روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۶۶۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

روي الحسن بن محبوب عن عبد الله بن سنان عن ابي عبد الله ع قال :

وَ سُئِلَ وَ أَنَا حَاضِرٌ عَنْ رَجُلٍ أَحْيَا أَرْضاً مَوَاتاً فَكَرَى فِيهَا نَهَراً وَ بَنَى بُيُوتاً وَ غَرَسَ نَخْلاً وَ شَجَراً فَقَالَ هِيَ لَهُ وَ لَهُ أَجْرُ بُيُوتِهَا وَ عَلَيْهِ فِيهَا اَلْعُشْرُ فِيمَا سَقَتِ اَلسَّمَاءُ أَوْ سَيْلُ وَادٍ أَوْ عَيْنٌ وَ عَلَيْهِ فِيمَا سَقَتِ اَلدَّوَالِي وَ اَلْغَرْبُ‏ نِصْفُ اَلْعُشْرِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۲۶

عبد اللَّه بن سنان گويد: از امام صادق عليه السّلام سؤال شد و من حضور داشتم، در مورد اينكه مردى زمينى باير را آباد كرده و در آن نهرى جارى ساخته و خانه سازى نموده و درخت خرما و ديگر كاشته است. فرمود: زمين را مالك گشته و اجاره حجره‏ها و خانه نيز متعلّق به اوست و عشريه و خراج زمين را او بايد بپردازد، اگر از باران و رودخانه و چشمه سيراب مى‏شود ده يك، و اگر از چاه و دلو براى آب استفاده مى‏كند نيم عشر بايد بپردازد.