نتایج جستجو

مفردات بدست مى‏آيد علت اين تسميه آنست كه گوساله به عجله بزرگ شده و بصورت گاو در مى‏آيد. آن جمعاً ده بار در قرآن بكار رفته، هشت بار در خصوص گوساله پرستى

اين آيه بعد ذكر شده و چهار لنگه ديگر در آيه بعد عبارتند از نر و ماده شتر و گاو. ذكور و ذكران جمع ذكر است مثل [شورى:49-50]، يعنى: به آنكه بخواهد دختران و

الوف طلا و نقره و اسبهای نشاندار (و مرکبهای ممتاز) و چهارپایان (همچون: شتر و گاو و بز و گوسفند ...) و کشت و زرع. اینها (همه) کالای دنیای پست (فعلی) است و سرانجام

برادر رضائى ام سلمه بود پيش او آمد زينب را از آغوشش كشيدو بيرون كرد. ناشط گاو وحشى را گويند كه از محلى به محل ديگر خارج شوديعنى: قسم به آنها كه بشدت جذب

ميم و كسر لام) پادشاه و آنكه داراى حكومت است [يوسف:43]. پادشاه گفت: من هفت گاو فربه مى‏بينم [طه:114]. [حشر:23]. [بقره:246]. مراد از ملك در آيه فرمانده است

جان است و اين دو آيه درباره بتهاى جماد است و گرنه معبودهاى جاندار از قبيل گاو و غيره تقصيرى ندارند كه وارد آتش شوند مخصوصاً كه آيه خطاب به اهل جاهليّت است

است براى كسانى كه متمكن نيستند از گاو و شتر تا همه متمكن شوند از قربانى و از حضرت صادق مروى است كه گوسفند كافى است و گاو و شتر افضل است و سر نتراشيد يعنى

زمان زندگيش گذشته باشد و نه نزائيده است، ميان سنّ است. و اگر فارض به معنى گاو پير باشد چنانكه راغب گويد بكر هم به معنى جوان است يعنى: گاوى است نه پير و

بسیارى از انسان ها و دام ها(شتر، گاو و گوسفند) (و نسقیه ممّا خلقنا أنعمًا و أناسىّ کثیرًا) «أنعام» واژه اى است که بر شتر، گاو و گوسفند اطلاق مى شود و «أناسىّ»

بيان داستان گاو بنى اسرائيل با اسلوب مخصوص شده بى ادبى بنى اسرائيل و آزار حضرت موسى (ع ) توسط آنان كه از آيات قرآنى استفاده مى شود داستان گاو در تورات داستان

صلوة آمده فقط زكوة واجبى كه به 9 چيز (گندم،جو،خرما،كشمش،طلا،نقره،گوسفند، گاو، و شتر) تعلق مى‏گيرد نيست بلكه مراد مطلق انفاق در راه خداست اعم از واجب و

دست آن را از خف تا زانو بر يكديگر بندند و تيغ در گوسينه او فرو برند. و در گاو، چهار دست و پاى او را بندند. و در گوسفند، دو دست و يك پا بهم بندند. «2» «1»

باين بيان كه آيا نديدند مردم كه ما بدست قدرت خود خلق نموديم براى آنها شتر و گاو و گوسفند را كه دست بشر در آفرينش آنها بهيچ وجه بكار نرفته و بحكم ما مالك و

سَمِينٍ‌: پس آورد براى مهمانان گوساله فربه بريان شده، زيرا عمده مال حضرت گاو بود. مروى است كه نزد ساره خاتون آمد و گفت: مهمانان عزيز رسيده‌اند، طعامى هست

همراه این سردمدارانند. «یَجْأَرُونَ»: بسان گاو بانگ سر می‌دهند و فریاد می‌کشند. از مصدر (جُوار) به معنی صدای گاو، مراد ناله سر دادن و لابه کردن است. کَمْ‌

نام خدا را در روزهاى معيّنى بر آنچه روزى كرد آنها را از زبان بستگان شتر و گاو و گوسفند پس بخوريد از آنها و بخورانيد محنت كشيده محتاج را پس بايد زائل نمايند

نیز فرمود: مسلمانان در جنب کافران مانند موى سیاه بر گاو سفیدى است. (یا مانند موى سفید بر پیشانى گاو سیاه است.) سپس فرمود: هفتاد هزار نفر از امت فعلى من

آنان را تنبيه و هر حيوان ناخن‌دار را بر آنان تحريم كرديم و همچنين چربى و پيه گاو و گوسفند را جز مقدارى كه به استخوان و روده‌ها و كمر آنها چسبيده، حرام ساختيم

نطفه اى ناچيز است بيان بى شرمى و وقاحت بشر است اشاره به فوائد انعام (شتر، گاو، گوسفند) و هدف از خلقت آنها بر خدا است كه قصد سبيل (راه هدايت ) را معين و

نام خدا را در روزهاى معيّنى بر آنچه روزى كرد آنها را از زبان بستگان شتر و گاو و گوسفند پس بخوريد از آنها و بخورانيد محنت كشيده محتاج را پس بايد زائل نمايند