هود ١: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(Edited by QRobot)
 
(افزودن سال نزول)
خط ۱۶: خط ۱۶:
|-|معزی=کتابی است که استوار شد آیتهای آن و سپس تفصیل داده شده است از نزد حکیمی دانا
|-|معزی=کتابی است که استوار شد آیتهای آن و سپس تفصیل داده شده است از نزد حکیمی دانا
|-|</tabber><br />
|-|</tabber><br />
{{آيه | سوره = سوره هود | نزول = | نام = [[شماره آیه در سوره::1|١]] | قبلی = سوره هود | بعدی = هود ٢  | کلمه = [[تعداد کلمات::10|١٠]] | حرف =  }}
{{آيه | سوره = سوره هود | نزول = [[نازل شده در سال::8|٨ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::1|١]] | قبلی = سوره هود | بعدی = هود ٢  | کلمه = [[تعداد کلمات::10|١٠]] | حرف =  }}
===معنی کلمات و عبارات===
===معنی کلمات و عبارات===
«الر»: الف. لام. را (نگا: بقره / . «أُحْکِمَتْ»: محکم و استوار و متقن و منظّم گردیده است. «ثُمَّ»: علاوه از آن. سپس. با توجّه به معنی اوّل بیانگر ترتیب اخباری، و با توجّه به معنی دوم، بیانگر ترتیب زمانی است. «فُصِّلَت»: شرح و بیان شده است. تدریجاً سوره سوره و آیه آیه برحسب وقائع و مصالح نازل شده است (نگا: إسراء /  فرقان / ). همچون گردنبند، درّ و گوهرهای دلائل توحید، احکام، مواعظ، قصص، صفات حق تعالی، و وعد و وعیدها در آن به رشته کشیده شده است و با الفاظ زیبا و معانی والا آراسته و پیراسته گشته است. «مِن لَّدُنْ»: از جانب. از سوی.
«الر»: الف. لام. را (نگا: بقره / . «أُحْکِمَتْ»: محکم و استوار و متقن و منظّم گردیده است. «ثُمَّ»: علاوه از آن. سپس. با توجّه به معنی اوّل بیانگر ترتیب اخباری، و با توجّه به معنی دوم، بیانگر ترتیب زمانی است. «فُصِّلَت»: شرح و بیان شده است. تدریجاً سوره سوره و آیه آیه برحسب وقائع و مصالح نازل شده است (نگا: إسراء /  فرقان / ). همچون گردنبند، درّ و گوهرهای دلائل توحید، احکام، مواعظ، قصص، صفات حق تعالی، و وعد و وعیدها در آن به رشته کشیده شده است و با الفاظ زیبا و معانی والا آراسته و پیراسته گشته است. «مِن لَّدُنْ»: از جانب. از سوی.

نسخهٔ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۵۲


ترجمه

الر، این کتابی است که آیاتش استحکام یافته؛ سپس تشریح شده و از نزد خداوند حکیم و آگاه (نازل گردیده) است!

الف، لام، را. كتابى است كه آيات آن استحكام يافته، سپس از جانب حكيمى آگاه توضيح داده شده است
الف، لام، راء. كتابى است كه آيات آن استحكام يافته، سپس از جانب حكيمى آگاه، به روشنى بيان شده است:
الر (اسرار این حرف نزد خدا و رسول است)، این قرآن کتابی است دارای آیاتی محکم که از جانب خدایی حکیم و آگاه به تفصیل و بسیار روشن بیان گردیده است.
الر ـ [این] کتابی [با عظمت] است که آیاتش [به صورت حقیقتی واحد] استواری واستحکام یافته، سپس از سوی حکیمی آگاه [در قالب سوره ها، آیه ها، حقایق اعتقادی، اخلاقی و عملی] تفصیل داده شده است.
الف، لام، را. كتابى است با آياتى استوار و روشن از جانب حكيمى آگاه.
الر الف لام راء کتابی است از سوی فرزانه‌ای آگاه که آیات آن استوار و روشن و شیواست‌
الف، لام، را. [اين‌] كتابى است كه آيتهاى آن از نزد دانايى با حكمت و آگاه استوار و پايدار گشته- كه به كتابى ديگر منسوخ نشود- و آنگاه به تفصيل بيان شده است،
الف. لام. را. (این قرآن) کتاب بزرگواری است که آیه‌های آن (توسّط خدا) منظّم و محکم گردیده است (و لذا تناقض و خلل و نسخی بدان راه ندارد) و نیز آیات آن از سوی خداوند (جهان) شرح و بیان شده است که هم حکیم است و هم آگاه (و کارهایش از روی کاردانی و فرزانگی انجام می‌پذیرد).
الر. (بگو:) «(این) کتابی است که آیات آن استحکام یافته، سپس از جانب حکیمی آگاه، مفصل و جداسازی شده است (تا)»
کتابی است که استوار شد آیتهای آن و سپس تفصیل داده شده است از نزد حکیمی دانا


سوره هود آیه ١ هود ٢
سوره : سوره هود
نزول : ٨ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٠
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«الر»: الف. لام. را (نگا: بقره / . «أُحْکِمَتْ»: محکم و استوار و متقن و منظّم گردیده است. «ثُمَّ»: علاوه از آن. سپس. با توجّه به معنی اوّل بیانگر ترتیب اخباری، و با توجّه به معنی دوم، بیانگر ترتیب زمانی است. «فُصِّلَت»: شرح و بیان شده است. تدریجاً سوره سوره و آیه آیه برحسب وقائع و مصالح نازل شده است (نگا: إسراء / فرقان / ). همچون گردنبند، درّ و گوهرهای دلائل توحید، احکام، مواعظ، قصص، صفات حق تعالی، و وعد و وعیدها در آن به رشته کشیده شده است و با الفاظ زیبا و معانی والا آراسته و پیراسته گشته است. «مِن لَّدُنْ»: از جانب. از سوی.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱- قرآن، کتابى باعظمت و داراى ساختارى بندبند به نام «آیه». کتب أُحکمت ءایته «کتاب» خبر براى مبتداى محذوف (ذلک) است و نکره آوردن آن براى تعظیم مى باشد; یعنى: ذلک الکتاب، کتابٌ عظیم الشأن .

۲- همه آیات قرآن و تعالیم آن متقن و از هر گونه خلل وبطلان پذیرى مبرّاست. کتب أُحکمت ءایته احکام (مصدر اُحکمت) به معناى اتقان است. بنابراین «اُحکمت آیاته» گویاى این است که: آیه هاى قرآن ،متقن است و هیچ خللى نداشته و بطلان در آنها راه ندارد.

۳- همه آیات قرآن، برخوردار از بیانى روشن و پیراسته از ابهام و پیچیدگى کتب أُحکمت ءایته ثم فصلت تفصیل (مصدر فصلت ) به معناى تبیین است. بنابراین «فصلت» گویاى این است که: آیه هاى قرآن، برخوردار از وضوح و روشنى است و در ارائه مقصود نه اجمالى دارد و نه تعقیدى.

۴- استوارى لفظ و معنا و نیز وضوح و روشنى مطالب، دو ویژگى شایسته براى هر کتاب کتب أُحکمت ءایته ثم فصلت

۵- گویایى و روشنى مطالب یک کتاب و نوشته، داراى اهمیتى خاص در دیدگاه قرآن کتب أُحکمت ءایته ثم فصلت ظاهر این است که «ثم» در آیه فوق، براى ترتیب و تراخى رتبى باشد نه تراخى زمانى. بر این اساس «ثم فصلت» دلالت بر این دارد که مبین و روشن بودن آیات، نسبت به اتقان آن، از اهمیت خاصى برخوردار است.

۶- کتابت قرآن، پس از نزول آن بر پیامبر(ص ) کتب أُحکمت ءایته اطلاق کتاب (نوشته و نگارش یافته) بر قرآن، یا بدان جهت است که آیه هاى آن، پس از نزول نوشته مى شده و یا توصیه اى است از جانب خدا که باید، به صورت کتاب درآید. در هر دوصورت، برداشت فوق استفاده مى شود.

۷- قرآن، کتابى است از ناحیه خداوند. کتب ... من لدن حکیم خبیر «من لدن ...» مى تواند هم قید براى «فصلت » و «اُحکمت» باشد و هم مى تواند قید براى کتاب گرفته شود. بنابراین آیه شریفه دلالت مى کند که قرآن از ناحیه خداوند حکیم و خبیر است و اتقان و تبیین آیاتش نیز از جانب اوست.

۸- خداوند، حکیم (کار دانى که امور را متقن بنا مى کند) و خبیر (آگاه) است. من لدن حکیم خبیر

۹-اتقان قرآن و روشنى آیه هاى آن، جلوه اى از حکیم و خبیر بودن خداوند است. کتب اُحکمت ءایته ثم فصلت من لدن حکیم خبیر

۱۰- آیات قرآن، دلیلى است متقن وروشن بر الهى بودن قرآن و درستى حقایق مطرح شده در آن.* کتب اُحکمت ءایته ثم فصلت من لدن حکیم خبیر کلمه «آیات» به معناى نشانه هاست. نامیده شدن بندهاى قرآن به این نام سپس توصیف آنها به اینکه از ناحیه خداى حکیم داناست، اشاره به این دارد که: جملات قرآن، آیت و نشانى بر الهى، حکیمانه و عالمانه بودن آنهاست. بنابراین آیه فوق را مى توان چنین معنا کرد: این قرآن، کتابى از ناحیه خداى حکیم و خبیر است و تک تک آیات آن، دلالت بر این مدعا دارد و این دلالت هم متقن است و هم واضح و روشن.

روایات و احادیث

۱۱- «عن سفیان بن سعید الثورى قال: قلت لجعفر بن محمد(ع)... یابن رسول الله ما معنى قول الله عزّوجل:«...الر...» قال:... الر فمعناه أنا الله الرؤف;[۱] سفیان بن سعید ثورى گوید:به جعفر بن محمد(ع) گفتم:... اى فرزند رسول خدا! معناى قول خداى عزوجل:«...الر...»چیست؟ فرمود:... معناى الر، أنا الله الرؤف است (یعنى الف رمز أنا و لام رمز الله و راء رمز رؤف مى باشد ) ».

۱۲- «عن أبى جعفر(ع) قال: إن حُیى بن أخطب و أخاه أبایاسر بن أخطب ونفراً من الیهود من أهل نجران أتوا رسول الله(ص) فقالوا له: ألیس فیما تذکر فیما أنزل الیک «الم»؟ قال:بلى ... ثم قال: (حُیى) لرسول الله(ص): هل مع هذا غیره؟ قال: نعم قال: هات قال: «الر» قال:... الألف واحد واللام ثلاثون والراء مأتان... فقال أبو جعفر(ع): ان هذه الأیات أنزلت منهنّ آیات محکمات هنّ أم الکتاب و أخر متشابهات وهى تجرى فى وجوه أخر على غیر ما تأول به حُیى و أبویاسر و أصحابه;[۲] از امام باقر(ع) روایت شده است که حُیى بن اخطب و برادرش ابویاسر و چند تن از یهود نجران نزد رسول خدا(ص) آمدند و گفتند: آیا در میان آنچه مى گویى بر تو نازل شده «الم» نیست؟ فرمود: چرا... آن گاه حُیىبه آن حضرت گفت: آیا غیر از «الم» نیزهست؟ فرمود: آرى گفت: بیاور، فرمود: «الر» گفت:... الف یک، لام سى و راء دویست...، امام باقر(ع) فرمود: آیات قرآن نازل شده در حالى که بخشى از آنها محکماتند که آنها اساس کتابند و بخشى دیگر متشابهات و این متشابهات راههاى تأویلى دارند غیر از آنچه حُیى و ابویاسر و یاران او تأویل کرده اند».

موضوعات مرتبط

  • اسماء و صفات: حکیم ۸، ۹; خبیر ۸، ۹
  • حروف مقطعه: مراد از حروف مقطعه ۱۱، ۱۲
  • خدا: نشانه هاى حکمت خدا ۹; نشانه هاى خبیر بودن خدا ۹
  • قرآن: آیات قرآن ۱; اتقان آیات قرآن ۲، ۹; تنزیه قرآن ۲; حقانیت آیات قرآن ۲; حقانیت تعالیم قرآن ۲; دلایل حقانیت قرآن ۱۰; دلایل وحیانیت قرآن ۱۰;ساختارقرآن ۱; عظمت قرآن ۱; کتابت قرآن ۶; متشابهات قرآن ۱۲; محکمات قرآن ۱۲; نزول قرآن ۶; نقش آیات قرآن ۱۰; وحیانیت قرآن ۷; وضوح آیات قرآن ۳، ۹; ویژگیهاى آیات قرآن ۲، ۳; ویژگیهاى قرآن۱، ۷
  • کتاب: اتقان کتاب ۴، ۵; وضوح کتاب ۴، ۵; ویژگیهاى کتاب ۴
  • کتب آسمانى: ۷

منابع

  1. معانى الأخبار، ص۲۲، ح ۱; نورالثقلین، ج ۲،ص۲۹۰،ح ۴.
  2. تفسیر قمى، ج ۱، ص ۲۲۳; بحارالأنوار، ج ۸۹، ص ۳۷۵، ح ۲.