نتایج جستجو

زدن» است، و ریشه اصلى آن کلمه «طیر» به معناى «پرنده» مى باشد، و از آنجا که عرب، فال بد را غالباً به وسیله پرندگان مى زد: «گاهى صدا کردن کلاغ را به فال بد

گاهى که رطب از شاخه درخت نخل سقوط مى کند و هسته از درون آن به خارج مى پرد، عرب، از این معنا تعبیر به «فَسَقَتِ النَّواةُ» مى کند; سپس به تمام کسانى که لباس

و خنک، و اشک غم و حسرت داغ و سوزان است، تعبیر به «قُرَّةِ أَعْیُن» در لغت عرب، به معناى چیزى است که مایه خنک شدن چشم انسان، مى گردد، یعنى اشک شوق را از

طور پنهانى در چیزى نفوذ مى کند، و این که به قتل هاى مخفى و ترور در ادبیات عرب «غیلة» گفته مى شود، از همین نظر است. غول‌ (۱ بار) [صافات:47]. آيه در وصف شراب

باد سوزانى است که گویى در تمام روزنه هاى پوست بدن انسان نفوذ مى کند; زیرا عرب به سوراخهاى بسیار ریز پوست بدن، «مَسْأَم»، مى گوید و سموم نیز به همین مناسبت

آیات شامل این کلمه «رَجْع» از مادّه «رجوع» به معناى بازگشت است، و عرب به باران، «رجع» مى گوید، زیرا آبى که از زمین و دریاها برخاسته، از طریق ابرها و باران

آیات شامل این کلمه تعبیر به «انتقام» از مادّه «نَقَم» از نظر لغت عرب به معناى «مجازات کردن» است; هر چند مفهوم «تشفّى قلب» (فرونشاندن سوز درون) در مفهوم

گاهى که رطب از شاخه درخت نخل سقوط مى کند و هسته از درون آن به خارج مى پرد، عرب، از این معنا تعبیر به «فَسَقَتِ النَّواةُ» مى کند; سپس به تمام کسانى که لباس

نظر مى کردند. «بحیره» از مادّه «بحر» به معناى وسعت و گسترش است، و این که عرب دریا را بحر مى گوید، به خاطر وسعت آن است. و این که «بحیره» را به این نام مى

صاحبان است و «بَقِیَّة» به معناى باقیمانده است و معمولاً این تعبیر، در لغت عرب به معناى «أُولُوا الْفَضل» (صاحبان فضیلت و شخصیت و نیکان و پاکان) گفته مى

سفید کردن است و گاهى به هر چیز سفید نیز اطلاق مى شود و لذا غذاهاى سفید را عرب «حوارى» مى گوید; و حوریان بهشتى را نیز به این جهت «حورى» مى گویند که سفید

نیز «اسرار» را در اینجا به معناى «اظهار کرده» گفته اند: این واژه، در لغت عرب در دو معناى متضاد استعمال مى شود، و نظیر آن نیز کم نیست; ولى، با توجّه به

لغت عرب با آنچه در فارسى امروز از آن مى فهمیم تفاوت بسیار دارد «در فارسى امروز مکر» به نقشه هاى شیطانى و زیان بخش گفته مى شود، در حالى که در لغت عرب هر

یک نقطه که آن هم غالباً نشانه وحشت است، تفسیر کرده اند; و شواهدى از اشعار عرب بر این معنا که برق زدن چشم، به معناى تحیر است آورده اند، ولى تفسیر اول مناسب

بعضى گفته اند که «حطب» (بر وزن سبب) که به معناى هیزم مى باشد در لغات مختلف عرب، تلفظ هاى متفاوتى دارد; بعضى از قبائل آن را «حصب» و بعضى دیگر «خضب» مى نامند

اندوه بر گذشته، گویى پرده هاى جهل کنار رفته، این تعبیر به کار مى رود. ولى عرب هنگامى که زیاد متأثر شود خودِ «حسرت» را مخاطب قرار داده و مى گوید: «یا حَسْرَتَنَا»

منات در جاهلیت ۴ خدا: دعوتهاى خدا ۲; سرزنشهاى خدا ۱ شرک: پوچى شرک ۲ عرب: بتهاى عرب ۴ مشرکان: دعوت از مشرکان ۲ مشرکان مکه: بت پرستى مشرکان مکه ۱; سرزنش

گفتگوهاى شبانه گاه در سایه ماهتاب انجام مى شود ـ چنان که نقل کرده اند مشرکان عرب شب هاى ماهتابى در اطراف کعبه جمع مى شدند و بر ضد پیامبر(صلى الله علیه وآله)

تعبیر در مورد شکم هاى گرسنه، گردوى پوک و ستارگان خالى از باران گفته شده است (عرب جاهلى معتقد بود که هر ستاره اى در افق ظاهر مى شود بارانى همراه دارد). خوى‌

آیات شامل این کلمه «تقلّب» گر چه در لغت عرب به معناى هرگونه رفت و آمد است، ولى در این گونه موارد ـ همانگونه که بسیارى از مفسران گفته اند و در بعضى از روایات