روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۲۲۵

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الْعِشْرَة

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن محمد بن سنان عن الحسين بن نعيم عن مسمع بن عبد الملك قال عطس ابو عبد الله ع فقال :

اَلْحَمْدُ لِلََّهِ رَبِّ اَلْعََالَمِينَ‏ ثُمَّ جَعَلَ إِصْبَعَهُ عَلَى أَنْفِهِ فَقَالَ رَغِمَ‏ أَنْفِي لِلَّهِ رَغْماً دَاخِراً

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۵۴۳

از مسمع بن عبد الملك، گويد: امام صادق (ع) عطسه زد و گفت: الحمد للَّه رب العالمين‏، و سپس انگشتش را بر بينى خود نهاد و گفت: بينيم براى خدا به زبونى بر خاك است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۴۷۵

مسمع بن عبد الملك گويد: حضرت صادق عليه السلام عطسه زد پس فرمود: « الحمد للَّه رب العالمين‏ » سپس انگشتش را بر بينى نهاد و فرمود:

«رغم انفى للَّه رغما داخرا»
(يعنى بينى من براى خدا بزبونى بر خاك است).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۷۴۱

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از محمد بن سنان، از حسين بن نعيم، از مسمع بن عبد الملك روايت كرده است كه گفت: حضرت امام جعفر صادق عليه السلام عطسه فرمود؛ پس فرمود كه: «الْحَمْدُ للَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ». بعد از آن، انگشت خود را بر بينيش قرار داد و فرمود: «رَغِمَ أنْفى للَّهِ رَغْماً داخراً؛ يعنى: به خاك آلوده شد بينى من از براى خدا، به خاك آلوده‏شدنى خوار».