روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۶۵۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و روي عن الصادق ع انه قال :

تَرَوْنَ هَذَا اَلْجَبَلَ‏ ثَافِلاً إِنَ‏ يَزِيدَ بْنَ مُعَاوِيَةَ لَمَّا رَجَعَ مِنْ حَجِّهِ مُرْتَحِلاً إِلَى‏ اَلشَّامِ‏ أَنْشَأَ يَقُولُ إِذَا تَرَكْنَا ثَافِلاً يَمِيناً فَلَنْ نَعُودَ بَعْدَهُ سِنِينَا لِلْحَجِّ وَ اَلْعُمْرَةِ مَا بَقِينَا فَأَمَاتَهُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ قَبْلَ أَجَلِهِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۶

و از امام صادق عليه السّلام روايت شده است كه فرمود: اين كوه «ثافل» را مى‏نگريد؟ يزيد بن معاويه چون از حج بسوى شام بازگشت، بالبديهه اين شعر را انشاء كرد و گفت:

        اذا تركنا ثافلا يمينا             فلن نعود بعده سنينا
            للحج و العمرة ما بقينا

يعنى: وقتى كه كوه «ثافل» را در سمت راست خود واگذاشتيم پس سالهاى بعد براى انجام مناسك حجّ يا عمره تا زنده باشيم بسوى آن باز نخواهيم گشت. پس خداوند عزّ و جلّ او را پيش از آنكه اجلش فرا رسد هلاك كرد. مترجم گويد: «در اين خبر بعنوان شاهد بر تعجيل عذاب كسى كه نيت بازگشت ندارد ذكر شده است، و بكرى در كتاب معجم ما استعجم گفته است: «ثافل- بكسر فاء و فتح آن نام جبل مزينه است» و ياقوت حموى در كتاب معجم البلدان آورده است كه: «ثافل- بكسر فاء- نام دو كوه از كوههاى تهامه است، كه يكى را ثافل اكبر و ديگرى را ثافل اصغر مينامند. سپس مى‏افزايد: كه يزيد بن معاويه پسرى بنام عمر داشت، و آن پسر در يكى از سالها بحجّ رفت، پس بهنگام بازگشت از مكّه گفت:

        اذا جعلنا ثافلا يمينا             فلن يعود بعدها سنينا
            للحجّ و العمرة ما بقينا

پس صاعقه‏اى به او اصابت كرد، و او را بسوخت، و چون اين خبر به محمّد بن علىّ بن الحسين (عليهم السّلام) رسيد، فرمود: هيچ كس خانه خدا را خوار نمى‏دارد مگر آنكه به كيفر عاجل گرفتار مى‏شود».