روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۲۲۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الدِّيَات

و روي جعفر بن بشير عن معلي ابي عثمان عن ابي عبد الله ع قال :

سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ غَشِيَتْهُ دَابَّةٌ فَأَرَادَتْ أَنْ تَطَأَهُ وَ خَشِيَ ذَلِكَ مِنْهَا فَزَجَرَ اَلدَّابَّةَ فَنَفَرَتْ بِصَاحِبِهَا فَصَرَعَتْهُ فَكَانَ جُرْحٌ أَوْ غَيْرُهُ فَقَالَ لَيْسَ عَلَيْهِ ضَمَانٌ إِنَّمَا زَجَرَ عَنْ نَفْسِهِ وَ هِيَ اَلْجُبَارُ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۶۹

معلّى ابو عثمان گويد: از امام صادق عليه السّلام پرسيدم: چهار پائى كه سوارى در پشت داشت مردى را زير گرفت و خواست كه او را لگدكوب كند مرد وحشت كرد و چهارپا را فرارى داد، و سوار بر زمين خورد و مجروح شد يا صدمه ديگر ديد چه حكمى دارد؟ فرمود: بر وى ضمانى نيست، و دشمن را از خود دفع نموده و اين خود جبّار است. (يعنى قتلى كه ديه ندارد و قصاص در آن نيست).