روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۴۷۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ وَصْفِ الصَّلَاةِ مِنْ فَاتِحَتِهَا إِلَى خَاتِمَتِهَا

و سال الحلبي ابا عبد الله ع :

عَنِ اَلْقُنُوتِ فِيهِ قَوْلٌ مَعْلُومٌ فَقَالَ أَثْنِ عَلَى رَبِّكَ وَ صَلِّ عَلَى‏ نَبِيِّكَ وَ اِسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۹۲

حلبى از امام صادق عليه السّلام در باره قنوت سؤال كرد كه آيا كلام مخصوصى را بايد گفت؟ امام عليه السّلام پاسخ فرمود: ثناى پروردگار خويش بگوى، و بر پيامبر خود (صلّى اللَّه عليه و آله) صلوات فرست، و براى گناهان خويش از خداوند بخشايش و آمرزش بخواه. (يعنى لفظ و عبارت خاصّى لازم نيست بلكه بهر لفظى گفته شود عمدة اين سه مورد بايد ملحوظ باشد).