نتایج جستجو

مادّه «قهر» به گفته «راغب» در «مفردات» به معناى «غلبه توأم با تحقیر» است، ولى در هر یک از این دو معنا نیز جداگانه استعمال مى شود، و مناسب در اینجا همان

کافر، افرادى شوم و نامیمونند، که هم سبب بدبختى خودشانند، و هم بدبختى جامعه، ولى از آنجا که شوم بودن و خجسته بودن در قیامت به آن شناخته مى شود که نامه اعمال

آیات قرآن آمده است، بپذیریم و بیشتر مفسران هم همین تفسیر را پذیرفته اند. ولى بعضى از مفسران که در اقلیت هستند معتقدند: مسخ به معناى «مسخ روحانى» و دگرگونى

کوه در آن بوده. و بعضى نام شهر و دیارى که «اصحاب کهف» از آن بیرون آمدند. ولى معناى اول صحیح تر به نظر مى رسد. رقم‌ (۳ بار) نوشتن. و نقطه گذاشتن و آشكار

معناست (یک دهم). بعضى آن را به معناى «عُشرِ عُشر» یعنى «یک صدم» گرفته اند، ولى بیشتر کتب لغت و تفاسیر همان معناى اول را ذکر کرده اند، به هر حال، این گونه

«مَوْطِن» به معناى محلى است که انسان براى اقامت دائمى یا موقت انتخاب مى کند. ولى یکى از معانى آن میدان هاى جنگ مى باشد به تناسب این که جنگجویان مدتى کوتاه

آیات شامل این کلمه «یَسْتَصْرِخُ» از «استصراخ» به معناى یارى طلبیدن است، ولى، در اصل به معناى فریاد کشیدن و یا از دیگرى تقاضاى فریاد زدن، مى باشد و این

کلمه «دِهاق» را بسیارى از مفسران و اهل لغت به معناى «لبریز» تفسیر کرده اند ولى «ابن منظور» در «لسان العرب» دو معناى دیگر نیز براى آن نقل کرده: «پى در پى»

و بعضى آن را مشتق از مادّه «قُطْر» (بر وزن مرغ) و میم را زائده مى دانند. ولى مشهور همان اول است که به معناى شدید و عبوس است. قمطر (۱ بار) شديد در شرّ.

آیات شامل این کلمه «جاؤُا» از مادّه «مجیىء» معمولاً به معناى «آمدن» است، ولى، در سوره «فرقان» آیه 4، به معناى «آوردن» آمده است. همان گونه که در آیه 81

و حداکثر آن ده، یا حداقل آن، یک و حداکثر نُه، یا حداقل، شش و حداکثر نُه، ولى آنچه گفتیم مشهورتر است. بضع‌ (۷ بار) مقدارى از زمان. اصل آن به معنى قطع است

اندوه گرفته اند، و یا خالى از الهام و مژده اى که قبلاً به او داده شده بود، ولى با توجّه به جمله هاى بعد، این تفسیرها صحیح به نظر نمى رسد. فرغ‌ (۶ بار) مُوسَى

شامل این کلمه «أَحَقّ» از مادّه «حق» (شایسته تر)، گر چه «افعل التفضیل» است، ولى در اینجا به معناى مقایسه دو چیز در شایستگى نیامده است; بلکه «شایسته» و «ناشایسته»اى

طلا و نقره و گرفتن ناخالصى آن است; و گاه به معناى «گستردن چرم» نیز آمده، ولى بعداً در معناى آزمایش به کار رفته است. مانند آیه مورد بحث، آزمایشى که نتیجه

در این که: «سبأ» (بر وزن سَبَد) نام کیست؟ و چیست؟ در میان مورخان گفتگوست، ولى معروف این است: «سبأ» نام پدر اعراب «یمن» است، و طبق روایتى که از پیامبر گرامى

عقد را فاسد ولى ابوحنيفه و شافعى صحيح گفته‏اند در كشّاف گفته: سفيان و اوزاعى و ابوعبيده و مالك و ديگران به عدم جواز اين نكاح فتوى داده‏اند ولى آن نزد ابوحنيفه

كردند ولى دلهايشان به آنها يقين داشت . اين آيه يكى از مشكلات مهمّ را حلّ مى‏كند و آن اينكه آدمى از لحاظ عقل و منطق و دليل به وطلبى يقين مى‏كند ولى در مقام

دلیل بر این است که وسوسه هاى شیطانى در این گونه ماجراها همیشه نقش مهمى دارد، ولى قبلاً هم گفته ایم که از این وسوسه ها به تنهایى کارى ساخته نیست، تصمیم گیرنده

طرف غروب را مى گویند، که حیوانات براى استراحت به جایگاه خود باز مى گردند، ولى، از قرائن بر مى آید که در آیه مورد بحث، «رَواح» نیم دوم روز است، و مفهوم آیه

مى‏كند، به كار رود لذا گاهى به دو مفعول متعدى شود مثل «كَسَبْتُ فُلاناً كَذا» ولى اكتساب در آن است كه فقط كه براى خود كسب كند پس هر اكتساب كسب است و هر كسبى