نتایج جستجو

باید از این حکم مستثنى دانست. انس‌ (۳۳۸ بار) جماعت مردم. در مجمع گفته :ناس و بشر و انس نظير هم اند، و اصل الناس أناس است از انس در اثر دخول الف و لام تعريف

کَيْف أَوْلِيَاء بِغَيْر هُدًى قَوْم الْحَيَاة آتَيْنَاهُم الْقِيَامَة غَيْر بَشّر لَمّا الْمُحْسِنِين جَاهَدُوا مُبِين إِلَيْه خَسِرُوا شَدِيد قِيل رَسُولَه

واحِدَةٍ ثُمٌ جَعَلَ مِنْها زَوْجَها» به نظر مى‏آيد مراد از نفس در اين آيات بشر اولى است. وَ مَا اللّه الّذِين کَانُوا يَظْلِمُون لا لٰکِن خَسِرُوا إِن ظَلَمُوا

اهل اوب اول اوى ايان اين ايى اکل ب بثث بحر بخل بدل برد برر برزخ برق بسر بسس بشر بصر بطن بعث بعد بغى بقى بلد بلغ بلى بنن بنو بنى بوب بيت بين بکر تبع ترب ترف

مشتق شده در حال بارگیری... ه ام هون فى ترب على الا مسک سوء ا ما الذين حکم ب بشر

کلمات مشتق شده در حال بارگیری... وله کم اله ل الله يمن جعل ان لا برر امن وقى بشر ه صلح بين انس

کون قوم على ها اذا علم فى ا هدى ربب رحم بين جىء خلق هذا الى جعل الذى انس بشر ذا عذب وحد انتم لم يدى غلم ن حقق کبر اتى يوم سلم شىء روح نزل هو صلح اذ عبد

لبث علم ى فتى هذا فتح ضرر فتو مير لعل رئى بعد لما ربب ذا کيل امر سبع صدق بشر عمل شرى فعل هو عرف بقر ذکر ها قبل شطن حفظ على مسس عزز اذا اخو

تعويض آن ندارد بر خلاف بشر كه به سرعت برق مى‏جهد و كاينات را زير پا مى‏گذارد و اقطار جوّ را سوراخ كرده به سوى كرات ديگر پرواز مى‏كند. بشر اسلحه عجيبى دارد كه

طفل هذا ثلث قرآن الذى نوب قلب على نا نجو يمن سمع مثل مرر سبح اذى ا صدق عرض بشر سعى ضلل صلح جعل شىء طلق طوع

قد خلو دنو ملک عظم کفر عزير کفى اخر ارض بهت رهب ک جمع يهود قبل على لا وحد بشر فوه قرب الک ى

ارض الذين وله ک کثر انتم رسل لکن ب نذر نفس نغض انن کم يوم قرب ايى ذرء حتى بشر ائى لو دعو س زلزل ضرر مرر

این کلمه مراد از «بشر»، نخستین انسان، یعنى آدم(علیه السلام)است. بشر (۱۲۳ بار) در اينجا درباره بشارت و مشتقّات آن و همچنين درباره بشر به معنى انسان توضيح

پيش مريم مراد از تمثّل آن است كه در عين ملك بودن به نظر مريم بشر مى‏آمد نه اينكه واقعاً بشر شده بود رجوع شود به«جن» بند 12. ه ل هم من ف ما ب ک اله وله الله

شامگاهى، احاطه تاريكى بر موجودات، وسعت تدريجى ماه، حكايت از تغيير احوال عالم و بشر دارد و شايد بدان مناسبت آمده «لَتَرْكَبُنَّ طَبَقاً عَنْ طَبَقٍ» بقيّه كلام

آیات شامل این کلمه «بَطِرَتْ» از مادّه «بطر» (بر وزن بشر) به معنىِ طغیان و غرور، بر اثر فزونى نعمت است. بطر (۲ بار) مِن قَرْيَة مَعِيشَتَهَا فَتِلْک أَهْلَکْنَا

الذى فى صدق علم رجل کون شىء على يدى امن اذا کتب بسط رسل قطع رئى رحم اتى ا بشر وقى هدى ظلم هن توراة ربب قوم ملک عذب کلل هو غلل قتل انس خرج کفر عمل نن يا

ها لکن ب صلى نصب وصل عذب عين جعل خشع ليس انى عمل ل سيب فرى ک درى جهنم سکن بشر بحر کوى کذب

کره نن ضلل اذ اذا هما الذى ملک قرب شىء اوى يا بعد قدر امر دعو فرق کتم اخذ بشر شهد خير ام سئل ظنن ائى انتم نبو قبل رئى عمل

هستند پس گفتند: «آيا به دو بشر كه مثل خود ما هستند و طايفه آنها بندگان ما مى‌باشند ايمان بياوريم؟» از این رو گفتند: چرا ما به دو بشر مثل خودمان ایمان آریم در