الشعراء ٩٨

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۷:۱۶ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

چون شما را با پروردگار عالمیان برابر می‌شمردیم!

|آن‌گاه كه شما [معبودان‌] را با پروردگار جهانيان برابر مى‌داشتيم
آنگاه كه شما را با پروردگار جهانيان برابر مى‌كرديم،
که شما (بتها) را مانند خدای عالمیان پرستش می‌کردیم.
که شما را با پروردگار جهانیان برابر و مساوی قرار می دادیم،
آنگاه كه شما را با پروردگار جهانيان برابر مى‌دانستيم.
چرا که شما را با پروردگار جهانیان برابر می‌شمردیم‌
آنگاه كه شما را با پروردگار جهانيان برابر مى‌داشتيم
آن زمان که ما شما (معبودان دروغین) را با پروردگار جهانیان (در عبادت و طاعت) برابر می‌دانستیم.
«چون شماها را با پروردگار جهانیان برابر می‌نمودیم.»
هنگامی که یکسان داشتیم شما را با پروردگار جهانیان‌


الشعراء ٩٧ آیه ٩٨ الشعراء ٩٩
سوره : سوره الشعراء
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٤
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«إِذْ»: زمانی که. ظرف زمان گمراهی است. یا (إِذْ) تعلیلیّه است (نگا: زخرف / ).

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - غیر خدا را همتاى او شمردن، گمراهیى بس آشکار است. (إن کنّا لفى ضلل مبین . إذ نسوّیکم بربّ العلمین) خطاب در «نسوّیکم» متوجه معبودهاى اهل شرک است. «تسویة» (مصدر «نسوّى») به معناى برابر کردن و همتا قرار دادن است.

۲ - هیچ چیز، قابل مقایسه و برابرى با پروردگار جهانیان نیست. (إن کنّا لفى ضلل مبین . إذ نسوّیکم بربّ العلمین)

۳ - شرک، عمده ترین گناه دوزخیان و ریشه همه تباهى ها (إن کنّا لفى ضلل مبین . إذ نسوّیکم بربّ العلمین) از این که دوزخیان گمراه، از میان همه تبه کارى هاى خود، تنها به گناه شرکشان پرداخته اند; احتمالاً بدین منظور باشد که شرک را بزرگ ترین خطاى خود شمرده و یا منشأ سایر خطاها دانسته اند.

۴ - ربوبیت گسترده خدا بر تمامى هستى، دلیل بى همتایى او (إن کنّا لفى ضلل مبین . إذ نسوّیکم بربّ العلمین) «عالمین» جمع «عالم» بوده و همراه با «ال»، مفید استغراق است. بنابراین «ربّ العالمین» دلالت دارد بر این که سراسر هستى، تحت ربوبیت خدا بوده و هر چه غیر خدا است، مربوب او مى باشد. نتیجه آن که خدا در ربوبیت، همتا ندارد.

۵ - جهان هستى، متشکل از عالم هاى گوناگون (العلمین)

۶ - همه عوالم هستى، تحت ربوبیت خداوند است. (ربّ العلمین)

۷ - جهان هستى، در حرکت به سوى رشد و کمال (ربّ العلمین) «ربّ» به معناى تربیت کردن است و «تربیت» ایجاد حالتى در شىء پس از حالت قبل است تا آن گاه که به تمام و کمال برسد (مفردات راغب). پس این معنا حکایت از حرکت تکاملى و رو به رشد دارد. برداشت یاد شده مبتنى بر این معنا است.

موضوعات مرتبط

  • آفرینش: تعدد عوالم آفرینش ۵; تکامل آفرینش ۷; مربى عوالم آفرینش ۶
  • توحید: توحید ذاتى ۲; دلایل توحید ۴
  • جهان بینى: جهان بینى توحیدى ۲
  • جهنمیان: مهمترین گناه جهنمیان ۳
  • خدا: بى نظیرى خدا ۲; دلایل بى نظیرى خدا ۴; ربوبیت خدا ۴; وسعت ربوبیت خدا ۶
  • شرک: آثار شرک ۱، ۳
  • قیاس: قیاس باطل ۲
  • گمراهى: موارد گمراهى ۱
  • گناه: منشأ گناه ۳

منابع