نتایج جستجو

بردم است. به قول بعضى اهل لغت تعذيب به معنى ضرب است و به قولى آن از «ماء عذب» آب آلوده و كدر است، عَذَّبْتُهُ يعنى عيش او را كدر و آلوده كردم... بنظر نگارنده:

سائِلَةٌ لايُنْجَسُ الْماء اِذا ماتَ فيهِ» آنكه خون جهنده ندارد اگر در آبى بميرد آب نجس نمى‏شود تا مى‏گويد نفس به معنى عين وذات شى‏ء است. ظاهرا خون را از آن نفس

رده:مقدرات خدا رده:ملائکه قبض روح رده:ملاک ارزشها رده:ممانعت از نماز محمد رده:منابع آب رده:منابع تغذیه رده:منشأ اطمینان محمد رده:منشأ باران رده:منشأ تکذیب معاد رده:منشأ

حال بارگیری... «غَدَق» (بر وزن شفق) به معناى آب فراوان است. [جن:16]. در مجمع و اقرب گفته: «ماء غدق» به معنى آب كثير است. در صحيفه سجاديه دعاى نوزدهم آمده

حميم. آب داغ. در مجمع گويد: «اَلْحَميمُ الْماءُ الْحارِّ» راغب گويد: «اَلْحَميمُ: اَلْماءُ الشَّديدُ الْحَرارَةِ» [انعام:70] . در مفردات گويد: آب گرمى را

خون). [محمّد:15]. در بهشت نهرهائى است از آب تغييرناپذير و نهرهائى است از شيرى كه طعم آن متغير نشده. روشن است كه آب و شير بهشتی پيوسته در يك حال است. اللَّهُمَّ

هائيكه نهرها زير آنها جارى و روان است . در قرآن كريم اين كلمه فقط در جريان آب به كار نرفته بلكه درجريان و راه رفتن كشتى‏ها و حركت باد و آفتاب و ماه و ستارگان

آن شهرها گرفته است. در هر شهر از آن صنوبر دانه‏اى كاشته و آب چشمه فوق را بر آن جارى كردند آب آن چشمه را بر خود و چهار پايان تحريم كردند و هر كه از آن چشمه

(به كسر اوّل) گفته‏اند و به اشيائيكه در باطن حمل مى‏شوند مثل فرزند در شكم، آب در ابر، ميوه بر درخت، حمل (به فتح اوّل) گفته‏اند . طبرسى ذيل آيه 72 يوسف فرموده:

حضرت رضا «عليه السلام» به جاثليق نصرانى فرمود: يسع مانند عيسى معجزه داشت: روى آب راه رفت، مرده‏ها را زنده نمود، كور و پيس را شفا بخشيد، با وجود اين امتش او

آشكار است رجوع شود به «رَطْب». [طه:77]. يَبَس (بر وزن فرس) مكانى است كه در آن آب بوده و خشك شده باشد. يعنى به موسى وحى كرديم كه بندگان مرا شب هنگام از مصر

كه باشد او به سر آب مى‌رود. و به آنان خبر بده که آب در میان آنان تقسیم شده است، هر یک به حصه‌ای از آب حاضر باشند و آنان را آگاه كن كه آب ميانشان [و ميان

جوششی همچون آب سوزان! |مانند جوشيدن آب جوشان همانند جوشش آب جوشان. آن سان که آب به روی آتش جوشان است. چون جوشیدن آب جوشان همانند جوشيدن آب جوشان. مانند

پر كردن يك ليوان آب متصل به خورشيد است چطور ميشود گفت اين كار را من انجام دادم بلكه بايد گفت خدا شرايط را جور آورده و من در برداشت آب جزءالعلّه بوده‏ام

function. ما آب فراوان از آسمان فرو ریختیم، |به تحقيق ما آب فراوانى [از آسمان‌] فرو ريختيم كه ما آب را به صورت بارشى فرو ريختيم؛ که ما آب باران فرو ریختیم

|آن‌گاه روى سرش از عذاب آب جوشان بريزيد آنگاه از عذاب آب جوشان بر سرش فرو ريزيد. پس از آن آب جوشان بر سرش فرو ریزید. آن گاه از عذاب آب جوشان بر سرش فرو ریزید؛

با آب جوشان دوزخ از او پذیرایی می‌شوید! |پس [وى را] ضيافتى از آب جوشان پس با آبى جوشان پذيرايى خواهد شد، نصیبش حمیم جهنم است. پذیرایی از او با آب جوشان

را آب نمی‌دهید؟!)» گفتند: «ما آنها را آب نمی‌دهیم تا چوپانها همگی خارج شوند؛ و پدر ما پیرمرد کهنسالی است (و قادر بر این کارها نیست.)!» |و چون به آب مدين

گفت: «اين ماده‌شترى است كه نوبتى از آب او راست و روزى معين نوبت آب شماست. صالح گفت: این ناقه (معجزه من) است، آب نهر را روزی ناقه بنوشد و روزی شما بنوشید. گفت:

بدان‌سان از عطش، آن آب را می‌نوشید که شتران تشنه آب می‌آشامند. مانند نوشیدن شترانی که به شدت تشنه اند؛ چنان مى‌نوشيد كه شتر تشنه آب مى‌نوشد. و مانند نوشیدن

میان بادهای کشنده و آب سوزان قرار دارند، |در [عذاب‌] باد سوزان و آب جوشانند در [ميان‌] باد گرم و آب داغ. آنها در عذاب باد سموم و آب گرم باشند. در میان بادی

به معناى کف هاى روى آب و یا هر گونه کف مى باشد و مى دانیم بر روى آب زلال، کمتر کف آشکار مى گردد، چرا که کف ها به خاطر آلوده شدن آب و اجسام خارجى مى باشد

فرو رود، چه کسی می‌تواند آب جاری و گوارا در دسترس شما قرار دهد؟!» |بگو: به من خبر دهيد، اگر آب شما [در زمين‌] فرو رود، چه كسى آب روان برايتان خواهد آورد

به معناى کف هاى روى آب و یا هر گونه کف مى باشد و مى دانیم بر روى آب زلال، کمتر کف آشکار مى گردد، چرا که کف ها به خاطر آلوده شدن آب و اجسام خارجى مى باشد

بردن چیزى به صورت تدریجى است. این واژه هنگامى که در مورد آب چاه به کار رود، مفهومش این است که آب را تدریجاً از چاه بکشند تا پایان یابد. در مورد خونریزى تدریجى

شامل این کلمه «شریعت» از مادّه «شَرْع» راهى است که براى رسیدن به آب در کنار نهرهایى که سطح آب، از ساحل نهر، پایین تر است احداث مى کنند; سپس به هر راهى که انسان

فرموده: نطفه به معنى آب كم است از مذكر و مونث و هر آب صاف را نطفه گويند و در ذيل [انسان:2]. فرموده: اصل نطفه به معنى آب كم است گاهى به آب زياد نيز گفته شود

«الْمَآءِ»: مراد از آب، نطفه است. می‌تواند آب معمولی باشد. یعنی انسانِ نخستین، از آب آفریده شده، و پیدایش تمام افراد انسان از آب نطفه است، و حتّی آب مهمترین ماده

بادوام باشد، گفته شده است، و چنان که گفتیم مخزن آب (و محل تجمع آب باران) را از این رو «برکه» مى گویند که، آب مدتى طولانى در آن باقى مى ماند. برک‌ (۳۲ بار)

به معناى آب سوزان است که، در آیات دیگر قرآن نیز به آن اشاره شده است. مانند آیه 19 «حج»: یُصَبُّ مِنْ فَوْقِ رُؤُسِهِمُ الْحَمِیْمُ «بر سر آنها آب سوزان ریخته

معناى «فرو ریختن آب از طرف بالا است» و در اینجا منظور نزول باران است، و تعبیر به «صَبّاً» در آخر آیه، براى بیان تأکید و فراوانى این آب مى باشد. صبب‌ (۵

الْمآءِ»: از آب. اشاره به پیدایش حیات در سواحل اقیانوسها و دریاها و رودخانه‌ها است. به سبب آب. اشاره به این است که قسمت اعظم بدن انسان و حیوان و گیاه از آب تشکیل

چشمه آب نتواند تأمين شود و اينكه در باره محيط صالح فرموده: [نمل:48]. دليل نمى‏شود كه آنجاشهر بزرگى بوده است رجوع شود به «مدن». ثانيا: ناقه تمام آب چشمه

مطالعه در نقش آب شرب در حیات بشر، راه را براى پذیرش قدرت الهى بر احیاى مردگان در رستاخیز آسان مى سازد. (أفرءیتم الماء الذى تشربون) آب: اهمیت آب آشامیدنى ۱،

اهل دوزخ با آب داغ، نشانگر آن است که نوشیدن آن آب جوشان، براى رفع تشنگى است. جهنمیان: ذوب پوست جهنمیان ۱; ذوب دل و روده جهنمیان ۱ جهنم: آب داغ جهنم ۱،

توأم با خشونت» است، و بعید نیست ریشه آن با «نهر» به معناى نهر آب جارى یکى باشد; چرا که آن هم آب را با شدت مى راند! نهر (۱۱۳ بار) (بروزن فلس) به معنى زجر و

کلمه «مَعین» از مادّه «معن» (بر وزن شأن) به معناى جریان آب است، بنابراین «ماء معین» به معناى آب جارى است. بعضى نیز آن را از مادّه «عین» یعنى آبى که ظاهر

۳ - آب باران، مناسب ترین آب براى کشاورزى و احیاى زمین هاى مرده (و أنزلنا من السماء ماء طهورًا لنحیى به بلدة میتًا) از این که خداوند از میان انواع آب ها،

آن دو آب کشید؛ سپس رو به سایه آورد و عرض کرد: «پروردگارا! هر خیر و نیکی بر من فرستی، به آن نیازمندم!» |پس براى آن دو [گوسفندانشان را] براى آن دو آب داد،

چندين معنى آمده: اشراف بر آب. آبيكه بر آن وارد شوند. جماعتيكه وارد آب مى‏شوند. عطش و غيره. مراد از ورد در آيه به قرينه مورود ظاهرا آب است چنانكه در الميزان

«هم فى ماء مسکوب» است; یعنى، ایشان در کنار آب هاى همیشه ریزان به سر مى برند. آب: ارزش آب راکد ۲; سلامتى آب جارى ۲ اصحاب یمین: اصحاب یمین در بهشت ۱، ۳;

از مادّه «شُرْب» به معناى سهم و نوبت آب است. شرب‌ (۳۹ بار) (بر وزن قفل) نوشيدن. راغب گويد: آن نوشيدن هر مايع است آب باشد يا غير آن. [واقعة:55]. مى‏نوشند

گوید: امام باقر(ع) به من فرمود: همه چیز آب بود و عرش خدا بر آب قرار داشت; پس خداى عزّ ذکره به آب امر کرد، پس آن آب آتشى برافروخته شد، سپس آتش را امر کرد

خود یاد فرموده است...». آب: منابع آب ۱۱; منابع آب آشامیدنى ۱۲ آسمان: فواید آسمان ۱۱ آیات خدا: آیات  آفاقى ۱۳ ابرها: جمع آورى آب در ابرها ۱۴; عوامل بارورى

بار) هم‌ (۳۸۹۶ بار) آب دادن همچنين است سُقيا (راغب) [انسان:21]. [شمس:13]. در اقرب و صحاح سقيا را اسم مصدر گفته است. طبرسى آن را حصّه آب گفته است در قرآن سقى

آبگاه و چشمه اى آب مى نوشید کسى حق مزاحمت آن را نداشت، تنها گاهى از شیر آن مى دوشیدند و به مهمان مى دادند (از مادّه «سیب» به معناى جریان آب و آزادى در راه

مختلف بارش باران تکرار مى شود. به گودال هایى که آب باران در آن جمع مى شود نیز، «رجع» مى گویند، یا به خاطر جمع آب باران در آن، و یا به خاطر امواجى که بر اثر

بار) ه‌ (۳۵۷۶ بار) آب دادن همچنين است سُقيا (راغب) [انسان:21]. [شمس:13]. در اقرب و صحاح سقيا را اسم مصدر گفته است. طبرسى آن را حصّه آب گفته است در قرآن سقى

بار) ها (۱۳۹۹ بار) آب دادن همچنين است سُقيا (راغب) [انسان:21]. [شمس:13]. در اقرب و صحاح سقيا را اسم مصدر گفته است. طبرسى آن را حصّه آب گفته است در قرآن سقى

ريسمان و معنى دوّمى را وسيله گفته‏اند. ابن اثير گويد: سبب ريسمانى كه با آن آب مى‏كشد. و به طور استعاره به هر وسيله سبب گفته شده. [حج:15]. هر كه گمان مى‏كند