روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۲۶۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ الْمَوَاضِعِ الَّتِي تَجُوزُ الصَّلَاةُ فِيهَا وَ الْمَوَاضِعِ الَّتِي لَا تَجُوزُ فِيهَا

قال النبي ص :

أُعْطِيتُ خَمْساً لَمْ يُعْطَهَا أَحَدٌ قَبْلِي جُعِلَتْ لِيَ‏ اَلْأَرْضُ مَسْجِداً وَ طَهُوراً وَ نُصِرْتُ بِالرُّعْبِ وَ أُحِلَّ لِيَ اَلْمَغْنَمُ‏ وَ أُعْطِيتُ جَوَامِعَ اَلْكَلِمِ‏ وَ أُعْطِيتُ اَلشَّفَاعَةَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۶۱

رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: بمن پنج چيز عطا شده كه پيش از من بهيچ كس ديگر عطا نشده است (يا خداوند متعال مرا پنج چيز كرامت فرموده كه پيش از من بهيچ كس ديگر آنها را كرامت نفرموده است) اوّل آنكه همه زمين را براى‏ من و امّتم نمازگاه و پاكى آفرين قرار داده است (شايد منظور اينست كه روى زمين براى پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و امّت آن حضرت همه جايش در حكم مسجد باشد يعنى ثواب نماز در هر جاى زمين كه خوانده شود همانند نمازيست كه امّتهاى گذشته در مسجد بجا مى‏آورده‏اند يا ممكنست منظور اين باشد كه امّتهاى گذشته بايد نماز را در مكان خاصّى بجا آورند نه در هر مكان كه خود بخواهند يا امكان داشته باشد، مثلا: يهود بايد عبادات خود را لزوما در كنيسه و بيعه بجا آورند و ممكنست مراد از مسجد محلّ نهادن پيشانى بر خاك يا آنچه غير مأكول كه از زمين بيرون مى‏آيد باشد كه در امم ديگر غير از اينست و منظور از پاكسازى و پاكى آفرينى زمين ظاهرا همان خاصيّت پاك‏كنندگى خاك بعنوان جايگزين آب در طهور باشد يا خاك و سنگ كه بر آنها تيمّم ميتوان كرد و امثال آنها و خدا بهتر ميداند). دوّم آنكه با رعب و وحشت (كه در دل دشمنان ايجاد مى‏شود) نصرت و يارى يافتم، سوّم آنكه غنيمت بدست آمده از كافران بر من حلال گشت (ظاهرا براى پيامبران سابق باين صورت حلال نبوده است چون در تاريخ غالبا مشاهده ميكنيم كه بجاى جمع آوردن غنائم آن را ميسوزانيده‏اند). چهارم آنكه مرا جوامع سخنان نغز و حكمت آميز (كه قرآن است) كرامت شد. پنجم آنكه خداوند تعالى مرا اجازه شفاعت فرمود. و خواندن نماز در هر جاى زمين جايزست جز مواضع بخصوصى كه از نماز در آنجا نهى شده است.