روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۹۰۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ غُسْلِ الْمَيِّت

و قال امير المومنين ع :

إِنَ‏ اَلْمُؤْمِنَ‏ إِذَا حَضَرَهُ اَلْمَوْتُ وَثَّقَهُ‏ مَلَكُ‏ اَلْمَوْتِ‏ فَلَوْ لاَ ذَلِكَ لَمْ يَسْتَقِرَّ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۸۹

امير المؤمنين عليه السّلام فرمود: همانا هنگامى كه مرگ مؤمن فرا رسد ملك الموت او را محكم ميبندد. (با بشارت به وعده‏هاى الهى و جايگاهش را در بهشت باو نمودن، و يا او را به عاقبت نكويش بشارت دادن و يا شايد با ديدن ملك الموت كه خود پيش درآمد دنياى بزرگتريست بر جاى خود ميخكوب مى‏شود و شايد هم اعتبارات ديگر) كه اگر چنين نكند او آرام نگيرد. و هيچ كس نيست كه مرگ فرا پيش او آيد مگر آنكه پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و ائمّه معصومين عليهم السّلام همگى با جسد مثالى برايش مجسم شوند بنحوى كه آنان را ميبيند، پس اگر مؤمن باشد آنان را چنان ميبيند كه دوستشان دارد، و اگر مؤمن نباشد ايشان را بدان صورت ميبيند كه دوستشان ندارد و دشمن دارد و خداوند تبارك و تعالى ميفرمايد: فَلَوْ لا إِذا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ وَ أَنْتُمْ حِينَئِذٍ تَنْظُرُونَ وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْكُمْ وَ لكِنْ لا تُبْصِرُونَ‏ يعنى: پس چرا آنگاه كه جان بگلويش رسد روح او را باو باز نميگردانيد (اگر قدرت داريد) در صورتى كه در همان حال شما باو مينگريد، و ما در همه حال باو نزديكتر از شمائيم و ليكن شما نميبينيد. الواقعه: ۸۳ الى ۸۵. يكى از شرح‏كنندگان كتاب گفته: «بايد توجّه داشت كه اين آيه مباركه از متشابهات آيات قرآنى است يعنى تأويل آن را جز خداوند تبارك و تعالى و رسول خدا (ص) و اهل بيت او عليهم السّلام حقّا هيچ كس نميداند و اخبار عديده باشارت و صراحت در تأويل اين آيه مباركه ذكر كرده است كه متأسفانه اين مقام را حوصله آن مقال نيست».