۱۳٬۷۸۶
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۸ بخش۳۹: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←كلام معصومين عليه السلام در حسن ظن به برادر مسلمان وحمل كار او بر صحت
| خط ۱۰۸: | خط ۱۰۸: | ||
==كلام معصومين عليه السلام در حسن ظن به برادر مسلمان وحمل كار او بر صحت == | ==كلام معصومين عليه السلام در حسن ظن به برادر مسلمان وحمل كار او بر صحت == | ||
و در | و در عيون، به سند خود، از محمد بن يحيى بن ابى عباد، از عمويش روايت كرده كه گفت: روزى از حضرت رضا «عليه السلام» شنيدم كه شعرى مى خواند، با اين كه ايشان، خيلى كم شعر مى خواند و آن شعر اين بود: | ||
كُلّنَا نَأمل مداً فِى الأجَلِ * وَ المَنَايَا هُنّ آفَاتُ الأمَلِ | |||
لا يَغُرَنّكَ أبَاطِيلُ المُنى * و الزم القصد ودع عنك العلل | |||
كه خداى عزّوجلّ مى فرمايد | إنّمَا الدُّنيَا كَظِلّ زَائِل * حَلّ فِيهِ رَاكِبٌ ثُمّ رحل | ||
و در | |||
من پرسيدم: خدا عزّت امير را زياد كند، اين شعر از كيست؟ فرمود: از عراقى خودتان است. عرضه داشتم: من آن را از ابوالعتاهيه شنيده ام، كه براى خودش مى سرود. حضرت فرمود: اسم اصلی اش را ببر، و هيچ وقت او را به اين كنيه ياد مكن، كه خداى عزّوجلّ مى فرمايد: «وَ لا تَنَابَزُوا بِالألقَاب»، و شايد - صاحب اين شعر از اين اسم خوشش نيايد. | |||
و در كافى، به سند خود، از حسين بن مختار، از امام صادق «عليه السلام» روايت كرده كه فرمود: اميرالمؤمنين «صلوات اللّه عليه»، در يكى از كلماتش فرمود: همواره كار برادر مسلمانت را حمل بر صحت و بلكه بر بهترين وجهش كن، تا وقتى كه دليلى قطعى وظيفه ات را تغيير دهد، و دلت را از او برگرداند. و هرگز كلمه اى را كه از برادر مسلمانت مى شنوى، حمل بر بد مكن، مادام كه مى توانى محمل خيرى براى آن كلمه پيدا كنى. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۴۹۹ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۴۹۹ </center> | ||
و در نهج البلاغه فرموده : وقتى صلاح بر روزگار و اهل روزگار مسلط باشد، در چنين | و در نهج البلاغه فرموده: وقتى صلاح بر روزگار و اهل روزگار مسلط باشد، در چنين جوّى اگر يك نفر سوء ظنّى به كسى پيدا كرد كه از او خطایى نديده، نبايد آن ظنّ بد را از دل خود بپذيرد و اگر بپذيرد، ظلم كرده. و اگر فساد بر زمان و اهل زمان مسلط شد، در چنين جوّى اگر يك نفر نسبت به كسى حسن ظنّ پيدا كند، خود را فريب داده. | ||
مؤلف : اين دو روايت تعارضى با هم | مؤلف: اين دو روايت تعارضى با هم ندارد. براى اين كه روايت دومى، ناظر به خود ظنّ است، و روايت اولى، راجع به ترتيب اثر دادن عملى بر ظنّ است. | ||
<span id='link347'><span> | <span id='link347'><span> | ||
==چند روايت دال بر اينكه غيبت از زنا شديدتر است == | ==چند روايت دال بر اينكه غيبت از زنا شديدتر است == | ||
و در كتاب خصال از اسباط بن محمد به سندى كه به رسول اللّه (صلّى اللّه عليه و آله وسلّم ) دارد از آن جناب روايت كرده كه فرمود: غيبت از زنا شديدتر است . پرسيدند: يا رسول اللّه چرا چنين است ؟ فرمود: زناكار مى تواند توبه كند، و خدا هم توبه اش را بپذيرد، چون سر و كارش تنها با خدا است ، ولى مرتكب غيبت مى خواهد توبه كند، اما خدا توبه اش را نمى پذيرد مگر وقتى كه شخص غيبت شده از او درگذرد. | و در كتاب خصال از اسباط بن محمد به سندى كه به رسول اللّه (صلّى اللّه عليه و آله وسلّم ) دارد از آن جناب روايت كرده كه فرمود: غيبت از زنا شديدتر است . پرسيدند: يا رسول اللّه چرا چنين است ؟ فرمود: زناكار مى تواند توبه كند، و خدا هم توبه اش را بپذيرد، چون سر و كارش تنها با خدا است ، ولى مرتكب غيبت مى خواهد توبه كند، اما خدا توبه اش را نمى پذيرد مگر وقتى كه شخص غيبت شده از او درگذرد. | ||
