الصافات ١٤٨
ترجمه
| الصافات ١٤٧ | آیه ١٤٨ | الصافات ١٤٩ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلی حِینٍ»: (نگا: یونس / ). مدّت معیّن. یعنی فرا رسیدن اجل آنان و زمان مقدّر ایشان در حیات دنیوی.
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
فَلَوْ لاَ کَانَتْ قَرْيَةٌ آمَنَتْ... (۳)
وَ لَوْ أَنَ أَهْلَ الْقُرَى آمَنُوا... (۱) فَلَوْ لاَ کَانَتْ قَرْيَةٌ آمَنَتْ... (۵)
تفسیر
- آيات ۱۳۳ - ۱۴۸ سوره صافات
- مراد از اينكه فرمود: يونس به سوى كشتى فرار كرد اذا ابق الى الفلك المشحون
- معناى اينكه فرمود: اگر نبود اينكه يونس از سجين بود تا روز بعثت در شكم ماهى مىماند
- گفتارى پيرامون داستان يونس عليه السلام
- ۱ داستان آن جناب در قرآن كريم
- ۲ داستان او از ديدگاه اهل كتاب
- موارد اختلاف داستان يونس عليه السلام نزداهل كتاب ، با ظواهر آيات قرآن كريم
- رواياتى در ذيل آيات مربوط به داستان يونس عليه السلام
نکات آیه
۱ - تمامى قوم یونس، پس از رسالت و مأموریت مجدد آن حضرت به سوى آنان ایمان آوردند. (و أرسلنه ... ف-َامنوا فمتّعنهم إلى حین)
۲ - خداوند، پس از ایمان آوردن قوم یونس، آنان را از مواهب دنیوى تا پایان عمرشان بهره مند ساخت. (ف-َامنوا فمتّعنهم إلى حین) طبق گفته مفسران، مقصود از «إلى حین» فرا رسیدن اجل و عمر طبیعى آنان است.
۳ - ایمان قوم یونس، عامل بهره مند شدن آنان از موهبت هاى دنیوى (ف-َامنوا فمتّعنهم إلى حین)
۴ - بهره مند شدن از موهبت هاى دنیایى، از فواید و برکات ایمان و دین دارى (ف-َامنوا فمتّعنهم إلى حین)
۵ - ایمانِ ثمربخش قوم یونس و فرجام نیک آنان، مایه عبرت و موجب دلدارى به پیامبر(ص) و مؤمنان (ف-َامنوا فمتّعنهم إلى حین) برداشت یاد شده از آن جا است که آیه شریفه درصدد دلدارى به پیامبر(ص) و مؤمنانى است که در شرایط سخت و طاقت فرساى مکه قرار داشتند. در واقع این آیه، آنان را (همچون یونس(ع)) به ادامه رسالت الهى فرا مى خواند.
۶ - نقش تعیین کننده امت ها، در سرنوشت و سعادت و شقاوت خویش (إذ أبق إلى الفلک ... و أرسلنه ... ف-َامنوا فمتّعنهم إلى حین) برداشت یاد شده از آن جا است که قوم یونس، به علت ایمان نیاوردن به یونس(ع) مستوجب عذاب الهى شدند; ولى آنان پس از مأموریت مجدد آن حضرت، به او ایمان آوردند و در سایه آن، به مواهب دنیاى دست یافتند.
روایات و احادیث
۷ - «قال أبوعبیدة: قلت لأبى جعفر(ع) کم غاب یونس عن قومه حتّى رجع إلیهم بالنبوّة و الرسالة فآمنوا و صدّقوه قال: أربعة أسابیع ... إنّ العذاب أتاهم یوم الأربعاء فى النصف من شوّال و صرف عنهم من یومهم ذلک فانطلق یونس مغاضباً فمضى یوم الخمیس سبعة أیّام فى مسیره إلى البحر و سبعة أیّام فى بطن الحوت و سبعة أیّام تحت الشجرة بالعراء و سبعة أیّام فى رجوعه إلى قومه... ثمّ أتاهم فآمنوا به و صدّقوه و اتبعوه...;[۱] ابوعبیده گوید: به امام باقر(ع) گفتم: چه مدتى یونس از قوم خود دور شد و سپس با نبوت و رسالت به سوى آنان بازگشت و آنها به او ایمان آوردند و تصدیقش کردند؟ فرمود: چهار هفته ... همانا در روز چهارشنبه، در نیمه شوال عذاب بر آنان نازل شد و در همان روز عذاب از آنان برداشته شد. پس یونس با حالت غضب در روز پنج شنبه از آنان جدا شد و هفت روز در مسیرش تا دریا و هفت روز در شکم ماهى بود و هفت روز را در زیر درخت در سرزمین خشک و خالى و هفت روز را در راه بازگشت به سوى قومش گذراند... آن گاه به نزد آنان آمد و آنها به آن حضرت ایمان آورده و تصدیقش نمودند و از او پیروى کردند...».
موضوعات مرتبط
- امتها: عوامل مؤثر در سعادت امتها ۶; عوامل مؤثر در شقاوت امتها ۶; نقش امتها ۶
- امکانات: زمینه امکانات دنیوى ۴
- ایمان: آثار ایمان ۴، ۵; ایمان به یونس(ع) ۷
- دیندارى: آثار دیندارى ۴
- عبرت: عوامل عبرت ۵
- قوم یونس: آثار ایمان قوم یونس ۳; ایمان قوم یونس ۱، ۲، ۵، ۷; تاریخ قوم یونس ۲، ۳; حسن فرجام قوم یونس ۵; زمینه نعمتهاى قوم یونس ۳; عبرت از قوم یونس ۵; نعمتهاى قوم یونس ۲
- مؤمنان: عوامل دلدارى به مؤمنان ۵
- محمد(ص): عوامل دلدارى به محمد(ص) ۵
- نعمت: مشمولان نعمت ۲، ۳
- یونس(ع): بازگشت یونس(ع) ۷; قصه یونس(ع) ۱، ۷; نبوت یونس(ع) ۱
منابع
- ↑ تفسیر عیاشى، ج ۲، ص ۱۳۵، ح ۴۴; نورالثقلین، ج ۴، ص ۴۳۷، ح ۱۱۸.
