نتایج جستجو

تهذيب الاحكام، جلد ۶، كِتَابُ الْمَكَاسِب احمد بن ابي عبد الله عن القاسم بن اسحاق بن ابراهيم بن موسي بن رنجويه التفليسي عن ابي عمرو الخياط عن ابي اسماعيل

كِتَابُ الْحُجَّة احمد بن محمد عن محمد بن الحسن عن محمد بن عيسي عن محمد بن حمزه بن القاسم عن ابراهيم بن موسي قال : ابراهيم بن موسى گويد: من راجع به موضوعى

الْحُجَّة علي بن محمد عن محمد بن اسماعيل بن ابراهيم بن موسي بن جعفر بن محمد عن علي بن عبد الغفار قال : از على بن عبد الغفار كه گفت: عباسيها و صالح بن على و ديگرانى

فى الْعالَمين» پس از آن در ذيل حكايت ابراهيم آمده «سَلامٌ على اِبراهيم» آنگاه موسى و هارون فرموده «سَلامٌ على موسى و هارون» سپس در ذيل قصّه الياس آمده «سَلامٌ

تولّى تا هفت آيه در شأن عثمان بن عفّان نازل شده كه اهل صدقه دادن و انفاق نمودن بود پس برادر رضاعى او عبد اللّه بن سعد بن ابى سرح باو گفت اين چه كار است

بقرار ذيل: آدم، نوح، ادريس، هود، صالح، ابراهيم، لوط، اسمعيل، يسع، ذوالكفل، الياس، يونس، اسحق، يعقوب، يوسف، شعيب، موسى، هارون، داود، ايوب، سليمان، زكريّا،

خدا مبعوث (شده) و پنج نفر آنها اولو العزم بودند: حضرت نوح، ابراهيم، موسى عيسى، حضرت محمد بن عبد اللّه صلّى اللّه عليه و آله و عليهم اجمعين. و اعتقاد به

آنها غير ادريس‌اند، چه ابراهيم از ذريّه سام بن نوح مى‌باشد. وَ مِنْ ذُرِّيَّةِ إِبْراهِيمَ وَ إِسْرائِيلَ‌: و از فرزندان ابراهيم و از ذريه يعقوب. تنبيه:

(نعوذ باللّه) در باب 18 سِفر پيدايش بند 1 به بعد خدا با دو نفر نزد ابراهيم مى‏آيند و ابراهيم مى‏خواهد پاى خدا را بشويد بالاخره خوراك مى‏آورد و خدا با آن دو

الْمُنْتَهى‌ (42) وَ أَنَّ إِلى‌ رَبِّكَ الْمُنْتَهى‌: 1- از آنچه در صحف حضرت ابراهيم و موسى عليهما السّلام (بوده است): و بدرستى كه بسوى حكم پروردگار توست نهايت‌

(نعوذ باللّه) در باب 18 سِفر پيدايش بند 1 به بعد خدا با دو نفر نزد ابراهيم مى‏آيند و ابراهيم مى‏خواهد پاى خدا را بشويد بالاخره خوراك مى‏آورد و خدا با آن دو

محمد بن مسلم و معاوية بن وهب از حضرت صادق عليه السلام نقل شده كه مغضوب عليهعم را به يهود و ضالّين را به نصارى تفسير فرموده. در مجمع روايت محمد بن مسلم

آثارِهِمْ‌: پس از پى درآورديم بر اعقاب حضرت نوح و ابراهيم عليهما السّلام و امم ايشان. يا بر آثار حضرت نوح و ابراهيم عليهما السّلام و پيغمبرانى كه معاصر ايشان بودند،

حضرت موسى، وليد بن مصعب بن ريان و فاصله زمان فرعون عهد موسى، و فرعون زمان حضرت يوسف، نزد مورخين چهارصد سال بود. وَ ما تِلْكَ بِيَمِينِكَ يا مُوسى‌ «17»

مورد هدايت پروردگار بوده [انعام:84]. خداوند خود را بر او و ابراهيم تمام خود را بر او و ابراهيم تمام كرده بود [يوسف:6]. وى از عباداللّه الصالحين مى‏باشد و

قوم تو به دست موسى بن عمران خواهد بود، و هر گاه ظاهر مى‌شد كه اين طفل همان موسى بن عمران است قطعا او را مى‌كشت، لكن خداى تعالى حال موسى را بر او مخفى و

راستگو و آنها دروغ مى‌گويند. تنبيه: تفسير آيه شريفه را سه مقدمه است: 1- على بن ابراهيم رضوان اللّه عليه فرمايد: اين كلام، حكايت از يهود و لفظ آن خبر باشد، يعنى

تولّى تا هفت آيه در شأن عثمان بن عفّان نازل شده كه اهل صدقه دادن و انفاق نمودن بود پس برادر رضاعى او عبد اللّه بن سعد بن ابى سرح باو گفت اين چه كار است

محمد بن مسلم و معاوية بن وهب از حضرت صادق عليه السلام نقل شده كه مغضوب عليهعم را به يهود و ضالّين را به نصارى تفسير فرموده. در مجمع روايت محمد بن مسلم

Tabber requires Javascript to function. آيات ۱ - ۵،سوره ابراهيم خلاصه و برداشتى از آيات سوره ابراهيم (ع ) اشاره به عموميت رسالت پيامبر اسلام (ص ) شبهه تناقض

مى‏شود زيرا معجزه انقلاب حقيقى خارج و واقعيت است مثلا در قضيّه عصاى موسى و آتش ابراهيم و شكافتن دريا براى بنى اسرائيل و ناقه صالح و غيره. در خارج عصا مار

(( است مقصود از اينكه فرمود: ما به ابراهيم رشد او را داديم گفتگوى ابراهيم (عليه السلام ) با قوم بت پرست خود ابراهيم (ع ) بتها را قطعه قطعه كرد مگر بزرگترين

در تصرّف فرعون نبود و بنام مدين بن ابراهيم عليه السّلام بنا شده بود و حضرت شعيب پيغمبر در آنجا اقامت داشت ولى حضرت موسى نه راه را بلد بود و نه بلدى داشت

موحدان ۶; هدایت موحدان ۶ موسى(ع): کتاب آسمانى موسى(ع) ۱; مخاطبان دعوت موسى(ع) ۲; مسؤولیت موسى(ع) ۲; نبوت موسى(ع) ۳; هدایتگرى موسى(ع) ۲ مهتدین ۶: نیازها:

نياكان آنها كه قوم ابراهيم و قوم لوط و اهل شهر مدين بودند انبياء عظامى را مانند حضرت ابراهيم و لوط و شعيب عليهم السلام تكذيب نمودند و حضرت موسى با آنمعجزات باهرات

آيات : مقايسه قوم خاتم الانبياء (صلى اللّه عليه و آله وسلم ) با قوم موسى وهارون ، ابراهيم و نوح و... اشاره به معناى ((خوف )) و فرق آن با ((خشيت )) بيان اينكه

بودند. تتمه: در اخبار آل عصمت وارد شده كه آل ياسين ائمه هدى باشند: 1- على بن ابراهيم قمى (رحمه اللّه) ذكر فرموده: خداوند عزّ و جلّ آل محمد عليهم السلام را

تولّى تا هفت آيه در شأن عثمان بن عفّان نازل شده كه اهل صدقه دادن و انفاق نمودن بود پس برادر رضاعى او عبد اللّه بن سعد بن ابى سرح باو گفت اين چه كار است

تولّى تا هفت آيه در شأن عثمان بن عفّان نازل شده كه اهل صدقه دادن و انفاق نمودن بود پس برادر رضاعى او عبد اللّه بن سعد بن ابى سرح باو گفت اين چه كار است

بلاد اسفندار بود كه پايتخت پادشاهشان بود كه نامش‌تر كوز بن غابور بن يارش بن شاذان بن نمرود بن كنعان پادشاه زمان خليل الرحمن بود و چشمه زمان نوح و آن درخت

و موسی و تمام کسانی را که با او بودند نجات دادیم! |و موسى و همه همراهانش را نجات داديم و موسى و همه كسانى را كه همراه او بودند نجات داديم؛ و موسی و کلیه

آيات : مقايسه قوم خاتم الانبياء (صلى اللّه عليه و آله وسلم ) با قوم موسى وهارون ، ابراهيم و نوح و... اشاره به معناى ((خوف )) و فرق آن با ((خشيت )) بيان اينكه

با مفسدان ۹ موسى(ع): آثار ظلم به موسى(ع) ۴; تبعید موسى(ع) ۲; توطئه تبعید موسى(ع) ۳; دشمنان موسى(ع) ۱، ۲; قتل موسى(ع) ۱; قصه موسى(ع) ۱، ۳; موسى(ع) در سرزمین

حضرت عيسى كه پدر نداشت و تنها از طرف مادر به ابراهيم عليه السلام منسوب بود، در اين آيه از ذريّه حضرت ابراهيم به شمار آمده است. وَ مِنْ ذُرِّيَّتِهِ‌ ...

بسيار وارد است از جمله: 1- على بن ابراهيم قمى «رحمه اللّه» فرمايد: خداوند اخبار فرمود پيغمبر خود را به آنچه رسيده موسى و اصحابش را از فرعونيان از قتل و

بلاد اسفندار بود كه پايتخت پادشاهشان بود كه نامش‌تر كوز بن غابور بن يارش بن شاذان بن نمرود بن كنعان پادشاه زمان خليل الرحمن بود و چشمه زمان نوح و آن درخت

(( است مقصود از اينكه فرمود: ما به ابراهيم رشد او را داديم گفتگوى ابراهيم (عليه السلام ) با قوم بت پرست خود ابراهيم (ع ) بتها را قطعه قطعه كرد مگر بزرگترين

عوامل تضمین معاملات ۶ موسى(ع): اختیار موسى(ع) ۲; ازدواج موسى(ع) ۱; توکل موسى(ع) ۸; قصه موسى(ع) ۱، ۲، ۷; گواهان موسى(ع) ۷; گواه عهد موسى(ع) ۷

سرزمین طوى ۸ موسى(ع): امر به موسى(ع) ۴; ترس موسى(ع) ۱۲; تکلیف موسى(ع) ۴; جنس نعلین موسى(ع) ۱۱; قصه موسى(ع) ۱، ۲، ۴; مربى موسى(ع) ۳; موسى(ع) در دره طوى

در تصرّف فرعون نبود و بنام مدين بن ابراهيم عليه السّلام بنا شده بود و حضرت شعيب پيغمبر در آنجا اقامت داشت ولى حضرت موسى نه راه را بلد بود و نه بلدى داشت

حضرت‌ موسي‌ ترسيد فَأَوجَس‌َ فِي‌ نَفسِه‌ِ خِيفَةً مُوسي‌ قُلنا لا تَخَف‌ إِنَّك‌َ أَنت‌َ الأَعلي‌ (طه‌ 70 و 71) ] (آیه 42)- فرعون که سخت در این بن بست گرفتار

قوم لوط را فرمايد: وَ إِنَّ لُوطاً: و بدرستى كه لوط بن هرون عليهما السلام كه برادر زاده حضرت ابراهيم عليه السلام بود، لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ‌: هر آينه از

آيات : مقايسه قوم خاتم الانبياء (صلى اللّه عليه و آله وسلم ) با قوم موسى وهارون ، ابراهيم و نوح و... اشاره به معناى ((خوف )) و فرق آن با ((خشيت )) بيان اينكه

آيات : مقايسه قوم خاتم الانبياء (صلى اللّه عليه و آله وسلم ) با قوم موسى وهارون ، ابراهيم و نوح و... اشاره به معناى ((خوف )) و فرق آن با ((خشيت )) بيان اينكه

زیان رسانى به مردم ۹ موسى(ع): اعتراض موسى(ع) ۵; بینش موسى(ع) ۸، ۱۱; تعجب موسى(ع) ۵; سیره موسى(ع) ۱۲; فلسفه اعتراض موسى(ع) ۷; قصه موسى(ع) ۱، ۲، ۳، ۴، ۵، ۶،

ظالمان ۱۰ عدد چهل:۱۴ موسى (ع): اوامر موسى (ع) ۱، ۸ ; تاریخ دوران موسى (ع) ۱، ۲، ۹ ; قصه موسى (ع) ۸ ; موسى (ع) و بنى اسرائیل ۱، ۸ ; هشدار موسى (ع) ۱۰ طبرسی، مجمع

قصه موسى(ع) ۸ موسى(ع): اهمیت قصه موسى(ع) ۸; بشارتهاى موسى(ع) ۳; خانواده موسى(ع) ۴، ۶; سرگردانى خانواده موسى(ع) ۱; سرگردانى موسى(ع) ۱، ۳; قصه موسى(ع) ۱،

مرد ۵ موسى(ع): آرامش مادر موسى(ع) ۱۰; اضطراب مادر موسى(ع) ۷; اندوه مادر موسى(ع) ۹; تحیر مادر موسى(ع) ۷; ترس مادر موسى(ع) ۹; ترس هنگام ولادت موسى(ع) ۱;

بنى اميّه از اين جريان بسيار ناراحت بوده‏اند. حسن بن شعبه رحمه اللّه در تحف العقول ضمن گفتگوى هدف موسى بن جعفر «عليه السلام» با هارون عباسى نقل مى‏كند كه

اقامه نماز به آنست، و آن تذكر معبود و اشتغال قلب و لسان به ذكر او. على بن ابراهيم قمى- فرمايد: هر گاه فراموش كردى نماز را بعد يادآورى آن را، پس بجاى آور

المقدس بود به نقل براء بن عازب شانزده يا هفده ماه، به نقل انس بن مالك نه يا ده ماه، به نقل معاذ بن جبل سيزده ماه و در روايت على بن ابراهيم از امام صادق «عليه

انداخته شدن به آتش نسبت به ابراهيم «عليه السلام» و هكذا صبر ايوب «عليه السلام» كه فرموده: [ص:44]. و نيز تلاشها و مجاهدتهاى موسى «عليه السلام». اگر از اين

مورد نزول آيه : (( و من اظلم ممن افترى على الله ... )) درباره عبدالله بن سعد بن ابى سرح . روايتى راجع به (( طينت )) آدمى . رواياتى درباره (( مستقر )) و

اصْطَفَيْنا» گروه مخصوصى اند نه تمام امّت. و آنها داخل در آل ابراهيم نه تمام امّت. و آنهاداخل در آل ابراهيم عليه السلام اند كه فرموده:[آل عمران:33و34]. در روايات

وَراءَهُمْ مَلِكٌ‌: و بود در جلو يا عقب ايشان پادشاهى كه او را «جلندى بن كزكز» و يا «منولة بن جلندى ازدى» گويند. يَأْخُذُ كُلَّ سَفِينَةٍ غَصْباً: مى‌گيرد هر

ديد در المنار چهار وجه و در مجمع وجوهى نقل شده است. معنى آيه اول: مسيح عيسى بن مريم فقط پيامبر خدا و اثر خداست كه به وجود مريم انداخته و در وجود او قرار

زيرا منبت تين و زيتون، مهاجر حضرت ابراهيم عليه السّلام و مولد حضرت عيسى عليه السّلام و منشاء او؛ و طور، محل مناجات حضرت موسى عليه السّلام و مكه، موضع خانه

نمود سپس اين آية نازل گرديد و فرمود كه محمد از آل ابراهيم است در صورتى كه خودتان مى گوئيد كه از آل ابراهيم پيامبرانى مانند داود و سليمان بودند كه داراى زنان

۷ ; کفر به موسى(ع) ۱، ۶، ۷ ; کیفر دنیوى کفر ۱ گناه: آثار گناه ۱۱ مجرمان:۹ موسى(ع): عذاب مکذبان موسى(ع) ۲ ; قصه موسى(ع) ۶ ; نشانه هاى حقانیت موسى(ع) ۳، ۶

مقدّم بر ايشان بوده چون همه از نسل حضرت ابراهيم عليه السّلام هستند و آنحضرت از نسل سام بن نوح است و حضرت موسى و هرون و زكريّا و يحيى و عيسى عليه السّلام

خواهد بود. تتميم: رياض الجنان- از اربعين، سيد حسين بن دحية بن خليفة الكلبى به اسناد خود از عبد الملك بن سليمان كه گفت: يافتم در ذخيره يكى از حواريين مسيح،

اعراف‌ ‌آيه‌ 139 جلد 1 - صفحه 247 پروردگار موسي‌ ‌در‌ كوه‌ تجلي‌ نمود كوه‌ ‌را‌ ‌از‌ ‌هم‌ پاشيده‌ قرار داد و افتاد موسي‌ ‌در‌ حالي‌ ‌که‌ بيهوش‌ شد) مرتبه‌ دوم‌

اهل تسنن نقل شده چنین استفاده می‌شود که: یکی از یهودیان به نام ج1، ص312 «شاس بن قیس» که پیرمردی تاریک‌دل و در کفر و عناد کم نظیر بود، روزی از کنار مجمع مسلمانان

شرايع دين را. فرمود: قبول به حق، و حكم به عدل، و وفاى به عهد است. و على بن ابراهيم قمى از حضرت صادق عليه السّلام روايت نموده كه شخصى از آن حضرت سؤال نمود

بلاد اسفندار بود كه پايتخت پادشاهشان بود كه نامش‌تر كوز بن غابور بن يارش بن شاذان بن نمرود بن كنعان پادشاه زمان خليل الرحمن بود و چشمه زمان نوح و آن درخت

Tabber requires Javascript to function. آيات ۱ - ۵،سوره ابراهيم خلاصه و برداشتى از آيات سوره ابراهيم (ع ) اشاره به عموميت رسالت پيامبر اسلام (ص ) شبهه تناقض

Javascript to function. آيات ۱۸ - ۶،سوره ابراهيم نقل و برسى اقوالمفسرين درباره جمله ((و اذتاذن )) معناى اين كلام موسى (ع ) كه فرمود: اگر سما و تمامىاهل زمين

تو است و روزى به زیان تو». در تفسیر «برهان» ذیل همین آیه از تفسیر «على بن ابراهیم» نیز مى خوانیم که امام فرمود: فِى سِتَّةِ أَیّام یَعْنِى فِى سِتَّةِ أَوْقات

عليهم السلام بنام عيّاش و عبد اللّه بن ضحّاك معرّفى شده است و از ابن عباس نقل شده كه او بمكّه آمد وقتى كه حضرت ابراهيم عليه السّلام در مكّه بود و چون شنيد

الزیتون بیت المقدّس، و طور سینین الکوفة و هذا البلد الأمین مکّة; از امام موسى بن جعفر(ع) روایت شده است که فرمود: رسول خدا(ص) فرمود: خداوند تبارک و تعالى

جلد ۷، كِتَابُ الدِّيَات احمد بن محمد الكوفي عن ابراهيم بن الحسن عن محمد بن خلف عن موسي بن ابراهيم المروزي عن ابي الحسن موسي ع قال :

مسلمین نمایند. بزرگان قریش از قبیل سهیل بن عمرو و صفوان بن امیه و ابوالبخترى بن هشام و نبیه و منبه پسران حجاج و نوفل بن خویلد به خود آمدند و به یکدیگر مى گفتند

کثیر منهم فسقون) ابراهیم(ع): کتب آسمانى نسل ابراهیم(ع) ۷; مقامات ابراهیم(ع) ۱; نبوت ابراهیم(ع) ۱، ۲; نبوت نسل ابراهیم(ع) ۳، ۴; نسل ابراهیم(ع) ۵ اقوام پیشین:

مسلمین نمایند. بزرگان قریش از قبیل سهیل بن عمرو و صفوان بن امیه و ابوالبخترى بن هشام و نبیه و منبه پسران حجاج و نوفل بن خویلد به خود آمدند و به یکدیگر مى گفتند

از آنجايى كه در تورات شرح وفات و دفن حضرت موسى عليه السلام مطرح شده، معلوم مى‌شود كه اين مطالب بعد از حضرت موسى جمع آورى شده است. كلمه‌ى «انجيل»، ريشه‌ى

نعمت: نعمت ائمه(ع) ۱۰ هلاکت: موجبات هلاکت ۷ در تفسیر على بن ابراهیم نیز بعد از دو واسطه از عثمان بن عیسى او از امام صادق علیه‌السلام روایت شده که گوید درباره

آنان در اين رابطه . بحثهائى در زمينه تاريخ پيامبران بزرگ مخصوصا ابراهيم (عليه السلام ) و موسى (عليه السلام ). بحثهائى در زمينه احكام مختلف اسلامى از جمله نماز،

بلاد اسفندار بود كه پايتخت پادشاهشان بود كه نامش‌تر كوز بن غابور بن يارش بن شاذان بن نمرود بن كنعان پادشاه زمان خليل الرحمن بود و چشمه زمان نوح و آن درخت

شده در حال بارگیری... «عليه السلام». فرزند يعقوب و نواده اسحق و فرزند سوم ابراهيم عليهم السلام مى‏باشد نام مباركش 27 بار در كلام اللَّه ذكر شده است. در حكايت

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۵، كِتَابُ الْحَج موسي بن القاسم عن ابراهيم عن معاويه بن عمار عن ابي عبد الله ع قال :

بلاد اسفندار بود كه پايتخت پادشاهشان بود كه نامش‌تر كوز بن غابور بن يارش بن شاذان بن نمرود بن كنعان پادشاه زمان خليل الرحمن بود و چشمه زمان نوح و آن درخت

عده من اصحابنا عن سهل بن زياد و علي بن ابراهيم جميعا عن محمد بن عيسي عن الدهقان عن درست عن ابراهيم بن عبد الحميد عن ابي الحسن موسي ع قال :

آدرس: الكافي، جلد ۳، كِتَابُ الزَّكَاة علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن رفاعه بن موسي قال :

تهذيب الاحكام، جلد ۴، كِتَابُ الصِّيَام محمد بن احمد بن يحيي عن موسي بن جعفر المدايني عن ابراهيم بن اسماعيل بن داود قال :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۵، كِتَابُ الْحَج موسي بن القاسم عن ابراهيم بن ابي سمال عن معاويه بن عمار عن ابي عبد الله ع قال :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۵، كِتَابُ الْحَج موسي بن القاسم عن ابراهيم عن معاويه بن عمار عن ابي عبد الله ع قال :

الكافي، جلد ۴، تَتِمَّةُ كِتَابُ الزَّكَاة علي بن ابراهيم عن محمد بن عيسي بن عبيد عن علي بن الحكم و غيره عن موسي بن بكر عن ابي الحسن ع قال :

الكافي، جلد ۵، كِتَابُ النِّكَاح الحسين بن محمد عن معلي بن محمد عن الوشا عن ابراهيم بن ابي بكر النحاس عن موسي بن بكر عن ابي الحسن ع :

كِتَابُ الزِّيِّ وَ التَّجَمُّلِ وَ الْمُرُوءَة علي بن ابراهيم عن صالح بن السندي عن جعفر بن بشير عن موسي بن بكر قال :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۵، كِتَابُ الْحَج موسي بن القاسم عن ابراهيم بن ابي سماك عن معاويه بن عمار عن ابي عبد الله ع قال :

آدرس: الكافي، جلد ۵، كِتَابُ النِّكَاح علي بن ابراهيم عن ابيه او عن محمد بن علي عن موسي بن سعدان عن بعض رجاله قال :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۵، كِتَابُ الْحَج موسي بن القاسم عن حماد بن عيسي الجهني عن ابراهيم بن عمر اليماني عن سعد الاسكاف قال سمعت ابا جعفر ع يقول :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۵، كِتَابُ الْحَج موسي بن القاسم عن ابراهيم بن ابي سماك عن معاويه بن عمار عن ابي عبد الله ع قال :

جلد ۴، تَتِمَّةُ كِتَابُ الزَّكَاة علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن فضال عن علي بن عقبه عن مهدي عن ابي الحسن موسي ع قال :

كِتَابُ الزَّكَاة عده من اصحابنا عن احمد بن ابي عبد الله عن ابيه عن ابراهيم بن محمد الاشعري عمن سمع ابا الحسن موسي ع يقول :

آدرس: الاستبصار فيما اختلف من الاخبار، جلد ۲ موسي بن القاسم عن ابن محبوب عن ابراهيم الكرخي قال :

الاحكام، جلد ۴، كِتَابُ الصِّيَام محمد بن يعقوب عن محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن الحسن بن موسي عن غياث بن ابراهيم عن اسحاق بن عمار عن ابي عبد الله ع قال قال

۸، كِتَابُ الطَّلَاق روي محمد بن يعقوب عن علي بن ابراهيم عن ابيه و محمد بن اسماعيل عن الفضل بن شاذان جميعا عن رفاعه بن موسي عن ابي عبد الله ع قال :

جلد ۵، كِتَابُ النِّكَاح علي بن ابراهيم عن ابيه و محمد بن اسماعيل عن الفضل بن شاذان جميعا عن ابن ابي عمير عن رفاعه بن موسي عن ابي عبد الله ع قال :

بَابُ صَلَاةِ الْكُسُوف محمد بن يعقوب عن علي بن ابراهيم عن ابيه عن عمرو بن عثمان عن علي بن ابي عبد الله قال سمعت ابا الحسن موسي ع يقول :