روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۰۸۳

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

حميد بن زياد عن الخشاب عن ابن بقاح عن معاذ عن عمرو بن جميع رفعه الي علي بن الحسين ع قال قال رسول الله ص :

مَنْ قَرَأَ أَرْبَعَ آيَاتٍ مِنْ أَوَّلِ‏ اَلْبَقَرَةِ وَ آيَةَ اَلْكُرْسِيِ‏ وَ آيَتَيْنِ بَعْدَهَا وَ ثَلاَثَ آيَاتٍ مِنْ آخِرِهَا لَمْ يَرَ فِي نَفْسِهِ وَ مَالِهِ شَيْئاً يَكْرَهُهُ وَ لاَ يَقْرَبُهُ شَيْطَانٌ وَ لاَ يَنْسَى‏ اَلْقُرْآنَ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۴۴۷

رسول خدا (ص) فرمود: هر كه چهار آيه اول سوره بقره را با آية الكرسى و دو آيه بعد از آن (يعنى از اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ، تا هُمْ فِيها خالِدُونَ) و سه آيه آخر سوره بقره را بخواند در جان و مالش بد نبيند و شيطان به او نزديك نشود و قرآن را فراموش نكند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۴۲۶

و نيز آن حضرت (ص) فرمود: هر كس چهار آيه از اول سوره بقره و آية الكرسى و دو آيه بعد از آن (يعنى آيه‏هاى‏ لا إِكْراهَ فِي الدِّينِ‏ ... و آيه: اللَّهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا ...) و سه آيه آخرسوره بقره را بخواند در جان و مالش بدى نبيند و هيچ شيطانى باو نزديك نشود، و قرآن را فراموش نكند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۶۵۳

حميد بن زياد، از خشّاب، از ابن بقّاح «۵»، از معاذ، از عمرو بن جميع روايت كرده و آن را مرفوع ساخته به سوى حضرت على بن الحسين عليهما السلام كه فرمود: «رسول خدا صلى الله عليه و آله‏ (۵). در نسخه ترجمه، «نفّاح» است. فرمود كه: هر كه چهار آيه از اوّل سوره بقره، و آية الكرسى، و دو آيه بعد از آن (يعنى از «لا إِكْراهَ» تا «خالِدُونَ» «۱»)، و سه «۲» آيه از آخر آن (يعنى «آمَنَ الرَّسُولُ» «۳» تا آخر سوره را، چنان كه گفته‏اند) بخواند، در خود و مالش چيزى نبيند (يا ديده نشود)، كه او را ناخوش آيد، و شيطان به او نزديك نشود، و قرآن را فراموش نكند». (۱). بقره، ۲۵۶- ۲۵۷. ( ۲). مترجم گويد كه: صاحبان عدد،« آمَنَ» را تا آخر سوره دو آيه دانسته‏اند، و ممكن است كه مراد،« للَّهِ ما فِى السَّمواتِ» تا آخر سوره باشد؛ بلكه ظاهر اين است.( مترجم) ( ۳). بقره، ۲۸۵.