الشعراء ١١٨

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۵:۰۹ توسط 127.0.0.1 (بحث) (افزودن سال نزول)


ترجمه

اکنون میان من و آنها جدایی بیفکن؛ و مرا و مؤمنانی را که با من هستند رهایی بخش!»

پس ميان من و آنها فيصله ده، و من و مؤمنان همراه مرا نجات بخش
ميان من و آنان فيصله ده، و من و هر كس از مؤمنان را كه با من است نجات بخش.»
پس بین من و آنها حکم فرما و به ما گشایشی عطا کن، و من و مؤمنانی که با من همراهند از شر قوم نجات ده.
پس میان من و آنان چنانکه سزاوار است داوری کن و من و کسانی که از مؤمنان با من هستند از چنگ آنان نجات ده.
ميان من و آنها راهى برگشاى و مرا و مؤمنان همراه مرا رهايى بخش.
پس در میان من و ایشان، چنانکه باید و شاید، داوری کن و مرا و همراهان مؤمنم را رهایی ده‌
پس ميان من و آنان حكم كن، و مرا و مؤمنانى را كه با من‌اند رهايى بخش.
(اکنون که هیچ راهی برای هدایت این ستمگران باقی نمانده است و تمام تلاش و توانم بیفایده بوده است) میان من و اینان خودت داوری کن (و کافران و مشرکان را نابود فرما) و من و مؤمنانی را که با من هستند (از دست شکنجه و آزارشان) نجات بده.
«پس میان من و آنان راهکاری [:چاره‌ای] بگشای و من و هر آن کس از مؤمنان را که با من‌اند نجات بخش.»
پس بگشای میان من و ایشان گشایشی و برهانم و آنان را که با منند از مؤمنان‌


الشعراء ١١٧ آیه ١١٨ الشعراء ١١٩
سوره : سوره الشعراء
نزول : ٣ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٢
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«إِفْتَحْ»: داوری کن (نگا: اعراف / ). جدائی بیفکن. مراد قضاوت در میان اهل توحید و سایر کافران و مشرکان است، و حق و سزای هر گروهی را دادن و به مکافات یا مجازات رساندن است.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - نوح(ع) خواستار داورى و فیصله دادن به نزاع میان خود و قوم تکذیب گرش از درگاه خداوند (قال ربّ إنّ قومى کذّبون ... فافتح بینى و بینهم فتحًا) «فتح» (مصدر «افتح») معادل «فُتاحة» و به معناى حکم کردن و فیصله دادن است.

۲ - دعاى نوح به درگاه خدا، براى نجات خود و مؤمنان همراهش از شرّ قوم کفرپیشه خویش (ربّ إنّ قومى کذّبون ... نجّنى و من معى من المؤمنین) متعلق «نجّنى» حذف شده است و تقدیر آن «نجّنى و... من شرّهم» مى باشد.

۳ - ناامیدى شدید نوح(ع) از گرایش کافران قومش به ایمان و رنج عمیق وى از کفرورزى آنان (و نجّنى و من معى من المؤمنین) از این که نوح(ع) از پیشگاه خدا خواستار فیصله یافتن نزاع میان او و قومش شده است، نشان مى دهد که او دیگر هیچ گونه امیدى به گرویدن قومش به خود نداشته است.

۴ - شِکوه نوح(ع) به درگاه خدا از ستم قوم خویش، پس از اتمام حجت و به بن بست رسیدن همه راه هاى تبلیغى بود. (إن أنا إلاّ نذیر مبین ... إنّ قومى کذّبون ... فافتح بینى و بینهم فتحًا و نجّنى)

۵ - نوح(ع)، خواستار نزول عذاب بر کافران و نجات خود و مؤمنان از آن عذاب (فافتح بینى ... و نجّنى و من معى من المؤمنین)

۶ - تنها ایمان، ملاک پیوند و همراهى نمودن با پیامبران است. (و نجّنى و من معى من المؤمنین)

موضوعات مرتبط

  • انبیا: ملاک همنشینى با انبیا ۶
  • ایمان: آثار ایمان ۶
  • خدا: درخواست قضاوت خدا ۱
  • قوم نوح: درخواست عذاب قوم نوح ۵; درخواست نجات مؤمنان قوم نوح ۵; ظلم قوم نوح ۴; نجات از قوم نوح ۲; نفرین بر قوم نوح ۵; هدایت ناپذیرى قوم نوح ۴
  • مؤمنان: دعا براى نجات مؤمنان ۲
  • نوح(ع): اتمام حجت نوح(ع) ۴; دعاى نوح(ع) ۱، ۲; قصه نوح(ع) ۲، ۳، ۴، ۵; گلایه نوح(ع) ۴; نزاع نوح(ع) با قوم نوح ۱; نفرین نوح(ع) ۵; یأس نوح(ع)۳
  • یأس: یأس از ایمان قوم نوح ۳

منابع