روایت:الکافی جلد ۸ ش ۲۰۰

آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة

عنه عن علي عن اسماعيل بن مهران عن حماد بن عثمان قال سمعت ابا عبد الله ع يقول :

فِي قَوْلِ اَللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى وَ لاََ يُؤْذَنُ لَهُمْ فَيَعْتَذِرُونَ‏ فَقَالَ اَللَّهُ أَجَلُّ وَ أَعْدَلُ وَ أَعْظَمُ مِنْ أَنْ يَكُونَ لِعَبْدِهِ عُذْرٌ لاَ يَدَعُهُ يَعْتَذِرُ بِهِ وَ لَكِنَّهُ فُلِجَ‏ فَلَمْ يَكُنْ لَهُ عُذْرٌ

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۱ ترجمه رسولى محلاتى, ۲۵۹

حماد بن عثمان گويد: شنيدم كه امام صادق عليه السّلام در باره گفتار خداى تبارك و تعالى: «و اجازه‏شان ندهند كه عذر آورند» (سوره مرسلات آيه ۳۶) فرمود: خداوند برتر و عادل‏تر [و بزرگتر] از آنست كه بنده‏اش عذرى داشته باشد و او نگذارد كه عذرش را بيان كند، ولى مقصود اين است كه چنين شخصى محكومست و اصلا عذرى ندارد كه بياورد.

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۲۲۵

حمّاد بن عثمان مى‏گويد: شنيدم كه امام صادق عليه السّلام در باره اين آيه شريفه: وَ لا يُؤْذَنُ لَهُمْ فَيَعْتَذِرُونَ «۲» فرمود: خداوند برتر و عادلتر [و بزرگتر] از آن است كه بنده‏اش عذرى داشته باشد و او نگذارد كه عذرش را بيان كند، ولى مقصود اين است كه چنين شخصى محكوم است و اصلا عذرى ندارد كه بياورد. __________________________________________________

(۲) «و اجازه‏شان ندهند كه عذر بياورند» (سوره مرسلات/ آيه ۳۶).