نتایج جستجو

است. Tabber requires Javascript to function. آيات ۱۰ - ۱۳ سوره ممتحنه شرایط بيعت زنان مؤمن با رسول خدا«ص» يادآورى شقاوت و هلاكت ابدى يهود و نهى از دوستى با

قبول‌ نكردند و ‌اينکه‌ كلام‌ ‌را‌ سه‌ مرتبه‌ تكرار فرمود فقط ‌علي‌ برخاست‌ و بيعت‌ كرد و ‌آنها‌ برخاستند و رفتند و ‌به‌ ابي‌ طالب‌ سرزنش‌ كردند ‌که‌ ‌اينکه‌،

قيام نمايد قائم ما عليه السّلام خداوند برانگيزاند جماعتى از شيعيان ما را و بيعت نمايند و شمشيرها بر شانه‌هاى ايشان، پس دسته‌اى كه نمرده باشند گويند: مبعوث

قرار ميدهد او را خليفه در زمين و در روايتى ديگر ذكر شده كه اول كسيكه با او بيعت مى‌كند جبرئيل عليه السّلام است و پس از او سيصد و سيزده مرد و ظاهرا مراد بيان

اللّه‌ ‌عليه‌ و آله‌ و سلّم‌ ‌هم‌ بسياري‌ ‌از‌ اهل‌ ايمان‌ ‌با‌ ابي‌ بكر بيعت‌ نكردند لكن‌ ‌علي‌ ‌عليه‌ السّلام‌ ‌را‌ ‌هم‌ ياري‌ نكردند و همين‌ سكوت‌ باعث‌

پسر همين ابوطالب در موضوع خلافت مخالفت ورزيده و با او به عنوان خليفه مسلمين بيعت ننمود و البته كسى كه با پسر چنين نظر ناموافقى داشته باشد با پدر او به طريق

تعالى صاحب فضل و نعمت بزرگى است. شأن نزول‌ «1»: مفسران نقل نموده‌اند: پس از بيعت انصار با حضرت رسول‌ «1» منظور، شأن نزول آيه 30 سوره انفال است. جلد 4 صفحه

أَيْدِيهِمْ ...»: كلمه «بيعت»، يك نوع پيمان است كه بيعت كننده، خود را مطيع بيعت شونده مى سازد. راغب، در مفردات مى گويد: «وقتى مى گويند با سلطان بيعت كرد، كه بيعتش

قرار ميدهد او را خليفه در زمين و در روايتى ديگر ذكر شده كه اول كسيكه با او بيعت مى‌كند جبرئيل عليه السّلام است و پس از او سيصد و سيزده مرد و ظاهرا مراد بيان

قرار ميدهد او را خليفه در زمين و در روايتى ديگر ذكر شده كه اول كسيكه با او بيعت مى‌كند جبرئيل عليه السّلام است و پس از او سيصد و سيزده مرد و ظاهرا مراد بيان

المؤمنين عليه السّلام مثال آورده شده و از براى من دسّيها باوّلى و دوّمى در بيعت با آن حضرت و لامى كه معمولا در جواب قسم ميآورند براى طول كلام حذف شده و بعضى

ظهور دعوت و ايمان اوس و خزرج (كه جماعت انصار مركّب از آن دو قبيله‌اند) و بيعت آنها با حضرت ختمى مرتبت در خانه عبد المطلب واقع گرديد و نداى شيطان در منى

مسلمانان جدائى گزيند و بيعت امام را بشكند و بگسلد نزد خدا عز و جل دست بريده آيد. و فرمود: هر كه از جماعت مسلمين دورى گزيند و بيعت امام را بشكند، دست بريده

عَظِيماً» كه ترجمه اش گذشت. و از آن، بر مى آيد كه بيعت كنندگان در آن روز، همه بر بيعت خود وفا نكردند و بعضى، بيعت خود را شكستند. چون شرط كرده بود كسانى اجر عظيم

دين بر آنها ميچرخيد» و از بيعت (با خليفه اول) سرباز زدند تا آن هنگامى كه بزور امير مؤمنان عليه السّلام را آوردند و از آن حضرت بيعت گرفتند، و اين است معناى

مى‌شمرد. وَ عِبادُ الرَّحْمنِ‌ ... لا يَزْنُونَ‌ «2» و دورى از اين گناه را شرط بيعت با پيامبر مى‌داند. إِذا جاءَكَ‌ ... وَ لا يَزْنِينَ‌ «3» برخى از مفاسد اجتماعى

زير درخت به ايشان ارزانى داشته. و بيعت حديبيه، در زير درختى به نام «سمره» واقع شد، و همه مؤمنانى كه با آن جناب بودند، بيعت كردند. از اين جا معلوم مى شود كه

باشيد و خدا بى‏شمشير و خونريزى امامت ظاهره را به شما عطا كند، زيرا با شما بيعت شده و به نام شما سكّه زدند، فرمود: كسى از ما ائمه نيست كه مرجع نامه‏ها گردد

عبد اللَّه آمده كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله هنگامى كه با زنان مهاجره بيعت ميكرد و از آنان پيمان ميگرفت ظرف آبى طلبيد و دست مبارك خويش در آن آب فرو

پيرامون آن جناب دور مى كردم، تا يكى يكى، بيعت كنند، و در آن روز، نفرمود بر سرِ جان با من بيعت كنيد، بلكه فرمود: بر اين بيعت كنيد كه فرار نكنيد. زهرى و عروة بن