نتایج جستجو

آیات شامل این کلمه مرض‌ (۲۴ بار) بيمارى. اعم از آنكه بدنى باشد يا معنوى. [شعراء:80]. [بقره:10]. مريض: بيمار. مرضى: بيماران. [نور:61]. [مزّمل:20]. وَ فِي

عمل يا جزء آن يا شرط يا مكان يا زمان يا وصف يا كيفيت يا مقدمات يا مؤخرات عمل شود اعم از واجبات يا مستحبات يا مركبات، يا باطل است يعنى بايد اعاده يا قضا

صورت نظم باشد يا نثر در اسلام نذموم است ولى بيان حقائق در هر قالب كه باشد ممدوح و مورد نظر است. در مجمع از كعب بن مالك نقل شده كه گفت يا رسول اللّه درباره

مثل [زمر:42]. چون براى روح مرگى نيست لذا بايد در «مَوْتَها» مضاف مقدر كرد و يا قائل به مجاز عقلى شد يعنى «حينَ مَوْتِ أَبْدانِها» ايضا در «وَالتَّى لَمْ

بآن‌ نرسد و ‌ يا ‌ گنديده‌ و فاسد گردد و ‌ يا ‌ ‌در‌ اثناء رشد و نموّش‌ ‌آن‌ ‌را‌ بكنند و ‌ يا ‌ ببرند و ‌ يا ‌ بسوزانند البته‌ نخله‌ نخواهد شد و همچنين‌ كفار

اَرَدْنا اِلّا الْحُسنى» در قاموس گويد: اينكه گفته‏اند در جوابش هميشه الّا و يا لمّا مى‏آيد مثل «اِنْ كُلُّ نَفْسٍ لَمّا عَلَيْها حافِظٌ» مردود است زير در

‌را‌ ‌از‌ خاري‌ ‌که‌ ببدن‌ ‌او‌ بخلد ‌ يا ‌ ‌از‌ زمين‌ خوردني‌ و افتادني‌ ‌که‌ خون‌ ‌از‌ وي‌ بيرون‌ رود و ‌ يا ‌ ‌از‌ زمين‌ گرمي‌ ‌که‌ ‌او‌ ‌را‌ بسوزاند

بت. جمع‏آن اصنام است. [ابراهيم:35] راغب گويد: صنم جثه‏اى است كه از نقره يا مس يا چوب ساخته شود، آن را براى تقرّب به خدا پرستش مى‏كردند. ابن اثير در نهايه

ميزان: آلت وزن. و آن هر چيزى است كه با آن توزين شود، اعم از آنكه قول باشد يا فعل و يا ترازوى متداول . گرچه در لغت ميزان را ترازو، و عدل و مقدار معنى كرده‏اند

بيشتر تقويّت نمايد و اگر اهل ايمان و يا بعضى از آنها را بلائى از بين ببرد براى آنها هلاكت نيست بلكه كفّاره گناه و يا ترفيع مقام است د: [ذاريات:1-6]. قسم

بارگیری... راه. اعم از آنكه راه هدايت باشد نثل [بقره:108]. و يا راه معمولى مثل [بقره:177]. و يا راه ضلالت‏ سبيل مذكّر و مؤنّث هر دو آمده است. نحو [يوسف:108]

[اعراف:154-150-145]. مراد از الواح صفحه‏هاى تورات است معلوم نيست از چوب بوده يا چرم يا فلز و غيره. به قولى آنها از چوب بودند و از آسمان آمدند به قول از زمرّد

شده و يقين پيدا مى‏كنند كه عيسى پيغمبر و بنده خدا بوده است نه خدا و يا پسر خدا و يا دروغگو، در نتيجه حجّت خدا درباره عيسى بر يهود و نصارى تمام مى‏شود ولى

پرستش بوده‏اند و در آيه دوم آنچه بر روى آن سنگ يا سنگها ذبح شده حرام گشته است مى‏شود گفت: كه سنگ معبود بوده و يا صرفا براى بتها بر آن ذبح مى‏كرده‏اند. عجب از

مى‏شود. خلاصه آن كه رزق عطائى است كه از آن منتفع مى‏شوند خواه طعام باشد يا علم و يا غير آن. در قرآن مجيد گذشته از معناى مشهور به نبوّت و علم رزق گفته شده

اِخْتارَهُ» يعنى: اى موسى تو را براى خودم و اينكه رسول من باشى تربيت كردم يا براى خودم اختيار نمودم. راغب آن را مبالغه در اصلاح شى‏ء گفته است. * [انبياء:80]

مى‏كنند منزه و بالا است. * [انعام:139]. «وَصْفَهُمْ» در تقدير «بِوَصْفِهِمْ» يا «جَزاءَ وَصْفِهِمْ» است يعنى در مقابل اين توصيف و تحليل و تحريم كه از خود

شكست بايد كفّاره بدهد و كفّاره آن طبق آيه 89 مائده اطعام ده نفر فقير يا لباس ده نفر و يا يك بنده آزاد كردن است و در صورت عدم تمكّن بايد سه روز روزه بگيرد.

كردم. [مطفّفين:3-2]. چون از مردم كيل گيرند تمام گيرند و چون به مردم كيل دهند يا وزن كنند كم كنند. [يوسف:63]. برادرمان را با ما بفرست تا كيل بگيريم. كيل مصدر

حيوان حميم آب گرم و يا به جهت اينكه سبب عرق كردن است حمّام گفته‏اند. علّت اينكه تب را حمّى گفته‏اند آن است كه در آن حرارت زياد هست و يا سبب عرق كردن است.