أَبّا
از الکتاب
ریشه کلمه
- ابب (۱ بار)
به فتح همزه و تشديد باء، به معنى گياهان خودرو و چراگاهى است كه آماده چريدن حيوانات و يا جمع‌آورى گياهان باشد [۱] و در اصل معنى «آمادگى» را مىبخشد و از آن جا كه اين گونه چراگاهها آماده بهرهبردارى است، به آن «ابّ» گفته شده است. بعضى نيز گفتهاند منظور از «ابّ» ميوههايى است كه قابل خشك كردن و ذخيره كردن براى زمستان است، به مناسبت اين كه هميشه آماده بهرهبردارى است.
منابع
- ↑ جلالالدين سيوطى مىگويد: «ابّ» به زبان تازى گياهى است كه چهارپايان از آن تعليف مىكنند. «ترجمه الاتقان، ج 2/444 و 469.»
