نتایج جستجو

٢٥,القيامة ٢٦,القيامة ٢٧,القيامة ٢٨,القيامة ٢٩,القيامة ٣,القيامة ٣٠,القيامة ٣١,القيامة ٣٢,القيامة ٣٣,القيامة ٣٤,القيامة ٣٥,القيامة ٣٦,القيامة ٣٧,القيامة

چنانكه راغب و ديگران گفته‏اند مثل [بقره:285] فهميديم و طاعت و كرديم. [انفال:31]. در آيه [انفال:21]. شايد به معنى فهم و درك باشد. يعنى مثل آنان نباشد كه گفتند:

و غلباء زن گردن كلفت است و غلباء به معنى باغ انبوه از آن گرفته شده [عبس:29-31]. زيتون، درخت خرما، باغ‏هاى انبوه، ميوه و چراگاه رويانديم. اين لفظ در قرآن

است. [اعراف:148] قوم موسى بعد از وى از زينت آلات خود گوساله‏اى ساختند. [كهف:31] در بهشت زينت داده مى‏شوند با دستبندهاى مخصوص از طلاى بخصوصى. حليه نيز به

مشتق شده در حال بارگیری... مواراة به معنى پوشيدن و مستور كردن است. [مائده:31]. اى واى بر من آيا عاجز شدم از اينكه مانند اين زاغ باشم و جنازه برادرم را

۳۳۸(بار) لیست کلمات مشتق شده حرف عطف است و دلالت بر تأخير دارد. مثل [مؤمنون:31] راغب گويد: ثمّ دلالت بر تأخير ما بعد از ما قبل را دارد با لذّات باشد يا در

[بقره:132]. توصيه كردن آن دين و كلمه توحيد را «ابراهيم و يعقوب» به فرزندانش. [مريم:31]. مرا تا زنده‏ام به نماز و زكوه امر كرد. [بقره:180]. مراد از وصيت همان وصيت

آیات شامل این کلمه برء (۳۱ بار) مِن أَم لَکُم فِي الزّبُر اللّه يَقُولُون أُولٰئِکُم وَ نَحْن رَسُولِه جَمِيع إِلَى خَيْر کُفّارُکُم مُنْتَصِر الّذِين

شى‏ء راغب گويد در اثر كثرت استعمال توّهم شده كه ميم آن از اصل كلمه است [حج:31]. يا باد او را به مكانى دور ساقط كند. مكانت: به معنى موضع و منزلت است مثل

ابریشمین نازک و لطیف مى گویند، و بعضى قید زربافت را نیز به آن افزوده اند. [كهف:31]. سندس را ديباج نازك و استبرق را ديباج ضخيم برّاق گفته‏اند و اين هر دو نكره

ازواجشان در سايه‏هايى بر تختها به اطمينان و آرامش خاطر نشسته‏اند در مجمع ذيل [كهف:31]. متكّئين را متنّعمان فرموده و اضافه مى‏كند: چرا به جاى متنعمين متكئين فرموده؟

ماءٍ مَسكُوب‌ٍ (31) آب‌ ريخته‌ ‌شده‌ اشاره‌ ‌به‌ اينكه‌ انهار بهشت‌ دائما جاريست‌ و ‌در‌ شرب‌ ‌آنها‌ هيچگونه‌ مضرّتي‌ نيست‌. 398 (آیه 31)- در مرحله چهارم

در قرآن آمده است [يونس:24]. زمين زيور خود را اخذ كرد و آراسته شد. * [اعراف:31]. غرض از آيه لباس تازه پوشيدن است در نمازهاى جمعه و اعياد چنانكه از امام باقر

باشد به معنى لباس پوشيدن است و فعل آن از باب عَلِمَ يَعْلَمُ آيد مثل [كهف:31]. و اگر به فتح اوّل باشد به معنى خلط و مشتبه كردن است و فعل آن از باب ضَرَبَ

سرخ. هاكس در قاموس گويد: از كلاغ بزرگتر است. در تورات نيز آمده است [مائده:31]. آيه درباره كشتن و دفن كردن پسر آدم برادرش است. اين لفظ فقط دوبار در قرآن

لَمُوسِعُون» بحث روايتى تفسیر آیات قالَ فَما خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ «31» قالُوا إِنَّا أُرْسِلْنا إِلى‌ قَوْمٍ مُجْرِمِينَ «32» لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ

وزن فلس) ناتوانى. «عَجِزَ عَنهُ عَجزاً: ضعف عنه اى لم يقتدر عليه»، [مائده:31]. در مفردات آمده: عجز انسان قسمت مؤخّر اوست، مؤخّر غير انسان نيز به آن تشبيه

شامل این کلمه ورى‌ (۳۲ بار) مواراة به معنى پوشيدن و مستور كردن است. [مائده:31]. اى واى بر من آيا عاجز شدم از اينكه مانند اين زاغ باشم و جنازه برادرم را

آتش مشرف شدند و مطلع گشتند و گفتند ايكاش بدنيا برگردانده مى‏شديم. * [سباء:31]. ايكاش مى‏ديدى آنوقت كه ظالمان نزد پروردگارشان باز داشته شده‏اند. عِنْد الظّالِمُون

روايتى تفسیر آیات وَ أُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ غَيْرَ بَعِيدٍ «31» هذا ما تُوعَدُونَ لِكُلِّ أَوَّابٍ حَفِيظٍ «32» و بهشت را براى تقواپيشگان

محظور به معنى ممنوع آمده است [اسراء:20] عطاى پروردگار تو ممنوع نيست . [قمر:31] هشيم: چوبهاى خشكى است كه مى‏شكند و ميريزد. محتظر (به صيغه فاعل) كسى است كه

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... [ص:31]. صافنات جمع صافنه وآن اسبى است كه بر سه پاى ايستاد و گوشه سم چهارم به زمين گذاريد. (مجمع)

قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... كاويدن. جستجو كردن. [مائده:31]، سوره توبه را سوره بحوث گويند زيرا شامل كاويدن و تفتيش از اسرار منافقين است

شامل این کلمه ورى‌ (۳۲ بار) مواراة به معنى پوشيدن و مستور كردن است. [مائده:31]. اى واى بر من آيا عاجز شدم از اينكه مانند اين زاغ باشم و جنازه برادرم را

مثل زدن با دست [نساء:34]. زدن چيزى به چيزى نحو [بقره:73]. پايكوپى نظير [نور:31]. مثل زدن نظير [ابراهيم:24]. بيشتر آيات قرآن كلمه ضرب را در همين زمينه به

پى كردند سپس پشيمان شدند. در قضيه قتل فرزند آدم برادر خويش را آمده [مائده:31]. مى‏شود گفت ندامتش از عدم دفن برادر بود و مى‏شود گفت بر اصل قتل بود آيا درصورت

طلاق داده شده سه قرء (حيض) منتظر مى‏مانند و آنگاه عده آنها تمام مى‏شود. [طور:31] بگو منتظر بمانيد من با شما از منتظرانم. [طور:30]. ريب به معنى قلق و اضطراب

آماده شدن است «عتدالشى‏ء عتادةً و عتاداً: تهيّأ». اعتاد: آماده كردن [يوسف:31]. براى آنها پشتى آماده كرد. [كهف:29]. عتيد: آماده. حاضر. ايضاً حاضر شده به

مى‏كند. اِمْلاق نيز به معنى فقر وبى چيزى است [انعام:151]. همينطور است آيه 31 از سوره اسراء. يعنى: فرزندان خويش را از ترس فقر و گرسنگى نكشيد شما و آنها

زَيْتُوناً وَ نَخْلًا «29» وَ حَدائِقَ غُلْباً «30» وَ فاكِهَةً وَ أَبًّا «31» مَتاعاً لَكُمْ وَ لِأَنْعامِكُمْ «32» جلد 10 - صفحه 388 پس بايد انسان به

[شرح:7]. چون از كار فارغ شدى تلاش كن و باز زحمت بكش رجوع شود به «نصب». [رحمن:31]. به زودى فارغ مى‏شويم براى رسيدن به كار شما اى دو موجود وزين. ظهور آيه در

پى كردند سپس پشيمان شدند. در قضيه قتل فرزند آدم برادر خويش را آمده [مائده:31]. مى‏شود گفت ندامتش از عدم دفن برادر بود و مى‏شود گفت بر اصل قتل بود آيا درصورت

[بقره:132]. توصيه كردن آن دين و كلمه توحيد را «ابراهيم و يعقوب» به فرزندانش. [مريم:31]. مرا تا زنده‏ام به نماز و زكوه امر كرد. [بقره:180]. مراد از وصيت همان وصيت

آتش مشرف شدند و مطلع گشتند و گفتند ايكاش بدنيا برگردانده مى‏شديم. * [سباء:31]. ايكاش مى‏ديدى آنوقت كه ظالمان نزد پروردگارشان باز داشته شده‏اند. هم اذ رئى

فجاج است. [حج:27]. پياده و بر هر مركب لاغر از هر راه دور مى‏آيند. [انبیاء:31]. [نوح:20]. در آيه اول ضمير «فيها» ظاهراً راجع است به «رَواسِىَ» در صدر آيه

آتش شعله دار ملازم مى‏شود. [يس:64]. در اثر كفرتان ملازم جهنّم شويد. [حاقة:31]. سپس او را ملازم جحيم كنيد. صال: (اسم فاعل) ملازم و داحل [صافات:163]. اصطلاء:

نااميد شدند كه برادرشان را آزاد كند كنار رفتند و با هم نجوى مى‏كردند. * [رعد:31]. يأس را در آيه علم معنى كرده‏اند در جوامع الجامع مى‏گويد: علت اين امر آن

آتش شعله دار ملازم مى‏شود. [يس:64]. در اثر كفرتان ملازم جهنّم شويد. [حاقة:31]. سپس او را ملازم جحيم كنيد. صال: (اسم فاعل) ملازم و داحل [صافات:163]. اصطلاء:

محظور به معنى ممنوع آمده است [اسراء:20] عطاى پروردگار تو ممنوع نيست . [قمر:31] هشيم: چوبهاى خشكى است كه مى‏شكند و ميريزد. محتظر (به صيغه فاعل) كسى است كه

[بقره:132]. توصيه كردن آن دين و كلمه توحيد را «ابراهيم و يعقوب» به فرزندانش. [مريم:31]. مرا تا زنده‏ام به نماز و زكوه امر كرد. [بقره:180]. مراد از وصيت همان وصيت

گناهان مى‏داند. فائز: رستگار. [حشر:20]. مفاز: مصدر ميمى و اسم مكان است [نباء:32-31]. يعنى: براى پرهيزكاران نجاتى هست يا محل رستگارى هست ولى به قرينه [نباء:21]

عذاب شروع گرديد. جمع آن ظُلَل (بضم ظاء و فتح لام) است [لقمان:32]. [مرسلات:30-31]. ظاهراً مراد از ظل سايه ايست كه از دود تشكيل شده كه درباره دوزخيان فرموده:

گفته است. [بقره:254] روزيكه در آن خريد و فروش، دوستى و شافعت نيست. [ابراهيم:31] خلال در آيه شريفه مصدر باب مفاعله و به معنى دوستى است. خليل: دوست [فرقان:28]،

آتش شعله دار ملازم مى‏شود. [يس:64]. در اثر كفرتان ملازم جهنّم شويد. [حاقة:31]. سپس او را ملازم جحيم كنيد. صال: (اسم فاعل) ملازم و داحل [صافات:163]. اصطلاء:

زمين با آن بياميخت سپس خشك و شكسته گرديد كه بادها آن را پراكنده كند. [قمر:31]. محتظر به صيغه فاعل كسى است كه براى باغ يا گوسفندان حظيره و آغلى از چوب و

[بقره:132]. توصيه كردن آن دين و كلمه توحيد را «ابراهيم و يعقوب» به فرزندانش. [مريم:31]. مرا تا زنده‏ام به نماز و زكوه امر كرد. [بقره:180]. مراد از وصيت همان وصيت

حتى در مباحث فکرى و عقلى آمده است. بحث‌ (۱ بار) كاويدن. جستجو كردن. [مائده:31]، سوره توبه را سوره بحوث گويند زيرا شامل كاويدن و تفتيش از اسرار منافقين است

سوأة در اصل به معنى فرج و سپس به هر چه ظهورش شرم آور است گفته شده. [مائده:31]. مراد از سوأة در اينجا جسد ميت است يعنى خدا كلاغى فرستاد كه زمين را مى‏كاويد

آتش مشرف شدند و مطلع گشتند و گفتند ايكاش بدنيا برگردانده مى‏شديم. * [سباء:31]. ايكاش مى‏ديدى آنوقت كه ظالمان نزد پروردگارشان باز داشته شده‏اند. إِنّهُم

طفل در واحد و جمع به كار مى‏رود كه‏آن اسم جنس و در اصل مصدر است در آيه [نور:31]. و نيز در آيه فوق جمع به كار رفته است. بعضى در آيه اول «نُخْرِجُ كُلَّ واحِدٍ