نتایج جستجو

تعالى در اين آيات، به فساد عقيده آنان اشاره نموده، سپس رسول گرامى خود را بشارت مى دهد به اين كه به زودى، او را يارى مى كند، و مشركان را تهديد مى كند به اين

بيناست. در سال سيزدهم بعثت و پس از ده سال از دعوت علنى پيامبر به اسلام، هنوز مشركان مكّه دست از اذيّت و آزار پيامبر و مسلمانان برنداشته بودند و روز به روز بر

. تفسير: اين عقيده خرافى كه خداوندداراى فرزندى است هم مورد قبول مسيحيان تفسير نمونه ، جلد۱، صفحه :۴۱۷ است ، هم گروهى از يهود، و هم مشركان ، هر سه طايفه

بياورند؟! همانطور كه مشاهده مى كنيم آيات فوق تمام راههاى فرار را به روى مشركان مى بندد، از يكطرف آنها را متوجه سابقه عقل و درايت پيامبر (صلى اللّه عليه

«مِمّن هُوَ فِى شِقَاقٍ بعيد»، كنايه است از مشركان. و اگر نفرمود «مِنكُم: از شما»، با اين كه خطاب به مشركان بود، بلكه به جاى آن، موصولى (مَن) و صله اى (هُوَ

نهادم (براى خدا) بر كيش ابراهيم، با اخلاص نسبت به خدا با عقيده مسلمانى، و من نيستم از مشركان. خالد بن نجيح گويد: حضرت صادق عليه السلام ميفرمود: هر گاه

معنى در سوره فاطر آيه ۴۲ از قول مشركان به صورت يك مساله قاطع نه به عنوان يك قضيه شرطيه نقل شده است ، آنجا كه مى گويد: «مشركان با نهايت تاكيد قسم ياد كردند

او با بت پرستان فرعونى آمد، و هشدارى است به مشركان عصر پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) و همه مشركان جهان . گر چه اين آيات سربسته سخن مى گويد، ولى

تفسير نمونه جلد ۱۲ صفحه ۱۳۳ و گمان و وهم مشركان است ، به بيان تسبيح موجودات جهان در برابر ذات مقدسش پرداخته ، مى گويد: «آسمانهاى هفتگانه و زمين و كسانى

جداگانه اى را درباره جمعى از مشركان كه معاد را بكلى انكار مى كردند بازگو مى كند، زيرا در ميان مشركان عرب جمعى بودند كه عقيده به معاد نداشتند، در حالى كه

براى دلدارى پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) و مؤ منان از يكسو و تهديد مشركان بهان جو كه نمونه سخنانشان در آيات پيشين گذشت از سوى ديگر به تاريخ اقوام

كبيره شود و بميرد، آيا به واسطه آن از اسلام بيرون شود؟ و عذابش چون عذاب مشركان باشد يا مدّت معينى دارد و تمام مى‏شود؟ در پاسخ فرمود: هر كه گناه كبيره كند

خداوند در برابر عذابهاى آسمانى و زمينى دو عذاب ديگر را بيان كرده يكى اختلاف عقيده و فكر (كه در حقيقت همانند مجازاتهاى از طرف بالا است ) و ديگر اختلافهاى در

اى كه در هر يك نهفته بود موضوع سخن را تغيير داده ، و به مطلب ديگرى كه به مشركان عرب سخت ارتباط داشته مى پردازد، و اشكال مختلفى از شرك آنها را مطرح ساخته

است كه: جهادشان در امورى است كه متعلق به خداى تعالى است، چه جهاد در راه عقيده باشد، و چه در راه عمل، و چون جهادشان در راه خدا است هيچ عاملى ايشان را از

زخرف است همچنان سخن درباره تفسير نمونه جلد ۲۱ صفحه ۱۳۵ ابطال عقيده شرك و سرانجام تلخ مشركان است ، و با دلائل ديگرى بطلان اعتقاد آنها را آشكار مى سازد، نخست

در آن زمان پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) چنين قدرت ظاهرى نداشت كه مشركان در برابرش اينچنين تواضع كنند. قطع نظر از اين موضوع بى اساس بودن بعضى ديگر

خود را تفسير نمونه جلد ۱۹ صفحه ۲۲۱ پيدا كنند! و از اين راه نظر خود را يك عقيده كهنه و قديمى نشان دهند تا در امان بمانند، و اين بسيار دردناك است ! نمونه

بخش اول : از مساءله حب «فى الله » و «بغض فى الله » و نهى از طرح دوستى با مشركان سخن مى گويد، و مسلمانان را به الهام گرفتن از پيامبر بزرگ خدا ابراهيم (عليه

اينكه خالق همه چيز او است ، مدبر و اداره كننده همه نيز او ميباشد. - زيرا حتى مشركان جاهليت خالق و آفريدگار را« الله » ميدانستند ولى تدبير و تصرف را براى بتها