روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۵۷۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و قال الصادق ع :

فِي قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‏ وَ مَنْ دَخَلَهُ كََانَ آمِناً قَالَ مَنْ أَمَّ هَذَا اَلْبَيْتَ‏ وَ هُوَ يَعْلَمُ أَنَّهُ‏ اَلْبَيْتُ‏ اَلَّذِي أَمَرَ اَللَّهُ بِهِ وَ عَرَفَنَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ حَقَ‏ مَعْرِفَتِنَا كَانَ آمِناً فِي اَلدُّنْيَا وَ اَلْآخِرَةِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۱

و امام صادق عليه السّلام پيرامون قول خداى عزّ و جلّ: «وَ مَنْ دَخَلَهُ كانَ آمِناً» فرمود: هر كس كه آهنگ اين خانه كند، و بداند كه آن همان خانه‏اى است كه خدا بزيارت آن فرمان داده، و ما اهل بيت را چنان كه شايسته شناخت است بشناسد، در دنيا و آخرت ايمن خواهد بود (از بلاها و عذابهاى الهى). و روايت شده است كه هر كس مرتكب جنايتى شود، و آنگاه بحرم پناهنده گردد، حدّ بر او اقامه نكنند، و خوردنى و نوشيدنى به او ندهند، و او را جاى ندهند و يا در پناه نگيرند (و يا چنان كه در بعضى نسخه‏ها است «لا يؤذى» بجاى «لا يؤوى» يعنى آزارى به او نرسانند) تا از حرم بيرون آيد، و آنگاه حدّ بر او اقامه كنند، پس اگر كارى را كه موجب حدّ شود در داخل حرم بجا آورد او را در حرم دستگير و مؤاخذه كنند، زيرا او حرمتى براى حرم قائل نشده است.