نتایج جستجو

يا داوُدُ إِنَّا جَعَلْناكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ»، و قال حكاية عن موسى حين قال لهارون: «اخْلُفْنِي فِي قَوْمِي وَ أَصْلِحْ»، اذا استخلفه موسى فى قومه

لَهُمْ وَ لا هُمْ يُنْقَذُونَ (43) إِلاَّ رَحْمَةً مِنَّا وَ مَتاعاً إِلى‌ حِينٍ (44) وَ إِذا قِيلَ لَهُمُ اتَّقُوا ما بَيْنَ أَيْدِيكُمْ وَ ما خَلْفَكُمْ

‌است‌ ‌ يا ‌ بتوبه‌ تدارك‌ معاصي‌ ‌او‌ ‌شده‌ ‌ يا ‌ بمصايب‌ دنيوي‌ ‌ يا ‌ حين‌ الموت‌ ‌ يا ‌ ‌در‌ عالم‌ برزخ‌ ‌ يا ‌ روز قيامت‌ ‌به‌ شفاعت‌ شفعاء و مغفرت‌

قطعى مى گردد. از اينجا روشن مى شود كه بحث و نزاع در اينكه آيا اعمال مرتد تا حين مرگ باقى است و در هنگام مرگ حبط مى شود، يا از همان اول ارتداد حبط مى شود بحثى

ظاهر جمله : «و قلنا اهبطوا بعضكم لبعض عدو و لكم فى الارض مستقر و متاع الى حين »، و جمله «فيها تحيون ، و فيها تموتون ، و منها تخرجون »، الخ برمى آيد: كه

بامدادان. اوّل روز. «أَصِیلاً»: شامگاهان. آخر روز. فَسُبْحَانَ‌ اللَّهِ‌ حِينَ‌ تُمْسُونَ‌... (۱) إِنَ‌ الْمُسْلِمِينَ‌ وَ... (۰) وَ لَهُ‌ الْحَمْدُ فِي‌

لَهُمْ وَ لا هُمْ يُنْقَذُونَ (43) إِلاَّ رَحْمَةً مِنَّا وَ مَتاعاً إِلى‌ حِينٍ (44) وَ إِذا قِيلَ لَهُمُ اتَّقُوا ما بَيْنَ أَيْدِيكُمْ وَ ما خَلْفَكُمْ

حيوانات‌ باقي‌ نماند و زمين‌ قاعا صفصفا شد و نيز ميفرمايند ‌که‌ ‌هر‌ ظالمي‌ حين‌ موتش‌ ‌به‌ يكي‌ ‌از‌ ‌اينکه‌ سنگريزه‌ها مبتلا مي‌شود ‌که‌ مفاد (وَ ما هِي‌َ

إِلى‌ مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ (147) فَآمَنُوا فَمَتَّعْناهُمْ إِلى‌ حِينٍ (148) ترجمه‌ و همانا لوط از پيمبران است‌ هنگاميكه نجات داديم او و اهلش را

إِلى‌ مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ (147) فَآمَنُوا فَمَتَّعْناهُمْ إِلى‌ حِينٍ (148) ترجمه‌ و همانا لوط از پيمبران است‌ هنگاميكه نجات داديم او و اهلش را

كشته است حكم چيست؟ امام فرمود: اگر شهادت داده‏اند كه او مقتول را كشته و در حين ارتكاب داراى عقل بوده و ناراحتى روانى نداشته، او را قصاص ميكنند، و اگر تنها

طعام مى‌خوردند و گويند «متّكا» طعامى باشد كه در خوردن احتياج به كارد و در حين بريدن آن منحنى شده به چيزى تكيه كنند مانند گوشت و اقسام ميوه‌جات (بنابراين

جَهَنّم جِئْتَنَا حَاق حَبِط حَسَنا حَصِيد حَفِيظ حَق حَمِيد حَنِيذ حِجَارَة حِين خَاف خَالِدِين خَبِير خَلَق خَلَقَهُم خَيْر خِزْي خِيفَة دَابّة دَارِکُم

كَشَفنا عَنهُم‌ عَذاب‌َ الخِزي‌ِ فِي‌ الحَياةِ الدُّنيا وَ مَتَّعناهُم‌ إِلي‌ حِين‌ٍ» ‌از‌ ‌اينکه‌ ‌آيه‌ استفاده‌ مي‌شود ‌که‌ ‌اگر‌ ‌آنها‌ ‌هم‌ رفته‌ بودند

هنگام وقوع. مکان استقرار و جایگاه وقوع. وَ لَتَعْلَمُنَ‌ نَبَأَهُ‌ بَعْدَ حِينٍ‌ (۲) وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلاً مِنْ‌... (۱) محل نزول: این آیه در مکه

أَقرَب‌ُ (نحل‌ ‌آيه‌ 79) و ثالثا آثار قيامت‌ ‌از‌ مثوبات‌ و عقوبات‌ همان‌ حين‌ الموت‌ بلكه‌ قبل‌ الموت‌ ظاهر ميشود. ‌در‌ حديث‌ ‌است‌: «اذا مات‌ ‌إبن‌ آدم‌

‌است‌. (لا تَجأَرُوا اليَوم‌َ) بعضي‌ گفتند: مراد ‌از‌ اليوم‌ يوم دنيا ‌است‌ حين‌ نزول‌ البلاء جلد 13 - صفحه 426 ‌که‌ گفتند: (اذا جاء البلاء ضاق‌ الفضاء و

إِلى‌ مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ (147) فَآمَنُوا فَمَتَّعْناهُمْ إِلى‌ حِينٍ (148) ترجمه‌ و همانا لوط از پيمبران است‌ هنگاميكه نجات داديم او و اهلش را

كه امام است؟ آن وقت كه به او خبر رسد كه امام سابق او در گذشته يا از همان حين در گذشت او؟ مثل اين كه امام كاظم در بغداد فوت كرد و شما در مدينه بوديد؟ فرمود:

معينى آنان را از مواهب حيات و زندگى دنيا بهره مند ساختيم (فامنوا فمتعناهم الى حين ). البته ايمان اجمالى و توبه آنها قبلا بود، ولى ايمان آنها بطور تفصيل به خدا