روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۲۹۶
از الکتاب
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم
:
من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۲۹۵ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۲۹۷ | |||||||||||||
|
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۴۱
و احمد بن محمّد بن ابى نصر بزنطى از امام ابو الحسن رضا عليه السّلام در باره مردى سؤال كرد كه مبتلا به علّتى باشد و در ماه رمضان تنقيه كند. پس امام فرمود: براى شخص روزه دار تنقيه جايز نيست.و براى روزهدار استعمال انفيه جايز نيست، ولى باكى نيست كه دوا را در گوش خود بريزد، و باكى نيست كه براى غذا دادن جوجهها آن را در دهان خود آماده سازد، و نان را براى تغذيه كودك شيرخوار بجود، بىآنكه چيزى از آن را فرو برد، و باكى نيست كه عطر را ببويد، مگر سوده آن را زيرا كه آن به دماغ او صعود مىكند، و باكى نيست كه شخص آشپز در حال روزه شور با را با زبانش بچشد، بىآنكه آن را فرو برد، تا شيرينش را از ترشش باز بشناسد.