نتایج جستجو

لِلْعَالَمِينَ‌ (۰) هُوَ الَّذِي‌ بَعَثَ‌ فِي‌... (۲) محل نزول: این آیه در مکه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. شأن نزول: «شیخ طوسی»

غير او از علماى يهود و نصارا باشد، هر چند كه در زمان نزول آيه ايمان نياورده باشند. اشكال اين وجه، اين است كه در اين صورت استدلال آيه به علم علماى اهل كتاب

روایت شده است که فرمود: شبى که رسول الله(ص) را[از مکه به مسجدالأقصى]بردند، آن حضرت نماز عشا و صبح را در مکه خواند». آیات خدا ۱۶، ۱۷: آیات آفاقى ۱۹ ارزشها ۸،

عَلَيْنا لَلْهُدى‌» «1» و از طريق آيات الهى، انبيا واوصيا عليهم السلام و علماى دين، تداوم مى‌يابد؛ «وَصَّلْنا لَهُمُ» وچنانچه منطقه‌اى به اين هدايت الهى

الرَّازِقِينَ (58) جلد 9 - صفحه 82 وَ الَّذِينَ هاجَرُوا: و آنانكه هجرت نمودند از مكه به مدينه و از ديار خود ببريدند، فِي سَبِيلِ اللَّهِ‌: در راه خدا، يعنى در

نعيم - در كتاب الدلائل - از ابى ايوب انصارى روايت كرده اند كه گفت: يكى از علماى يهود، نزد رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) آمد و عرض كرد: به من خبر ده

قريش افرادى را از مكّه به مدينه فرستادند تا ماجراى بعثت حضرت محمّد صلى الله عليه و آله و نشانه‌ى صداقت او را از علماى يهود بپرسند. علماى يهود به فرستادگان

و هفت. عدد حروف- يكصد و سه. ثواب تلاوت- در سوره و الشمس مذكور شد. تذكره- علماى اماميه متفقا برآنند كه سوره «الم نشرح» با «و الضحى» يك سوره است و بسم اللّه

آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص ۶۶. بخارى و عده اى از علماى عامه. کافى، ج ۴، ص ۲۸۹، ح ۱ ; نورالثقلین، ج ۱، ص ۱۹۳- ، ح ۶۹۷. کافى، ج ۴،

(و الذّاريات) سوره و الذّاريات: اين سوره مباركه در مكه معظمه نازل شد. عدد آيات: شصت آيه به اجماع علماى امت. عدد كلمات: سيصد و بيست. عدد حروف: هزار و دويست

فرمان جهاد در آيه‌ى بعد است. در كتاب «فضائل الصحابه» از حافظ ابونعيم، از علماى اهل‌سنّت آمده است: مراد از «مؤمنان» در اين آيه، على‌ابن‌ابى‌طالب عليهما السلام

اللّه تعبّدا و رقّا لا اله الا اللّه ايمانا و تصديقا و صدقا» «4». تتمه- نزد علماى اماميه رضوان اللّه عليهم، مراد، امر است به سجده كردن، وقت تمام شدن قرائت

شأن و نزولى در صفحه ۵۶۴ به تناسب ذکر شده است). در مسند احمد و دیگران از علماى عامه از حرث بن ضرار الخزامى موضوع ولید را به طریق دیگرى که حرث نیز در آن

بيرون آمدن از عهده واجبات و مستعد شدن به درك مثوبات و اين بهتر باشد. و از علماى عظام منقول است كه: (ليس فى الزجر عن التفريط فى حقوق اللّه آية اعظم من هذه

فاطمه بنت حضرت محمد صلّى اللّه عليه و آله و سلّم. «1» تتمه: زمخشرى كه از علماى عامه است، در كشّاف ذكر نموده كه در طى اين دو، تمثيل است به حفصه و عايشه كه

اينهمه مراعات حسن نظم و ترتيب در انزال قرآن از طرف خداوند منّان قلوب مشركين مكّه بايمان معطوف نشد ولى از اهل كتاب آنانكه در كتب سماوى اوصاف پيغمبر خاتم و

ايشان را به چيزى. و متعه به وسع مرد است كه شرح آن در سوره بقره ذكر شده. نزد علماى اماميه وجوب متعه در عقدى است كه ذكر مهر نشده باشد نه عقدى كه فرض مهر شده،

پاهاشان و گويد بچشيد آنچه را بوديد كه ميكرديد. تفسير يكى از توقعات بيجاى كفار مكه از پيغمبر صلى اللّه عليه و اله آن بود كه هر روز تقاضاى معجزه‌اى مينمودند بدلخواه

بَعْضُنا بَعْضاً أَرْباباً» چيست؟ پيامبر صلى الله عليه و آله فرمودند: آيا علماى شما احكام خدا را تغيير نمى‌دادند؟ گفت: چرا! فرمودند: پيروى از عالمى كه قانون

ورثه ندادند، ظرف سيمين بود به وزن سيصد درم. ترمذى در صحيح خود و ديگران از علماى عامه از ابن عباس و از تميم‌دارى نقل كنند و گويند: متاع مسروقه جامى بود از