روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۲۳

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي عن ابيه عن النوفلي عن السكوني عن ابي عبد الله ع قال قال رسول الله ص :

مَا أَقْبَحَ اَلْفَقْرَ بَعْدَ اَلْغِنَى‏ وَ أَقْبَحَ اَلْخَطِيئَةَ بَعْدَ اَلْمَسْكَنَةِ وَ أَقْبَحُ مِنْ ذَلِكَ اَلْعَابِدُ لِلَّهِ ثُمَّ يَدَعُ عِبَادَتَهُ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۲۵۷

رسول خدا (ص) فرمود: چه زشت است فقر بعد از غنا و چه زشت است خطاكارى پس از مستمندى و زشت‏تر از آن عابدى است براى خدا كه ترك عبادت كرده است.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۲۳۱

على، از پدرش، از نوفلى، از سكونى، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه: چه زشت است درويشى بعد از توانگرى، و چه زشت است گناه بعد از بيچارگى (چون ضعف آلت و كمى اسباب آن). و زشت‏تر از اين، كسى است كه خدا را عبادت كند، بعد از آن عبادتش را ترك كند».