الشعراء ١٨٩

فَکَذَّبُوهُ‌ فَأَخَذَهُمْ‌ عَذَابُ‌ يَوْمِ‌ الظُّلَّةِ إِنَّهُ‌ کَانَ‌ عَذَابَ‌ يَوْمٍ‌ عَظِيمٍ‌

ترجمه

سرانجام او را تکذیب کردند، و عذاب روز سایبان (سایبانی از ابر صاعقه‌خیز) آنها را فراگرفت؛ یقیناً آن عذاب روز بزرگی بود!

پس او را تكذيب كردند و عذاب روز ابر [آتشبار] آنها را بگرفت. به راستى كه آن، عذاب روزى بزرگ بود

پس او را تكذيب كردند، و عذابِ روزِ ابر [آتشبار] آنان را فرو گرفت. به راستى آن، عذاب روزى هولناك بود.

باز او را تکذیب کردند و به عذاب سخت روز سایه‌بان (یعنی روزی که مردم از شدت گرما به سایه‌بانی پناه می‌بردند و باز از گرمی هلاک می‌شدند) گرفتار شدند که عذاب آن روز بسیار بزرگ و سخت بود.

پس او را تکذیب کردند؛ در نتیجه عذاب روز سایبان [یعنی روزی که ابری تیره و صاعقه زا سایه می اندازد] آنان را فرا گرفت، همانا آن عذاب روزی بزرگ بود،

پس تكذيبش كردند و در آن روز ابرى، عذاب آنان را فرو گرفت. و آن عذاب روزى بزرگ بود.

آنگاه او را دروغگو انگاشتند و عذاب روز ابری سایه‌افکن آنان را فروگرفت، که عذاب روزی سهمگین بود

پس تكذيبش كردند، آنگاه عذاب روز سايه- ابر سياهى كه از آن آتش مى‌باريد- آنان را فرو گرفت براستى كه آن، عذاب روزى بزرگ بود.

او را تکذیب کردند و در نتیجه عذاب روزِ ابر ایشان را فرو گرفت (و آتش سوزان آنان را سوزاند). واقعاً عذاب روز بزرگی بود.

پس او را تکذیب کردند. پس عذاب روزِ ظلمت‌زا آنان را فرو گرفت. به‌راستی آن عذابِ روزی بزرگ بود.

پس تکذیبش کردند پس بگرفتشان عذاب روز ظلّه (سایبان) که بوده است آن عذاب روزی بزرگ‌

الشعراء ١٨٨	آیه ١٨٩	الشعراء ١٩٠
سوره : سوره الشعراء نزول : ٣ بعثت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ١٠ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«الظُّلَّةِ»: ابر سایه‌گستر (نگا: اعراف / . گویا از شدّت گرما به زیر ابر بزرگی پناهنده شده بودند و ابر بر آنان باران آتش باراند و ایشان را به بدترین وجه سوزاند. «عَذَابَ یَوْمٍ عَظِیمٍ»: (نگا: شعراء / و .

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

فَأَخَذَتْهُمُ‌ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُوا... (۱) وَ لَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا نَجَّيْنَا... (۱)

وَ لَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا نَجَّيْنَا... (۱) قَالَ‌ الْمَلَأُ الَّذِينَ‌... (۱) قَالُوا يَا شُعَيْبُ‌ أَ صَلاَتُکَ‌... (۰)

تفسیر

• آيات ۱۷۶ - ۱۹۱، سوره شعراء
• اشاره به اينكه اصحاب ايكه چه كسانى بوده اند
• دو روايت درباره رسالت شعيب عليه السّلام

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - پافشارى مردم «ایکه»، بر تکذیب شعیب(ع) و انکار رسالت او (فکذّبوه)

۲ - نزول عذاب الهى بر مردم ایکه، در روزى بسیار گرم و نفس گیر بود که آنان از شدت گرما به داخل سایه بان ها خزیده بودند. (فأخذهم عذاب یوم الظلّة) ضمیر «هم»در «أخذهم» به «اصحاب الأیکه» باز مى گردد. «أَخْذ» (مصدر «أخذ») به معناى فرو گرفتن و «ظلّة» به معناى سایه بان است. اضافه «عذاب» به «یوم» به تقدیر «فى» مى باشد; یعنى، «فأخذهم عذاب یوم الظلّة; عذابى سخت آنان را در روز سایه بان فروگرفت». نامیده شدن آن روز به «روز سایه بان» بدان جهت است که مردم ایکه از شدت گرما، به زیر سایه بان ها پناه برده بودند.

۳ - مجازات مردم «ایکه»، در روزى ابرى و تیره (فأخذهم عذاب یوم الظلّة) «ظلّة» (مى تواند به معناى) پاره ابرى باشد که همچون سایه بان سایه مى افکند. بنابراین «فأخذهم عذاب یوم الظلّة»; یعنى، عذابى سخت آنان را در روزى که ابرى بر فراز سرشان سایه افکنده بود، فرو گرفت.

۴ - کیفرهاى الهى، بازتاب عملکرد خود انسان ها است. (فکذّبوه فأخذهم عذاب یوم الظلّة)

۵ - روز نزول عذاب بر مردم ایکه، روزى هولناک و جانفرسا (إنّه کان عذاب یوم عظیم)

۶ - عوامل طبیعى، در خدمت تحقق اراده الهى (فأخذهم عذاب یوم الظلّة)

۷ - اراده الهى حاکم بر تحولات تاریخ (فکذّبوه فأخذهم عذاب یوم الظلّة)

موضوعات مرتبط

• اصحاب ایکه: ابر در روز عذاب اصحاب ایکه ۳; اصحاب ایکه هنگام عذاب ۲; اصرار بر کفر اصحاب ایکه ۱; تاریخ اصحاب ایکه ۲، ۳، ۵; ترسناکى روز عذاب اصحاب ایکه۵; تیرگى روز عذاب اصحاب ایکه ۳; سایه بانهاى اصحاب ایکه ۲; گرمى روز عذاب اصحاب ایکه ۲; ویژگیهاى عذاب اصحاب ایکه ۲، ۳، ۵
• تاریخ: منشأ تحولات تاریخ ۷
• خدا: حاکمیت اراده خدا ۷; مجارى اراده خدا ۶
• شعیب(ع): قصه شعیب(ع) ۱; مکذبان شعیب(ع) ۱
• عمل: آثار عمل ۴
• عوامل طبیعى: نقش عوامل طبیعى ۶
• کیفر: عوامل کیفر ۴