نتایج جستجو

جاهلیت لا اله الّا اللّه مى گفتند: اینان عبارت بودند از زید بن عمرو بن نفیل و ابوذر غفارى و سلمان فارسى. Tabber requires Javascript to function. آيات ۱۱ - ۲۰

(۰) شأن نزول آیات ۲ تا ۴: این آیات درباره امیرالمومنین على علیه‌السلام و ابوذر و سلمان فارسی و مقداد نازل شده است. Tabber requires Javascript to function

مُتَقابِلِينَ» «6» 6. همسران زيبا: «كَأَمْثالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ» «7» ابوذر از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله نقل مى‌كند كه خداوند يكصد و بيست و چهار

سعادت و رستگارى و اگر دور از قرآن باشد، شقاوت و بدبختى براى او رقم مى‌خورد. ابوذر مى‌گويد: به رسول خدا عرضه داشتم آيا شب قدر در عهد انبيا بوده و امر بر آنان

فَرِحَ‌ الْمُخَلَّفُونَ‌... (۱) ثُمَ‌ صُبُّوا فَوْقَ‌ رَأْسِهِ‌ مِنْ‌... (۴) ابوذر غفارى با تأکید به سوگند درباره صدق گفتار خویش گوید: این آیه درباره مؤمنین

كرده بود. چون ابوذر ايشان را ديد، از رفتن به سوى ايشان باز گرديد، و سخن ايشان را نبريد. جبرئيل عليه السلام عرض كرد كه: يا محمد! اينك، ابوذر بود كه به ما

خواهد اجزاء را منحصر در آن سه جزء كند. و در همان كتاب است كه ابن مردويه از ابوذر روايت كرده كه گفت: رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) فرمود براى جهنم درى

جاهلیت لا اله الّا اللّه مى گفتند: اینان عبارت بودند از زید بن عمرو بن نفیل و ابوذر غفارى و سلمان فارسى. Tabber requires Javascript to function. آيات ۱۱ - ۲۰

منافقان در همان اقليتى بودند كه دور حضرت على جمع شده بودند؟!! نظير سلمان، ابوذر، مقداد و ...، در حالى كه هيچ كس اين افراد را منافق ندانسته است، يا منافقان،

دست بلند كردن در حال دعا كه سيره پيامبر اسلام بوده است سفارشات رسول خدا به ابوذر و توضيح برخى از جملات آن اشاره به رابطه دعا با اسباب عادى در فرمايش پيامبر(ص

شده و جز على بن ابى‌طالب و حسن و حسین و فاطمه علیهم‌السلام و نیز سلمان و ابوذر و مقداد و صهیب بقیه به طرف کاروان تجارت مزبور شتافتند و پیامبر را در نماز

فقل خیرهما و أبرّهما و إذا سئل أى المرأتین تزوّج، فقل الصغرى منهما...; از ابوذر روایت شده که گفت: رسول خدا(ص) فرمود: اگر از تو سؤال شود که موسى(ع) کدام یک

روايت كرده كه رسولخدا به ابوذر فرمود: اى اباذر مى خواهى كلماتى به تو بياموزم كه خداى عزوجل به وسيله آنها به تو سود رساند؟ ابوذر مى گويد گفتم : بله يا رسول

حكم، از موسى بن بكر، از امام موسى كاظم عليه السلام روايت است كه فرمود: «ابوذر گفت كه: خدا دنيا را از جانب من مذمّت جزا دهد، بعد از دو گرده از نان جو كه

مى‌خوانيم: «كان اكثر عبادة ابى ذر التفكر و الاعتبار» «5»، بيشترين عبادتِ ابوذر، انديشيدن و عبرت آموختن بود. نه مِهر الهى در انحصار محاسبات ما است، «يَرْزُقْهُ

آن حضرت فرمود: «مراد از اين ره نموده شدگان، حمزه و جعفر و عبيده و سلمان و ابوذر و مقداد بن اسود و عمّارند كه راه نموده شدند به امير المؤمنين عليه السلام»

از مثنّى، از ابوبصير، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه فرمود: «ابوذر در خطبه خويش مى‏گفت كه: اى جوينده علم! گويا چيزى از دنيا هيچ نبوده، مگر آن‏چه

تازه راه عذر خواهى و توبه و رسيدن به عفو و بخشش را نيز به روى او بگشايد. ابوذر مى گويد: صادق مصدق (يعنى پيامبر) فرمود: ان الله تعالى تفسير نمونه جلد ۶ صفحه

همراه ابوذر كنار خانه كعبه آمدم او دست در حلقه در خانه كرد و صدا زد منم ابوذر غفارى ، هر كس مرا نمى شناسد بشناسد. من همان جندب هستم (نام اصلى ابوذر جندب

اللّه عليه و آله و سلّم» روايت كرده. و در خصال، از عتبة بن عَمرو ليثى، از ابوذر روايت كرده كه در ضمن حديثى گفت: از رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم»