نتایج جستجو

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... [نور:50] حيف به معنى ميل در حكم است (مفردات) كه آن را حكم جور گويند. «حاف عليه حيفاً: جارو

بعد از مطالعه كتاب «ساختمان آينده انسان»، باز كردم و از آن استفاده نمودم، حيف كه اينگونه مسائل هر قدر تحقيق شود باز به طور كلى از ابهام خارج نمى‏شويم، در

«محص» به معناى رهایى از عیب و یا ناراحتى است. و از مادّه «حَیْص» (بر وزن حیف) به معناى بازگشت و عدول و کناره گیرى کردن از چیزى است، و از آنجا که «مَحِیص»،

بعد از مطالعه كتاب «ساختمان آينده انسان»، باز كردم و از آن استفاده نمودم، حيف كه اينگونه مسائل هر قدر تحقيق شود باز به طور كلى از ابهام خارج نمى‏شويم، در

بعد از مطالعه كتاب «ساختمان آينده انسان»، باز كردم و از آن استفاده نمودم، حيف كه اينگونه مسائل هر قدر تحقيق شود باز به طور كلى از ابهام خارج نمى‏شويم، در

بعد از مطالعه كتاب «ساختمان آينده انسان»، باز كردم و از آن استفاده نمودم، حيف كه اينگونه مسائل هر قدر تحقيق شود باز به طور كلى از ابهام خارج نمى‏شويم، در

بعد از مطالعه كتاب «ساختمان آينده انسان»، باز كردم و از آن استفاده نمودم، حيف كه اينگونه مسائل هر قدر تحقيق شود باز به طور كلى از ابهام خارج نمى‏شويم، در

مصالح يتيمان مراعات شود. «إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ» 8- تصرّف نابجا و حيف و ميل اموال يتيمان، ممنوع است. لا تَقْرَبُوا ... إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ‌

باز ماند، بعضی که در قضاوت و داوری، عجول بودند گفتند: حیف از آن سابقه درخشان، با این آلودگی! و صد حیف از آن دودمان پاکی که این گونه بد نام شد. «گفتند: ای

زندگی خود یافتید اموالشان را به آنها باز دهید، و به اسراف و عجله مال آنها را حیف و میل مکنید بدین اندیشه که مبادا بزرگ شوند (و اموالشان را از شما بگیرند).

گاهى كند و همه‌ى اين تغييرها و تنوّع‌ها براى تذكّر و شكرگزارى است، امّا صد حيف كه ... و ممكن است مراد از جمله‌ى‌ «صَرَّفْناهُ بَيْنَهُمْ» تكرار و بيان نقل‌هاى

امكانات نداشته باشد، قدرت انجام كارى را ندارد واگر مكين باشد امّا امين نباشد، حيف و ميل بيت‌المال مى‌كند. چنانكه حضرت على عليه السلام خطاب به مالك اشتر استاندار

برادران دينى شما هستند و مخلوط شدن اموال آنان با زندگى شما، در صورتى كه هدف، حيف و ميل اموال آنها نباشد مانعى ندارد و بدانيد خداوند مفسد را از مصلح باز مى‌شناسد

در ميان مردم بيشتر از فعل است، و آنكس كه عادت خود را راسخ گرداند كه در قول حيف و ميل نكند، در فعل نيز تجويز نخواهد كرد، و اين از اوامر بليغه است كه با وجود

بزرگوار پيامبر، در اعتراض به زراندوزى‌هاى معاويه و عثمان و عمّال حكومت و حيف و ميل اموال عمومى، صبح و شام اين آيه را با صداى بلند در برابر معاويه و سپس

را در ميان مردم تقسيم كند، و به هر يك آن مقدارى كه استحقاق دارد بدهد، و از حيف و ميل جلوگيرى نمايد. و خود درخواست خويش را چنين تعليل كرد كه من حفيظ و عليم

براى «اجعلنى...»است. ۴- یوسف(ع) بر حفظ ذخایر مالى و حراست انبارهاى غذایى از حیف و میل شدن ، توانا بود. (اجعلنى على خزائن الأرض إنى حفیظ علیم) ۵- یوسف(ع) بر

آن معنايى است كه از تدبّر و دقّت در كلام خداى تعالى به دست مى آيد. آن وقت حيف نيست اين معارف و معانى لطيف را حمل بر استعاره شعرى نموده، يا آن را مجاز بدانيم

كنيم، به اين خاصه بر خواهد خورد، و نمونه هایى از آن را خواهد ديد. اما حيف و صد حيف كه اين روش و اين طريقه از تفسير، از صدر اسلام متروك ماند و اگر از همان

يُغَيِّرَ اَلْوَصِيَّةَ إِذَا لَمْ يَكُنْ بِالْمَعْرُوفِ وَ كَانَ فِيهَا حَيْفٌ وَ يَرُدَّهَا إِلَى اَلْمَعْرُوفِ‏ لِقَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَمَنْ خََافَ