نتایج جستجو

شَک الْمُتّقِين أَيّهَا رَبّنَا الظّالِمِين الْيَم لَنَا غَيْر أَرْسَلْنَا خَيْر رَب إِنّک ذَا

لِلّذِين لَکُم فَلا عَلِيم يَعْلَمُون کَذٰلِک مِمّا لَيْس يَهْدِي قَبْل خَيْر يَعْلَم إِنّهُم يَعْمَلُون عَاقِبَة لِلّه الْمُؤْمِنُون جَنّات حَکِيم لَن

حيى حکم خرج خسر خسف خشع خشى خضد خضر خطء خفض خفى خلد خلف خلق خلو خنس خوض خوف خير خيم دبر دخل درى دعع دعو دلو دمدم دنو دهق دهم دهن دون دين ذات ذلک ذنب ذهب ذو

مى‏رفتيم بر شاعرى گذشتيم كه شعر مى‏گفت حضرت فرمود: «لان يمتلى جوف اهد كم قيحاً خير من‏آن يمتلى شعراً» بهد گويد: اين روايت از طريق شيعه از امام صادق عليه السلام

گوسفند و بزغاله و عتل چنانكه گفته‏اند به معنى بد خلق و خشن است يعنى او مانع خير و متجاوز و پيوسته گنانكار است با همه اينها بد رفتار و شرير است. اين كلمه تنها

بر وى خالص كرد. پند دادن را از آن نصح و نصيحت گويند كه از روى خلوص نيت و خير خواهى محض است [هود:34]. نصيحت من به شما نفع نمى‏دهد اگر بخواهم پندتان دهم

در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... انس ما نفق من سئل لا خير هم انن سوم ب ف عرف الله عفف اله وله

امر جعل امم هى ذکر اذن کلل تلو الى انس ابو عبس حمى لکن عاد ريب ضعف طعم موت خير

اين امتش او را خدا ندانست و كسى به جاى خدا او را نپرستيد. من کلل اسماعيل ذا خير صلح يونس لوط کفل ذکر صفو فضل الياس ل على عيسى ه نا يحيى علم هذا عند زکريا

کم ما ب اله لا على ان وله الله ام فى خلق ها ربب انن کون ارض علم الذين اتى خير ک نا جعل حسب سمو قوم فرى بل بصر ى لم کفر هدى نحن انتم شىء شرک عند سوى ذکر

قول وفى ائى وهب داود نذر هدى هو حيى حدث شرح فلح جناح اوى عهد علم زيغ عبر خير يدى وعد وحد فرى قلب کثر جنح نزل سليمان او ضغث نعم رحم اسرائيل ذلک ها ان عمى

ظلم اجل ذلک قلب کلل نن متع ولى خرج موسى اتى تبع اخذ رحم اهل عبد لو کيف لعل خير فرعون غفر وقى حشر عمل يدى لما جمع اخو

خفف سحب عن دعو ربب هو کذب نشء ما اتى شىء وزر اذا اذ خردل ظلم اول بلد حين خير الا شدد عزب نفر قوم زلزل ملک نفس عزز اجر نحن سبح رضو سوق رعد سرح خلق لما س

بدل نبو ملک طهر وحد يا وذر نکح متع عدو او يمن علم رضو بنو ذا عين خرج الذى خير انت هذا رحم دخل ربب اکل ثمن ابو صلح رود ظلل صحب بهج کرم فکه لم بثث حکم حفظ

رئى خلق نفس نصر غير مع اوى عزز فضل ائى طوع شهد دعو حسن کذب ضلل اذا کتب قتل خير ملک رود سمع لعل صبر خلف دخل دنو لعن مکر

ضلل اذ اذا هما الذى ملک قرب شىء اوى يا بعد قدر امر دعو فرق کتم اخذ بشر شهد خير ام سئل ظنن ائى انتم نبو قبل رئى عمل

اوى ذلک انت ا قوم ثم سوء نبو ولى مثل لم شهد يوم خلق ملک الذى قتل جعل عند خير خلف حتى کفر اذا ذکر توراة صبر کيف عبد خبر هدى لقى حسن رود کثر جىء وحى اخذ

گويند مراد از رزق نصيب آنهاست از خير يعنى نصيب خود را از خيرى كه بايد از قرآن برداريد تكذيب آن قرار مى‏دهيد و تكذيب را جاى خير و فايده مى‏گذاريد و گويند مراد

مشى حسب نن يوم ثم نفس جزى علم عدد نبء يدى حسن منع بعد زهق نمم عن قول دنو خير لکن بعث قدم حيى بين ودد خلد شىء فى غلظ قد شهد ثلث تبع خرج حرب صوب وفق صوم

اذا ى ف ل کم انن هم على قسط ه من قول انس رسل اخو ذلک کون ان عهد بعر مع سئل خير يسر قوم زيد ربب حفظ قسطس لن بخس او رئى الذين يا خسر ابو صدق اله علم منع ا

هم کون طعم ان انن بنو ک کم حسن من سبل ولد وجد اکل اتى سئل الا حضض رقب حتى خير نکح التى قسط قوم وله ذا بلغ جور حبب اذا او الله کتب هى نسو فعل أما هن الذى

الف اخر عزى زوج نجو شعب ذى مناة قرء علم عور عشو کلب سجد فصل ارض نفس اخو ايى خير عظم

مثقال مصدر ميمى است به معنى ثقل و سنگينى يعنى: هر كه به سنگينى ذره‏اى عمل خير يا شر انجام دهد آن راخواهد ديد، ايضا [انبياء:47]. يعنى اگر عمل به وزن دانه

هن وفى قرب صحب نوح ربب وحى انن عظم امم ظلم موسى جنن ثنى ا حين جنف يمن جزى خير حمل ابو سعر طوع ذکر ذوا اذ صلى وقى شهد اثم ارض بل ثمن س کتب سحر عدل حضر اين

لَکُم فِي الزّبُر اللّه يَقُولُون أُولٰئِکُم وَ نَحْن رَسُولِه جَمِيع إِلَى خَيْر کُفّارُکُم مُنْتَصِر الّذِين مُقْتَدِر عَاهَدْتُم أَ الْمُشْرِکِين در حال

کتب کم هم کون ان قول بين من لا الا انن عن حقق ها نا قبل امر علم ب غفل او خير رسل وله ايى ک اله قوم الى اتى اخذ دور ائى على اوى لو اخر الله الک لئک سحر

قوم ذلک ذکر لا مثل سوء ى لو خلل نبء وحد دنو امم زلل سمو انن جمل وحى فرغ کود خير رتل تعس مکر هدى رضو س قتل سرف ارض شجر بغى اخر اکل قرء لدن ربط رکن کلل ملک

ا لو عند عنب سلم الو ظلم خلق رسل لم کما لما مثل ارض يمن او رضو ام جمع ارث خير کفر عبد بل غير جزى خوف انتم زوج کرم دعو فوز حسن

مذهبشان رسيدن مشكل شد، مسلّم اين است كه به تدبير عالم دو مبدء قائلند: مبدء خير و مبدء شرّ (يزدان و اهريمن - يا نور و ظلمت)... عناصر بسيط مخصوصاً آتش را تقديس

سوء ن کون على انس دعو هن نور قبل الذين الا رحم شرر نن قد ربب ذلک علم يوم خير ثم مسس اخذ الى قرح شطن نصب ذوق بعد بشر قوم لن فرض جنب کلل حسن الم صدر طلق

است. «خَیْر» غالباً در مورد صفات نیک و جمال معنوى به کار مى رود و «حسن» غالباً در زیبایى و جمال ظاهر. خير (۱۹۶ بار) دلپسند و مرغوب. راغب مى‏گويد: خير آن است

اين «وعد» در خير است [هود:65]. اين «وعد» در شر و اشاره بوعده عذاب نسبت به قوم صالح «عليه‏السلام» است ايضا [اعراف:44]. فعل اول در وعده خير ودوم در وعده

‌خدا‌ اراده‌ خير نسبت‌ ‌به‌ بنده‌اش‌ نمايد دو چشم‌ دلش‌ ‌را‌ باز كند ‌پس‌ امور غيبي‌ و امر آخرت‌ ‌را‌ بواسطه‌ ‌آن‌ به‌بيند، و ‌هر‌ گاه‌ ‌غير‌ خير «شرّ» نسبت‌

اين «وعد» در خير است [هود:65]. اين «وعد» در شر و اشاره بوعده عذاب نسبت به قوم صالح «عليه‏السلام» است ايضا [اعراف:44]. فعل اول در وعده خير ودوم در وعده

النّاس غَفُور إِذَا لِلّه فِيهَا أَنْتُم عَلَيْهِم أَيّهَا لَآيَات لَآيَة خَيْر يُحِب لِقَوْم إِذ قَوْم رَبّکُم بَعْد شَاء السّمَاوَات کُنْت بِاللّه لَک

ناگفته نماند:كسب در كارهاى خير و شر هر دو به كار رفته ولى اكثر در عمل بداست. در آيه [انعام:158]. و آيه [بقره:202]. در كار خير به كار رفته و در آيه [مائده:38]

ناگفته نماند:كسب در كارهاى خير و شر هر دو به كار رفته ولى اكثر در عمل بداست. در آيه [انعام:158]. و آيه [بقره:202]. در كار خير به كار رفته و در آيه [مائده:38]

ناگفته نماند:كسب در كارهاى خير و شر هر دو به كار رفته ولى اكثر در عمل بداست. در آيه [انعام:158]. و آيه [بقره:202]. در كار خير به كار رفته و در آيه [مائده:38]

ناگفته نماند:كسب در كارهاى خير و شر هر دو به كار رفته ولى اكثر در عمل بداست. در آيه [انعام:158]. و آيه [بقره:202]. در كار خير به كار رفته و در آيه [مائده:38]

از مال دنيا به «خير» تعبير كرده است: «لِحُبِّ الْخَيْرِ» تا بفهماند مال بايد از راه خير بدست آيد و در راه خير با نيت خير و با شيوه خير مصرف گردد. «1».

رحم کتب وعد نفس ثم نظر سمو عقب دعو رئى غفر ذا کبر مع شهد الذى هذا هدى هو خير اخذ فعل سوء ذکر ابو حکم قرب اهل بل عند ولد موت سلم رود ولى جعل

رستگارى. طبرسى فرمود: فوز و فلاح و نجاح نظير هم اند. راغب آن را رسيدن به خير با سلامت معنى كرده است.[احزاب:71]. [مائده:119]. قرآن كريم فوز را فقط در خشنودى

كبيره است. «1» 1- گرچه مال وثروت خير است، ولى خيرِ كثير، داشتنِ ديد وقدرت تشخيص است. كسانى كه از آن خير انفاق كنند، به خير كثير مى‌رسند. «أَنْفِقُوا مِنْ

سرانجام بسوی ما بازگردانده می‌شوید! |هر نفسى چشنده‌ى مرگ است، و شما را با خير و شر مى‌آزماييم آزمونى [ويژه‌]، و به سوى ما بازگردانده مى‌شويد هر نفسى چشنده

دو درباره فلسطين است استفاده مى كند كه مبارك بودن در اثر بودن خير كثير است، از جمله خير كثير اقامه دين و رفتن قذارت شرك است. قدوس: بسيار پاك. گاهى به فتح

هدايت مى‏كرد. * [فصّلت:49]. يؤس و قنوط هر دو به يك معنى اند يعنى انسان از طلب خير خسته نمى‏شود و اگر ضررى به او رسد بسيار نااميد و مأيوس است. من ه ل ف ان وله

دو درباره فلسطين است استفاده مى كند كه مبارك بودن در اثر بودن خير كثير است، از جمله خير كثير اقامه دين و رفتن قذارت شرك است. قدوس: بسيار پاك. گاهى به فتح

قرآن در يك كلمه معرّفى مى‌شود، (خير، خوبى، مايه‌ى نيكى وسعادت. يك كلمه بجاى صد كلمه) «قالُوا خَيْراً» دعوت قرآن، دعوت به خير و نيكى است. 3- نيكوكاران، در

ضعف ذلک رحم ا لما عند ثمر بعد موت يوم لم قبل قلب صدد جمع اخذ صير عظم علم خير ضلل بعض صبح شطن مع شقق رزق سمو اخر عبد ترب وطء حدث انتم رجع صدق برد صرر روح

از مال دنيا به «خير» تعبير كرده است: «لِحُبِّ الْخَيْرِ» تا بفهماند مال بايد از راه خير بدست آيد و در راه خير با نيت خير و با شيوه خير مصرف گردد. «1».