روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۶۴۱

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي و علي بن ابراهيم عن ابيه جميعا عن ابن ابي عمير عن هشام بن سالم و حفص بن البختري و غيرهما عن ابي عبد الله ع قال :

إِنَّ اَلْعَبْدَ إِذَا عَجَّلَ فَقَامَ لِحَاجَتِهِ يَقُولُ اَللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَ مَا يَعْلَمُ عَبْدِي أَنِّي أَنَا اَللَّهُ اَلَّذِي أَقْضِي اَلْحَوَائِجَ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۳۹

امام صادق (ع) فرمود: راستى چون بنده شتاب كند و براى حاجت خود برخيزد، خدا تبارك و تعالى مى‏فرمايد: آيا بنده‏ام نداند كه به راستى منم من خدائى كه بر آورم حاجتها را.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۲۳

و نيز آن حضرت عليه السّلام فرمود: همانا بنده چون شتاب كند و براى كار (هاى) خود برخيزد (و بدنبال كار خود رود) خداى تبارك و تعالى فرمايد: آيا بنده من نداند كه براستى منم آن خدائى كه‏ حاجتها را برآورم.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۳۱۷

محمد بن يحيى روايت كرده است، از احمد بن محمد بن عيسى و على بن ابراهيم، از پدرش و هر دو، از ابن‏ابى‏عمير، از هشام بن سالم و حفص بن بخترى و غير ايشان، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود: «به درستى كه بنده چون شتاب كند و به جهت حاجت خود (و فيصل دادن) برپا شود «۱»، خداى- تعالى- مى‏فرمايد كه: آيا بنده من نمى‏داند كه منم آن خدايى كه حاجت‏ها را روا مى‏كنم؟!». ( ۱). يعنى دعا را زود تمام كند و برپا خيزد تا برود.