نتایج جستجو

چيزى مى‏بيند. گفتند: بلكه افترا گفته و از خودش بسته و جعل كرده است. ولى چون دروغ بستن نيز تدبير و فكر لازم دارد از آن هم ترقى كرده گفتند: شاعر است و از روى

پس هر كه بر خدا دروغ بندد از ستمكاران است. سپس هر آن کس که بعد از آن، بر خداوند دروغ بندد، از ستمکاران است‌ پس هر كس از اين پس بر خدا دروغ سازد آنانند ستمكاران

«أَفّاک» از مادّه «افک» (بر وزن پلک) به معناى دروغ بزرگ است. بنابراین، «أَفّاک» به معناى کسى است که فراوان دروغ هاى بزرگ مى گوید. افک‌ (۲۷ بار) وَ أَثِيم تَنَزّل

بهشتیان و دروغ ۷; بهشتیان و سخن لغو ۵، ۶، ۷; تنزیه بهشتیان ۶; گفتگوى بهشتیان ۵ تهمت: تنزیه از تهمت ۶ دروغ: اجتناب از استماع دروغ ۴; تنزیه از دروغ ۶; ناپسندى

ساختگى و دروغین نیز به کار مى رود، منتها دروغ هایى که حساب شده است و با مطالعه ساخته مى شود. اما به «خلق و اختلاق» و دروغ هاى بى حساب، و به اصطلاح شاخدار «خرق

كه بر پروردگارشان دروغ بستند. هان، لعنت خدا بر ظالمان باد و چه كسى ستمكارتر از آن كس است كه بر خدا دروغ بندد؟ آنان بر پروردگارشان دروغ عرضه مى‌شوند، و گواهان

بدانند، بر زبان دروغ می‌رانند). تنها کسانی دروغ‌پردازی می‌کنند که به آیات خدا ایمان نمی‌آورند و ایشان خودشان دروغگویانند. جز این نیست که دروغ را آنان بندند

آنها نه از شما هستند و نه از آنان! سوگند دروغ یاد می‌کنند (که از شما هستند) در حالی که خودشان می‌دانند (دروغ نمی‌گویند)! |آيا نديدى كسانى را كه قومى را

کسانی را که بر خدا دروغ بستند می‌بینی که صورتهایشان سیاه است؛ آیا در جهنّم جایگاهی برای متکبّران نیست؟! |و روز قيامت كسانى را كه بر خدا دروغ بستند مى‌بينى روهايشان

راستگو است. بعضى گفته اند: به معناى کسى است که هرگز دروغ نمى گوید، و یا بالاتر از آن توانایى بر دروغ گفتن ندارد، چون در تمام عمر عادت به راستگوئى کرده است

راستگو است. بعضى گفته اند: به معناى کسى است که هرگز دروغ نمى گوید، و یا بالاتر از آن توانایى بر دروغ گفتن ندارد، چون در تمام عمر عادت به راستگوئى کرده است

خدا دروغ مبنديد كه شما را به عذابى [سخت‌] هلاك مى‌كند، و هر كه دروغ بندد نوميد مى‌گردد.» موسی ساحران را گفت: وای بر شما! زنهار بر خدا (به سحر) دروغ مبندید

آن کس که بر خدا دروغ بسته در حالی که دعوت به اسلام می‌شود؟! خداوند گروه ستمکاران را هدایت نمی‌کند! و كيست ستمكارتر از آن كس كه بر خدا دروغ ببندد در حالى

|و كسانى‌اند كه گواهى دروغ نمى‌دهند و چون بر ناپسندى بگذرند كريمانه عبور مى‌كنند [و آلوده نمى‌شوند] و كسانى‌اند كه گواهى دروغ نمى‌دهند؛ و چون بر لغو بگذرند

از آن كه بر خدا دروغ مى‌بندد، يا آيات او را دروغ مى‌انگارد؟ هر آينه مجرمان رستگار نشوند. بدین‌سان کیست ستمکارتر از کسی که بر خداوند دروغ بندد، یا آیات او

كه بر خدا دروغ بندد يا حق را آنگاه كه بدو آيد دروغ انگارد؟ آيا در دوزخ جايگاهى براى كافران نيست؟ آخر چه کسی ستمگرتر از کسی است که بر خدا دروغ بندد، و یا

كرده و در پى فرارند، در ايمانشان دروغ مى‌گويند. «كَذَبُوا» 4- دروغ، تنها با زبان نيست، عمل انسان نيز گاهى نشانِ دروغ بودن ادّعاست. «قَعَدَ الَّذِينَ كَذَبُوا»

(بر وزن كتف) اسم مصدر است به معنى دروغ مثل [نساء:50]. چون كذب مفعول يفترون است لذا اسم است نه مصدر يعنى بر خدا دروغ مى‏بندند. و اگر تنزل كنيم بايد بگوئيم:

كه خويشتن را ارزان باختند و آنچه به دروغ برساخته بودند از دست دادند اينانند كه به خويشتن زيان زده و آنچه را به دروغ برساخته بودند از دست داده‌اند. همین