار «ربّ» ممکن است بیانگر این نکته باشد که فرو فرستنده قرآن، همان کسى است که آفرینش، رشد و هدایت مجموعه هستى از او است و براساس این واقعیت، احکام تشریعى او، هماهنگ با کل نظام هستى است.

۱۰ - خداوند، پروردگار جهانیان (ربّ العالمین) است. (ربّ العلمین)

موضوعات مرتبط

  • آفرینش: تعدد عوالم آفرینش ۶; تکامل آفرینش ۷; مربى آفرینش ۸
  • اقوام پیشین: تاریخ اقوام پیشین ۵
  • تاریخ: تبیین تاریخ ۵
  • تشریع: تشریع و تکوین ۹
  • تکامل: زمینه تکامل ۴
  • توحید: توحید ربوبى ۸
  • جهان بینى: جهان بینى توحیدى ۸
  • خدا: آثار اراده خدا ۲; نشانه هاى ربوبیت خدا ۳; وسعت تدبیر خدا ۸; وسعت ربوبیت خدا ۸
  • رب العالمین :۱۰
  • قرآن: تعالیم قرآن ۵; فضیلت قرآن ۱; فلسفه نزول قرآن ۴; نزول تدریجى قرآن ۲; نقش قرآن ۳; وحیانیت قرآن ۱; ویژگیهاى تعالیم قرآن ۹ ; هماهنگى تعالیم قرآن ۹

منابع