روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۲۵۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ النِّكَاح

روي محمد بن عبد الحميد عن محمد بن شعيب قال :

وَ كَتَبْتُ إِلَيْهِ أَنَّ رَجُلاً خَطَبَ إِلَى عَمٍّ لَهُ اِبْنَتَهُ فَأَمَرَ بَعْضَ إِخْوَتِهِ أَنْ يُزَوِّجَهُ اِبْنَتَهُ اَلَّتِي خَطَبَهَا وَ أَنَّ اَلرَّجُلَ أَخْطَأَ بِاسْمِ اَلْجَارِيَةِ وَ كَانَ اِسْمُهَا فَاطِمَةَ فَسَمَّاهَا بِغَيْرِ اِسْمِهَا وَ لَيْسَ لِلرَّجُلِ اِبْنَةٌ بِاسْمِ اَلَّتِي ذَكَرَ اَلْمُزَوِّجُ فَوَقَّعَ ع لاَ بَأْسَ بِهِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۶۴

محمّد بن شعيب گويد: نامه‏اى به حضرت رضا عليه السّلام نوشتم و طىّ آن عرض كردم: مردى دختر عموى خود را خواستگارى كرد و به يكى از برادرانش گفت كه آن دختر را برايش عقد كند، آن شخص نيز اشتباه كرد و نام آن دختر را كه فاطمه بود اسم ديگرى برد در حالى كه پدر زوجه دخترى بدان نام ندارد كه عقدكننده نام برده است حكم چيست؟ در پاسخ نامه امام عليه السّلام فرمودند: اشكالى ندارد.