روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۷۰۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و سيل الصادق ع :

أَيْنَ أَرَادَ إِبْرَاهِيمُ ع‏ أَنْ يَذْبَحَ اِبْنَهُ فَقَالَ عَلَى‏ اَلْجَمْرَةِ اَلْوُسْطَى‏ وَ لَمَّا أَرَادَ إِبْرَاهِيمُ ع‏ أَنْ يَذْبَحَ اِبْنَهُ ص قَلَّبَ‏ جَبْرَئِيلُ ع‏ اَلْمُدْيَةَ وَ اِجْتَرَّ اَلْكَبْشَ مِنْ قِبَلِ ثَبِيرٍ وَ اِجْتَرَّ اَلْغُلاَمَ مِنْ تَحْتِهِ وَ وَضَعَ اَلْكَبْشَ مَكَانَ اَلْغُلاَمِ وَ نُودِيَ مِنْ مَيْسَرَةِ مَسْجِدِ اَلْخَيْفِ‏ أَنْ يََا إِبْرََاهِيمُ‏ `قَدْ صَدَّقْتَ اَلرُّؤْيََا إِنََّا كَذََلِكَ نَجْزِي اَلْمُحْسِنِينَ `إِنَّ هََذََا لَهُوَ اَلْبَلاََءُ اَلْمُبِينُ `وَ فَدَيْنََاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ‏ يَعْنِي بِكَبْشٍ أَمْلَحَ يَمْشِي فِي سَوَادٍ وَ يَأْكُلُ فِي سَوَادٍ وَ يَنْظُرُ فِي سَوَادٍ وَ يَبْعَرُ فِي سَوَادٍ وَ يَبُولُ فِي سَوَادٍ أَقْرَنَ فَحْلٍ وَ كَانَ يَرْتَعُ فِي رِيَاضِ‏ اَلْجَنَّةِ أَرْبَعِينَ عَاماً

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۷۳

و از امام صادق عليه السّلام پرسيدند كه ابراهيم عليه السّلام در كجا اراده كرد تا پسرش را ذبح كند؟ امام فرمود: در جمره وسطى. و چون ابراهيم تصميم گرفت تا پسرش را صلّى اللَّه عليهما ذبح كند، جبرئيل عليه السّلام كارد را بگرداند، و قوچ را از طرف ثبير (نام كوهى است در مكّه) بدان سوى كشيد، و پسر را از زيردست ابراهيم برآورد، و قوچ را بجاى پسر قرار داد، و از طرف مسجد خيف ابراهيم را ندا دادند: كه اى ابراهيم براستى كه آن رؤيا را تحقّق بخشيدى، زيرا كه ما نيكوكاران را چنين پاداش مى‏دهيم، براستى كه اين آزمايش كه ما ابراهيم و فرزندش را با آن آزموديم هر آينه آزمايشى است كه حقيقت ايمان آن دو را آشكار ساخت، و ما او را به وسيله مذبوحى عظيم نجات داديم، يعنى با فرستادن قوچى ابلق، و يا آنكه در سرزمين سبز و علفزار ميرفته و در علفزار مى‏چريده و هميشه بعلفزار چشم مى‏گشوده و در همان جا سرگين و بول ميريخته (كنايه از اينكه در محلّ بسيار مناسب پرورش يافته و فربه گشته) و شاخدار و نر بوده، و در باغهاى بهشت چهل سال چريده بوده است.نويسنده اين كتاب رضى اللَّه عنه- گويد: خوش نداشتم كه اين كتاب را با ذكر داستانها بدرازا كشم زيرا قصد من از تأليف اين كتاب ايراد نكته‏هائى بود، و من داستانها را بطور مشروح در كتاب النّبوّة ذكر كرده‏ام.