نتایج جستجو

رحمان ردد ردف ردى رزق رسل رسو رصد رضو رغب رفرف رفع رقى رمن رمى رهق رهن روح رود رکب رکع زبن زجر زرع زقم زوج زيت زيتون زيد زيغ زکو س سئل سبت سبح سبع سبق سبل

عبور از دشت مغان به رود كورا متصل مى‏گردد و به درياى خزر مى‏ريزد. قسمت عمده آن مرز ايران وشوروى است. در قسمتى از كرانه‏هاى اين رود بزرگ، تمدّنى وجود داشته

مهم، از مجموعه قرآن. کلمه «سبع» (هفت) در لغت عرب براى تکثیر نیز به کار مى رود، شاید از این نظر که پیشینیان عدد کرات منظومه شمسى را هفت مى دانستند (و در

رجل وجد ها فتن لم انن سليمان حجب من ردد کعب لقى ه الله اله غسل ان ما کون رود وله صلو

مسيح غفر ب اسرائيل فى وسم ل قتل هلک رحم نکف نصارى کون لن وکل امم سمو حقق رود ربب امر الذين ف کلم وجه دون شىء ذلک قد خلو دنو ملک عظم کفر عزير کفى اخر ارض

وثق ابراهيم عمل شرک علم کلل اسباط لن ام الا اتى نسى حسن رضو يوم يعقوب عدو رود ل ها عزير قسيسين کفر جنن تلو اسحاق جحم هات حنف حظظ صحب کتب هاتوا قوم رهب دخل

ويل نزل ى اذ کلا کذب وعد قد بعد ظنن ليت هوى غيب ارض عمى کتم فعل سمو قحم عدد رود شرر حسب رسل سوى ولى امر جعل امم هى ذکر اذن کلل تلو الى انس ابو عبس حمى لکن

کفر هدى نحن انتم شىء شرک عند سوى ذکر کتب سئل اخذ امن ذا رحم هذا بين بنو هو رود عمل غيب نور الا جنن حقق نزل عن انث صدق سمع نذر انس نصر ذلک وکل دون جىء کيد

الذين بنو نذر ميل ذلل وکل ثنى قرب اکل وضع رسل قصر الا يدى حلل ولد عشر خبر رضع رود ى ثلث حلم رضو کتب عزل دنو رجع صلو نفس کلل ابو اجر نسو بعض فدى حدد سکن لم الک

شکر بلغ رزق او بلد وقى خزى عن اذا عوم امر کلل تلو حصن بيع اکل ربو قد غفر رود ولد زوج لسن نبو غير رضو يمن انتم بعد اسرائيل رشد بغى نقم يوم قرع طغى ام جعل

او يمن علم رضو بنو ذا عين خرج الذى خير انت هذا رحم دخل ربب اکل ثمن ابو صلح رود ظلل صحب بهج کرم فکه لم بثث حکم حفظ ليس آدم وفى انتم اهل کثر وقى احد نزل غير

نفس نصر غير مع اوى عزز فضل ائى طوع شهد دعو حسن کذب ضلل اذا کتب قتل خير ملک رود سمع لعل صبر خلف دخل دنو لعن مکر

سوع ذلک الذى الى قلب اذا شرک يا غنى اذ عمل قد ارض بعض بل کتب هو ابد زين اهل رود لقى يوم غير موسى خرج اول بلغ بصر خرص هما رجع بعث شىء فرى ا نظر فرعون نفق يقن

الذى قتل جعل عند خير خلف حتى کفر اذا ذکر توراة صبر کيف عبد خبر هدى لقى حسن رود کثر جىء وحى اخذ رئى امر نفق او دخل تبع بلغ اول حسب صلح ام وهب ليس فرق رحم

ک ف على من ه س کون کفر ان يمن لا جهنم جمع انن دهن رضو طوع ذلک اذا صير الم رود کسب عمل الا شقق بئس رسل همز کلل قبل حفظ عذب اوى مهن کذب جىء حلف لو مشى حسب

خداوند به کار مى رود، و آن دارا بودن بزرگى و کارهاى نیک و صفات پسندیده فراوان است، و دیگرى، نکوهیده و مذموم، که در مورد غیر خدا به کار مى رود، و آن این است

تعبیر «نَزْفُ الدَّمِ» به کار مى رود، و در مورد کشیدن تمام آب چاه به طور تدریجى و مستى و از دست دادن عقل نیز به کار مى رود. نزف‌ (۲ بار) خارج كردن وخارج شدن

قبل يوم رزق قد عن اخر صرخ ها نبذ دحض جوب لئک عظم ظلم روح الک عقم جهد طغو رود ولى جند او دعو کفر عنق انتم شىء

نيرومند شدن اسير مى‏گردند ولى اين به نظر درست در نمى‏آيد. ف حتى اذا هم فى شدد ل رود ارض سرى رقب ه وثق عرض کون ضرب ان اما دنو الله کفر منن اله نبو الذين بعد وله

كتاب محسوب مى‏گردند. الذين انن نصارى شرک صابئون هود الله اله امن وله فصل رود بين هم

(سرزمین) شما در زمین فرو رود، چه کسی می‌تواند آب جاری و گوارا در دسترس شما قرار دهد؟!» |بگو: به من خبر دهيد، اگر آب شما [در زمين‌] فرو رود، چه كسى آب روان برايتان

نظارت خدا ۱۹، ۲۰; نقش خدا ۱۵ رود نیل: انقیاد رود نیل ۶; تاریخ رود نیل ۱۲; رود نیل در دوران موسى(ع) ۱۲; موقعیت جغرافیایى رود نیل ۱۲ علایق: علاقه به موسى(ع)

شامل این کلمه «ملح» به معناى شور یا آب شور است که به راحتى از گلو پایین نمى رود. ملح‌ (۲ بار) [فرقان:53]. مُلُوحَة ومّلاحَة به معنى شورى است و مِلْح به معنى

این واژه در مورد خداوند به کار مى رود به معناى خنثى کردن توطئه هاى زیانبار است، و هنگامى که درباره مفسدان به کار مى رود به معناى جلوگیرى از برنامه هاى اصلاحى

معنا، شبیه یکدیگرند، ولى «جدال» براى باز گرداندن طرف از عقیده خود به کار مى رود. دانشمندان اسلامى براى این کلمه معانى متفاوتى گفته اند و به گفته مرحوم «علامه

آمدن اجبارى است، مانند سقوط سنگ از بلندى،وهنگامى که در مورد انسان به کار رود به معناى پایین رانده شدن به عنوان مجازات است. هبط (۸ بار) قَال مِنْهَا هَدَى

«ابتغاء» به معناى تلاش و کوشش است که هم در موارد شایسته و هم ناشایسته به کار مى رود، و در هر مورد تابع قرائنى است که در آن مورد وجود دارد. بغى‌ (۹۶ بار) وَ مَن

چراگاه مى رود، به قوم و قبیله خود دروغ نمى گوید» اشاره به همین است. به میل سرمه دان که آهسته سرمه را با آن به چشم مى کشند، «مرود» از مادّه «رَوْد» (بر وزن

دادن است. و معمولاً این تعبیر، در مورد انعطاف هاى مذموم و منافقانه به کار مى رود. دهن‌ (۵ بار) ف‌ (۲۹۹۹ بار) تُطِع وَ لا تُدْهِن لَو کُل وَدّوا الْمُکَذّبِين

یکى از نشانه هاى ابرهاى باران زاست که در همان افق پهن مى شود و سپس بالا مى رود. عرض‌ (۷۸ بار) رَأَوْه مُسْتَقْبِل تَجْهَلُون فَلَمّا أَوْدِيَتِهِم قَوْما

یکى از نشانه هاى ابرهاى باران زاست که در همان افق پهن مى شود و سپس بالا مى رود. عرض‌ (۷۸ بار) هٰذَا مُمْطِرُنَا قَالُوا بَل أَوْدِيَتِهِم هُو مُسْتَقْبِل

پایین ترین نقطه چیزى است، و لذا این واژه در معناى ریشه کن ساختن به کار مى رود. قعر (۱ بار) [قمر:20]. گويند: «اِنْقَعَرَتِ الشَّجَرَةُ» يعنى درخت از قعرش

الذَّنْبِ ثُمْ لايَعُودُ فيهِ» ل کم ى ان ه ربب ف رسل من لا الله اله وله نصح بلغ رود ما نا حبب لوط لکن نفع امن ا خرج توب ب اذ الى قول علم قوم هما ردد على دلل اذا

صورت انسان برجستگى خاصى دارد، این کلمه درباره «افراد شریف» یک قوم، به کار مى رود، و نیز در مورد «زمان مقدم بر زمان حال» این تعبیر به کار رفته، همان گونه که

آیات شامل این کلمه «یَصُدُّون» از مادّه «صَدّ» در دو معنا به کار مى رود: «منع کردن» و «اعراض نمودن» و مناسب آیه مورد بحث، معناى دوم، و مناسب آیه گذشته

آمده است، و روى همین جهت، «معاقبة» به معناى کیفر دادن و قصاص کردن به کار مى رود، و گاه این واژه (معاقبة) به معنا تناوب در امرى نیز استعمال شده; زیرا افرادى

کلمه «ضَنْک» به معناى سختى و تنگى است، این کلمه همیشه به صورت مفرد به کار مى رود و تثنیه و جمع و مؤنث ندارد. ضنک‌ (۱ بار) تنگ. مصدر و اسم هر دو به كار رفته

هر چه در آسمان بالا رود (از اعمال صالح و ارواح پاک) همه را می‌داند و اوست که بسی مهربان و بخشاینده است. [خدا] آنچه در زمین فرو می رود و آنچه از آن بیرون

کسانى که پرده عفاف و تقوا را مى درند و در راه گناه قدم مى گذارند، به کار مى رود. فجر (۲۴ بار) ال لَفِي إِن وَ يَصْلَوْنَهَا نَعِيم جَحِيم يَوْم الدّين الْأَبْرَار

«ضَنْک» به معناى سختى و تنگى است، این کلمه همیشه به صورت مفرد به کار مى رود و تثنیه و جمع و مؤنث ندارد. تنگ. مصدر و اسم هر دو به كار رفته است «ضَنَكَ

که انسان را از کسب ثواب تأخیر مى اندازد و معمولاً به معناى گناه به کار مى رود. بنابراین «أَثِیم» یعنى گنهکار و به معناى کسى که بر گناه مداومت مى کند، و

عاقبتى داشته باشد گفته اند و الآن غالباً براى تعلیل و بیان علت چیزى به کار مى رود. اجل‌ (۵۶ بار) (بر وزن عقل) سبب. علّت. [مائده:32] يعنى بسبب آن قتل بر بنى

که انسان را از کسب ثواب تأخیر مى اندازد و معمولاً به معناى گناه به کار مى رود. بنابراین «أَثِیم» یعنى گنهکار و به معناى کسى که بر گناه مداومت مى کند، و

کردن و گرفتن سهم عادلانه دیگرى است، اما هنگامى که به صورت ثلاثى مزید به کار رود و «اقسط» گفته شود، به معناى عدالت و دادن سهم عادلانه هر کس به خود او است.

نیست) بلکه در مورد ادیان، همان کلمه «نسخ» یا «تبدیل» و امثال آن به کار مى رود. عرج‌ (۱۰ بار) وَ مَا السّمَاء فِيهَا مِن هُو يَنْزِل إِلَيْه ثُم فِي الْأَرْض

بر اسم «فاعل» و «مفعول» نیز اطلاق شده است، و در مفرد و جمع هر دو به کار مى رود، یعنى به یک فرد مراقب و نگهبان یا جمعیت مراقبین و نگهبانان هر دو اطلاق مى

که با لحنى آمرانه و طلبکارانه فریاد مى کشند و چیزى را مى طلبند به کار مى رود. سلق‌ (۱ بار) کم‌ (۲۲۹۱ بار) [احزاب:19]. در اقرب گفته: «سلقه بالكلام: آذاه»

مورد سال هایى که باران قطع مى شود، یا شترى که شیر آن نیز قطع شده به کار مى رود). حرد (۱ بار) (بروزن فلس) منع [قلم:25] صبح برون شدند در حاليكه فقط به منع

مى‏سازد. قرآن كريم در معناى رود صريح است مثل [كهف:33]. تفجير و شكافتن راجع به رود است نه آب جارى ايضا [بقره:74]. از بعضى سنگها رود شكافته شود.ايضا [اسراء:91]

سریع باعث لرزه و اضطراب است، این واژه در معناى «شدت اضطراب» نیز به کار مى رود. وجف‌ (۲ بار) وجف و وجوف به معنى اضطراب آيد «وَجْفُ الشَّىْ‏ء: اِضْطِراب»