الإسراء ١٠٥: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(Edited by QRobot)
 
(افزودن سال نزول)
خط ۱۶: خط ۱۶:
|-|معزی=و به حقّ فرستادیمش و به حقّ فرود آمد و نفرستادیم تو را مگر نویددهنده و ترساننده‌
|-|معزی=و به حقّ فرستادیمش و به حقّ فرود آمد و نفرستادیم تو را مگر نویددهنده و ترساننده‌
|-|</tabber><br />
|-|</tabber><br />
{{آيه | سوره = سوره الإسراء | نزول = | نام = [[شماره آیه در سوره::105|١٠٥]] | قبلی = الإسراء ١٠٤ | بعدی = الإسراء ١٠٦  | کلمه = [[تعداد کلمات::13|١٣]] | حرف =  }}
{{آيه | سوره = سوره الإسراء | نزول = [[نازل شده در سال::8|٨ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::105|١٠٥]] | قبلی = الإسراء ١٠٤ | بعدی = الإسراء ١٠٦  | کلمه = [[تعداد کلمات::13|١٣]] | حرف =  }}
===معنی کلمات و عبارات===
===معنی کلمات و عبارات===
«بِالْحَقِّ أنْزَلْنَاهُ»: قرآن را همراه با احکام و دستورات حق فرستاده‌ایم و گمانی در آن نیست. «بِالْحَقِّ نَزَلَ»: برای پیاده کردن حق آمده است و سرانجام هم حق را در دلها جایگزین می‌سازد. یا این که: قرآن سرآغاز آن از خداوند، حق است و پیوسته در پرتو لطف حق محفوظ می‌ماند و سرانجام حق را به بار می‌آورد.
«بِالْحَقِّ أنْزَلْنَاهُ»: قرآن را همراه با احکام و دستورات حق فرستاده‌ایم و گمانی در آن نیست. «بِالْحَقِّ نَزَلَ»: برای پیاده کردن حق آمده است و سرانجام هم حق را در دلها جایگزین می‌سازد. یا این که: قرآن سرآغاز آن از خداوند، حق است و پیوسته در پرتو لطف حق محفوظ می‌ماند و سرانجام حق را به بار می‌آورد.

نسخهٔ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۵۹


ترجمه

و ما قرآن را بحق نازل کردیم؛ و بحق نازل شد؛ و تو را، جز بعنوان بشارت‌دهنده و بیم‌دهنده، نفرستادیم!

و آن [قرآن‌] را به حق نازل كرديم و به حق هم نازل شد، و تو را جز بشارت دهنده و بيم رسان نفرستاديم
و آن [قرآن‌] را به حق فرود آورديم و به حق فرود آمد، و تو را جز بشارت‌دهنده و بيم‌رسان نفرستاديم.
و ما این آیات (قرآن عظیم) را به حق فرستادیم و به حق و راستی هم نازل شد، و نفرستادیم تو را جز برای آنکه بشارت دهی و بترسانی.
و قرآن را به حق نازل کردیم و به حق نازل شد، و تو را جز مژده رسان و بیم دهنده نفرستادیم.
اين قرآن را به حق نازل كرده‌ايم و به حق نازل شده است و تو را نفرستاديم مگر آنكه بشارت دهى و بيم دهى.
و آن را به حق فرو فرستادیم و به حق هم فرود آمد و تو را جز مژده‌رسان و هشداردهنده نفرستاده‌ایم‌
و آن
ما قرآن را با (ماده و محتوای) حق نازل کرده‌ایم، و نازل شده است تا حق را (در زمین) پابرجا کند، و تو را جز به عنوان نویدرسان و بیم‌دهنده نفرستاده‌ایم.
و آن (قرآن) را به تمامی حق نازل کردیم و به تمامی حق، فرود آمد، و تو را جز بشارت‌دهنده و هشدار‌دهنده‌ای نفرستادیم.
و به حقّ فرستادیمش و به حقّ فرود آمد و نفرستادیم تو را مگر نویددهنده و ترساننده‌


الإسراء ١٠٤ آیه ١٠٥ الإسراء ١٠٦
سوره : سوره الإسراء
نزول : ٨ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٣
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«بِالْحَقِّ أنْزَلْنَاهُ»: قرآن را همراه با احکام و دستورات حق فرستاده‌ایم و گمانی در آن نیست. «بِالْحَقِّ نَزَلَ»: برای پیاده کردن حق آمده است و سرانجام هم حق را در دلها جایگزین می‌سازد. یا این که: قرآن سرآغاز آن از خداوند، حق است و پیوسته در پرتو لطف حق محفوظ می‌ماند و سرانجام حق را به بار می‌آورد.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱- فرو فرستادن قرآن از سوى خدا و رسیدن آن به دست پیامبر(ص) و آدمیان، بر اساس حق و به دور از کمترین خلل و باطلى (و بالحقّ أنزلنه و بالحقّ نزل)

۲- قرآن، مجموعه اى الهى و غیر قابل تصرف و چشم پوشى، حتى از کمترین بخش آن (و بالحقّ أنزلنه و بالحقّ نزل) با توجه به مضامین آیات ۸۸ و ۹۳، که در آنها درخواست مشرکان درباره نزول قرآن به صورت مکتوب مطرح شده بود، ممکن است این آیه پاسخى باشد به آنان که حقایق قرآنى با اقتراحات تغییر نمى یابد.

۳- قرآن از آمیختگى به غیر کلام وحى مبرا بوده و سلامت آن از سوى خداوند، تضمین شده است. (و بالحقّ أنزلنه و بالحقّ نزل) جمله «و بالحقّ نزل» مى تواند بیانگر کیفیت نزول قرآن باشد; یعنى، نزول قرآن بر پایه حق بود و هرگز با باطل و ناصواب آمیخته نشد.

۴- قرآن، کتابى است جاودانه و تعالیم آن تأثیرناپذیر از گذشت زمان. (و بالحقّ أنزلنه و بالحقّ نزل) برداشت فوق، مبتنى بر یکى از معانى و موارد استعمال «حق» است که عبارت است از: امر ثابت و زوال ناپذیر.

۵- مسؤولیت پیامبر(ص)، تنها بشارت و انذار مردمان بود. (و ما أرسلنک إلاّ مبشّرًا و نذیرًا)

۶- حقایق قرآنى، اساس رسالت پیامبر(ص) و بشارتها و انذارهاى آن حضرت (و بالحقّ أنزلنه و بالحقّ نزل و ما أرسلنک إلاّ مبشّرًا و نذیرًا)

۷- مسؤولیت قبول و یا عدم قبول حق و حقیقت از سوى مردم با پیامبر(ص) نیست. (و ما أرسلنک إلاّ مبشّرًا و نذیرًا) حصر در «و ما أرسلناک...» اضافى است و مى تواند گویاى این حقیقت باشد که: پیامبر(ص) در رابطه با پذیرش و عدم پذیرش مردم، هیچ مسؤولیتى نداشته و آنان خود مسؤول انتخاب خویشند و پیامبر(ص) تنها عهده دار بشارت و انذار مردمان است.

۸- لزوم توأم بودن بشارت و انذار در هدایت انسانها (و ما أرسلنک إلاّ مبشّرًا و نذیرًا)

۹- هیچ کس حق تحمیل عقیده و دین خویش بر مردم را ندارد، هر چند بر حق باشد. (و بالحقّ نزل و ما أرسلنک إلاّ مبشّرًا و نذیرًا) وقتى پیامبر(ص) حق تحمیل اسلام را - که دین حق است - بر مردم نداشت و تنها عهده دار بشارت و انذار مردمان بود، دیگران به طریق اولى چنین حقى ندارند.

موضوعات مرتبط

  • انذار: انذار در هدایت ۸
  • انسان: اختیارات انسان ۹
  • بشارت: بشارت در هدایت ۸
  • دین: نفى اکراه در دین ۹
  • عقیده: آزادى عقیده ۹
  • قرآن: تعالیم قرآن ۶; تغییرناپذیرى قرآن ۴; جاودانگى قرآن ۴; حقانیت نزول قرآن ۱; مصونیت قرآن ۲، ۳; وحیانیت قرآن ۲، ۳; ویژگیهاى قرآن ۲، ۳، ۴
  • محمد(ص): انذارهاى محمد(ص) ۵، ۶; بشارتهاى محمد(ص) ۵، ۶; رسالت محمد(ص) ۶; محدوده مسؤولیت محمد(ص) ۵، ۷
  • هدایت: روش هدایت ۸

منابع