الأحقاف ١٤
ترجمه
| الأحقاف ١٣ | آیه ١٤ | الأحقاف ١٥ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«جَزَآءً»: مفعول‌له است (نگا: اعراب القرآن انباری).
تفسیر
- آيات ۱ - ۱۴، سوره احقاف
- غرض و مفاد كلى سوره مباركه احقاف
- احتجاج عليه پرستش بت ها و معبودهاى زمينى
- معناى واژه ((اثاره )) و مفاد آيه با توجه به معناى آن
- احتجاج عليه مشركين كه قرآن را افتراء به خدا دانسته رسالت پيامبر (ص ) را منكرشدند
- معنا و مفاد آيه : ((قل ما كنت بدعا من الرسل و ما ادرى مايفعل بى و لا بكم ))
- نفى علم غيب از پيامبر (ص ) در جمله ((و ما ادرى ...)) از جهت بشر بودن او است و بااثبات علم غيب براى آن حضرت از طريق وحى منافات ندارد
- عدم منافات نفى علم غيب از پيامبر در اين آيه با عالم بر غيب بودن ايشان به وسيله وحىالهى
- (درباره عالم بودن پيامبر (ص ) و ائمه (ع ) به غيب ، و اثر و رابطه آن با زندگى ورفتار ايشان )
- بيان اينكه علم غيب اثرى در جريان حوادث خارجى ندارد
- على ملازم با اراده موافق است كه تواءم با التزام قلب نسبت به آن باشد
- مقصود از ((شاهد من بنى اسرائيل )) در آيه :((قل اراءيتم ان كان من عند الله و كفرتم ...))
- وجوه مختلف در معناى آيه : ((و قال الذين كفروا للذين امنوا لو كان خيرا ما سبقونا اليه...))
- رواياتى درباره مراد از ((اثارة من علم )) و راجع بهنزول آيه : ((ام يقولون افتريه ...))
- روايتى در ذيل جمله : ((و ما ادرى ما يفعل بى ولابكم )) و اشكالات آن
- روايتى درباره نزول آيه : ((و شهد شاهد من بنىاسرائيل ...))
نکات آیه
۱- یکتاپرستانِ پایدار بر طریق ایمان، برخوردار از زندگى جاودان در بهشت (إنّ الذین قالوا ... أُولئک أصحب الجنّة خلدین فیها)
۲- برخوردارى از نعمت و رفاه جاودان، آرمانى اصیل و تحقق پذیر براى موحدانِ راستین در قیامت (أُولئک أصحب الجنّة خلدین فیها) با توجه به این که آرمان بقا و جاودانگى در موجود زنده، به صورت فطرى وجود دارد; خداوند این آرمان را در مورد انسان مؤمن محقق شدنى و دست یافتنى اعلام کرده است.
۳- گرایش هاى طبیعى بشر، ابزارى کارآمد در جهت سوق دادن او به کسب ارزش ها (أُولئک أصحب الجنّة خلدین فیها) خداوند، تمایل انسان به بقا و جاودانگى را در جهت سوق دادن وى به ایمان و استقامت به کار گرفته است.
۴- بهشت جاودان، پاداش اعمال نیک و مستمر موحدان (أُولئک أصحب الجنّة ... جزاء بما کانوا یعملون)
۵- آمیخته ساختن ایمان با عمل صالح، شرط بهرهورى مؤمنان از بهشت جاودان (إنّ الذین قالوا ربّنا اللّه ... أُولئک أصحب الجنّة ... جزاء بما کانوا یعملون) در آیه قبل، دو عنصر ایمان و استقامت، زمینه ورود به بهشت جاودان معرفى شده است و در این آیه عمل، به عنوان اساس و ملاک ره یافتن به بهشت جاودان مطرح گشته است. از این نکته مى توان استفاده کرد که تجلى عقیده در عمل، براى یکتاپرستان کارساز است.
۶- بهره مندى هماره و سهل موحدان نیکوکار، از نعمت هاى الهى در بهشت (أُولئک أصحب الجنّة) تعبیر به «أصحاب» اشاره به همنشینى دائم و همیشگى یکتاپرستان استوار بر طریق ایمان، با نعمت هاى بهشتى دارد.
۷- توجه یکتاپرستان استوار بر ایمان به جاودانگى در بهشت، زداینده هر گونه بیم و اندوه از ایشان (فلاخوف علیهم و لا هم یحزنون . أُولئک أصحب الجنّة خلدین فیها) با توجه به ارتباط این آیه با «فلا خوف علیهم و لا هم یحزنون» در آیه قبل، توجه به وعده خداوند به بهشتى بودن موحدان نیک کردار، مى تواند زداینده ترس و اندوه آنان باشد.
۸- بهشت، دور از هرگونه حزن و اندوه (فلاخوف علیهم و لا هم یحزنون . أُولئک أصحب الجنّة)
موضوعات مرتبط
- آرزو: آرزوى رفاه جاویدان ۲; آرزوى نعمت جاویدان ۲
- انسان: آثار تمایلات انسان ۳
- ایمان: آثار ایمان ۵; ایمان و عمل صالح ۵
- بهشت: بهشت و اندوه ۸; پاداش بهشت ۴; تداوم نعمتهاى بهشت ۶; جاودانان در بهشت ۱; جاودانگى در بهشت ۴، ۵; موجبات بهشت ۵; ویژگیهاى بهشت ۸
- تربیت: روش تربیت ۳
- ذکر: آثار ذکر جاودانگى در بهشت ۷
- صالحان: صالحان در بهشت ۶
- عمل صالح: آثار عمل صالح ۵; پاداش عمل صالح ۴
- موحدان: آرزوى اخروى موحدان ۲; استقامت موحدان ۱; پاداش موحدان ۴; موانع اندوه موحدان ۷; موانع ترس موحدان ۷; موحدان در بهشت ۱، ۶
